Toen Hundertwasser nog Stowasser was, vond ik een ansichtkaart in een winkeltje in Arnhem van een paar spiralen in blauw en rood, wat zwarte lijnen en wat goud. Ik kocht de kaart. Ik vond hem mooi. Dan maar een keer geen kaas op brood. Mijn tekenleraar vond het geen kunst. Hij zei dat ik me niet moest laten afleiden, maar door moest gaan op mijn eigen weg, een abstract soort kinderlijke kunst die hij vergeleek met Kandinsky. Ik had geen afbeeldingen van Kandinsky. Ik was niet lid van de bibliotheek. Ik woonde op het goedkoopste kamertje in Arnhem in de hoerenbuurt. Ik was arm. Ik had 1 spijkerbroek en 2 T-shirts. Ik at nooit warm, ik at brood met korstloze kaas en pindakaas, dan hoefde er geen boter op brood. Ik zette de kaart bij mijn bed. Ik vond hem mooi. Kunst kon de pot op, mijn tekenleraar en Kandinsky erbij.
Jaren later zag ik een kaart van een flatgebouw in Wenen. Elk raam had kleur, elk raam was anders. Ik vond het mooi. Ik kocht de kaart. Hundertwasser was de ontwerper.
Zo ging het ook met een kalender in Nijmegen, een sjaal in Amsterdam. Elke keer van diezelfde Hundertwasser. Duidelijk dat ik er wat mee heb, wat mee moet. En dan zie ik een kursus schilderen volgens Hundertwasser. Met inkt en zwarte viltstift. In Hoorn. Ik geef me op. De workshops beginnen eind september. Over drie maanden. Negentig nachtjes slapen.
Zo lang kan ik niet wachten. En mijn vriendin ook niet. Wij beginnen vast.
Vriendin heeft alles in huis. Papier, inkt, zwarte stiften. Schilderschorten. Water, veel water. Daar gaan we!
Te beginnen met vrij bewegen met zwarte viltstift over het papier. Daarna met kwast en inkt erin. Ik blijf tussen de lijntjes, wat nog een hele tour is met watervlugge inkt. Mijn vriendin kan niet tegen lijnen die alles vooraf vastleggen, trekt zich niks aan van de zwarte lijnen die ze vol zwier heeft neergezet. Ja, we hebben maar een methodiek verzonnen, zoals wij vermoeden dat Hundertwasser aan de gang ging. Overigens zonder enig naslagwerk te raadplegen. Anders dan mijn vriendin voel ik juist vrijheid uitgaan van de lijnen. De grenzen zijn bepaald, daarbinnen is het spelen met kleur, na de eerste krampachige poging binnen de lijntjes te blijven. Kramp hoeft niet, de lijnen houden zelf de inkt binnen de perken, zoals een liggende tak naast een bloemperk. Ik pak er een dot papier bij om te deppen. Mijn vriendin is ruig in de weer met een geel dweiltje en sloten water vermengd met zweet. Onze schildervellen zijn sneller vol dan anders. Tijd voor een break. Vriendin heeft de dienbladen al klaar met onze lunch. Op naar haar weelderige tuin.
Na zo’n lunch is het altijd nogal confronterend je werk van de ochtend onder ogen te zien. Wat nog wat lijkt zolang je bezig bent, is bij tweede kennismaking vaak schrikken. Dan lijkt het ineens nergens meer op. Vriendin vindt haar werk in niets lijken op haar werk. Ik daarentegen ben blij als een kind met kleurige verjaarsballonnen.
Vriendin pakt haar waterschilderij, zet hem op de ezel, knijpt een stel verftubes leeg en zet een tweede laag over haar waterballet.
Het wonder geschiedt. Ik zet een tweede schilderij op. Dat is me nog nooit overkomen. Met acryl ben ik dagen zoet. Dan is de tweede laag minder dan de eerste en de derde laag minder dan de tweede, en zo gaat het maar door. Ditmaal niet. Met Hundertwasser in de rug trek ik nieuwe lijnen over mijn tweede vel. Tsjakka! Mijn hart springt open, er vliegt een vogel uit. Inkt erover en weer eentje klaar.
