Schreeuwende meeuwen roepen van ver mijn onverdeelde aandacht.
Een vliegende flits van smalle vleugels, scherpe snavels langs mijn raam.
Woezzz, landt er een op de tafel met kruimeltjes brood voor het roodborstje.
En nog een, twee, drie, veel en meer.
Weg zijn de meeuwen, weg is het brood.
IJS op de sloot.
5 reacties
In vliegende flits dank ik je voor dit tafreeltje! Prachtig !
Wat een leuke woordspeling, Joa!
Zwartkopmeeuwen, dat heb ik van jouw vader geleerd. In de winter hebben ze een zwarte vlek achter het oog, in de zomer een zwarte kop. Klopt het? Ik kan het op de foto niet zo goed zien.
P.S. Lange mail gestuurd over oud-klasgenoten
Kees, als je op de foto klikt, wordt hij groter en zie je de zwarte vlek beter. Leuk dat jij dat onthouden hebt. Ik wist dit niet, of niet meer? Mijn vader was ALTIJD met vogels bezig. Hij was buiten of keek naar buiten en zag ‘ze’ vliegen, hoog in de lucht, trekvogels en meer. Dan hield hij die in het oog, grepen wij de verrekijker, stopten die in zijn smachtende hand, hij keek, en de vogel was gevlogen, in dit geval hij. Hij bepaalde de richting en dan snel de auto in, achter die vogels aan.
Prachtige alliteraties zijn dat in die smalle vleugels, scherpe snavels .. Graag nog meer daarvan !