vannacht sliep ik
met wilde katten
liederen spinnend
in mijn vlees –
bijtende wind
in botten en bloed –
het stille lichaam
in de wind
geslagen krassen kraaien
in botte ravijnen
de herinnering –
vannacht brak zij los
uit gebeente
gierende storm
langs ravijnen van pijn –
in de ochtendstond
legde zij zich neer
7 reacties
zo kan het zijn….yes!
dankjewel Annet!
las net nog dat je aan een gedicht begonnen was (op FB) en zie – het resultaat mag er zijn, mooi!
Daar ben ik blij mee, Bert. Ik bewonder je gedichten bijna dagelijks, en ergens is er een snaar geraakt, en die begon vanochtend te trillen – er kwamen twee gedichten, waarvan ik niet weet of het gedichten zijn. Deze en Bottenvrouw. En toen was het ook op ook. De derde werd een sinterklaasrijm… waarop ik dacht, een gedicht is een gedicht doordat het dichtbij je staat, nog dichterbij zelfs….
Oeff, wat een spanning!!! Dus ook gedichten naast je proza, jij duizendpoot. Liefs, Hans
als er een snaar los is, dan houd je maar vast 🙂
DJ Hans en Soli.