Mijn vriendin wordt enthousiast als ze mij zo dartel in de weer ziet met kwast en inkt.
” Joh dat ben jij helemaal, dat beweeglijke, kleurige, snelle. Jij bent precies Kandinsky.”
???
Als je meer wilt lezen over Hundertwasser:
https://annevellinga.nl/2012/10/09/hundertwasser/
11 reacties
ja Hundertwasser, geen kwaad woord erover, een grote inspiratie bron voor mij, maar kandinski, nee dat spreekt me totaal niet aan, ik zie de overeenkomst niet eens!
Mooie werken kleurrijk en speels, cotrole verlies in fantasie en energie, je schilderij zou Hundertwasser begrepen hebben vooral het hart is fantastisch, net als jij!
Ik geef een cursus geïnspireerd op Hundertwasser en een geïnspireerd op Kandinsky. Beide heel anders, maar ik herken in jullie werkwijze van beide wat! Ik zie je in september Anne!
Geweldig Karen.
Dan wordt het raadsel eindelijk opgelost!
Leuk blog weer…
Wat een prachtig verhaal, en ja ik kom ook graag bij Heelbeeld, al was het maar om even tot mezelf te komen in mijn hectische leventje, Karen weet mij altijd te inspireren, dus ik denk dat het wel goed komt met die cursus en Hundertwasser…
Trouwens ik heb Kandinsky altijf vet gevonden!
Ja zon daggie samen met vriendin Anne brengt altijd weer iets nieuws. Nu dus de lijnen,die zijn snel gezet ,een hoofd ,gedachten ,wat wil je er mee en wat kan je er mee,fase 2 ,wat ik zie zijn mensfiguren die allemaal mogelijkheden bieden , als ik er naar kijk weet ik dat ik het zijn tijd moet geven om te weten wat ik verder wil, maar nu eerst even iets anders een kast schilderen bij onze dochter ,hoef ik even niet na te denken
Goedemorgen Nelleke, joh jij weet wat je wilt, alleen weet je dat niet – jij doet het gewoon (kast schilderen als tussendoortje in dit geval) en dat maakt jou en je schilderwerk uniek!
Anne,
ik had nog nooit van Hundertwasser gehoord en heb zijn schilderijen net bekeken. Wat prachtig is het. Ik ben helemaal berrukt van het Hundertwasserhaus en zie oevereenkomsten met de Amerikaanse architect John Lautner. Iedereen die wel eens een oude James Bond film kijkt heeft zijn ontwerpen kunnen zien. Kijk jij eens op Google of je het herkent? Ik leer wel van jou om naar dingen te kijken waarvan ik het bestaan niet wist.
Van mijn moeder heb ik ook wel veel van schilderkunst geleerd. Ooit was ik in kasteel Anholt waar een schilderij van Rembrandt hing. Ik stormde er letterlijk naar toe en was niet te houden. Mijn vrouw geneerde zich voor mij. Maar het was zo prachtig!
Hundertwasser…..iemand die zijn dromen niet líet uitkomen maar ze zélf tot leven bracht..
Hier in Zuid Limburg, in het gehucht Houthem bij Valkenburg staat een prachtig gebouw, een Hundertwasser gebouw. Een Ronald Mc Donald huis. Zo mooi, zo kleurrijk, zo fantasierijk. Een lust voor het oog. Zo kinderlijk… “Eenvoudig”? …….
Kees, ik heb net zo gedaan als jij: opzoeken wat ik niet weet, dus het het huis dat Bertie ons doorgeeft. Bertie, wat een mooi gebouw! Goed een Ronald Mac Donald huis zo uit te voeren. Dat geeft de burger moed, dat geeft goesting!
Prachtig werk Anne en ook zo leuk om te lezen
Leuk Marja! Alweer zeven jaar geleden gedaan en beleefd en geschreven zie ik nu – wat vliegt de tijd!