Tientallen veren liggen op de vloer. Keurig uitgesorteerd, soort bij soort. Verzameld voor een workshop met recycle-materiaal. Ik vraag me af hoe ik ze kan gebruiken.
Pinksteren 2011.
Jaarmarkt in Oudeschoot. Dromenvangers met kralen en veren.
Het idee is geboren.
Mijn kralen komen van zolder en ik rijg ze tot het midden van de veren.
Deze worden erdoor samengeknepen en vervormd. En dan ineens tranen. Schijnbaar uit het niets, of toch niet?
Op de lagere school werd ik jarenlang gepest. Het maakte me klein; ik ben erdoor samengeknepen en vervormd.
Ik beleef het opnieuw, maar ben tegelijk blij, omdat ik weet wat te doen: Met veren, tekst en textiel begin ik een kunstzinnig project over pesten. Als verwerking van mijn eigen verleden en om anderen te helpen.
Tijdens mijn vele lange wandelingen vind ik veren, waaraan ik dikwijls iets van mijzelf beleef. Ook vertrapte en zwaar beschadigde veren neem ik mee naar huis, omdat ze me herinneren aan mijn eigen verleden.
Ik geef ze een bad, maak ze schoon, droog ze en breng ze weer in model.
En ik schrijf erover in mijn dagboek, dat ik later verwerk in mijn textiele boeken.
Ik voel de behoefte om een groot warm nest te maken. Een nest voor het bange vogeltje, dat in de plaats kwam van het speelse kleine meisje, dat ik ooit was. Maandenlang naai ik duizenden veertjes aan dikke wollen koorden. Een rustig werkje dat me helpt om in contact te komen met weggestopte emoties.
In alle hevigheid beleef ik mijn verdriet, verdrongen woede en schaamte opnieuw. Het wordt me pijnlijk bewust hoe groot de invloed van het pesten is geweest en nog is. Maar het werken aan het nest, met de zachte wol en veren, geeft troost.
In een tweede serie boeken zie ik, aan de hand van dierlijke eigenschappen, onder ogen hoezeer het pesten me heeft veranderd. Dit is confronterend, maar ook een eerste stap in de richting van vrijheid. Alleen wat ik eerlijk onder ogen durf te zien, kan ik veranderen.
Ik ben niet vrij zolang ik word bepaald door mijn dierlijke eigenschappen; ik ben vrij als ik in staat ben om ermee te spelen.
Speelsheid en creativiteit werken helend. Enthousiast speel ik daarom met materialen en technieken. Ik bouw veel verschillende nesten en nestjes. Deze drukken uit dat ieder mens anders en uniek is en dat elk nest zijn eigen mogelijkheden en beperkingen heeft.
En dan ontdek ik het breien van een vogeltje met een verhaal – een project van Mathilde Jongbloed, dat perfect past binnen mijn eigen project. Ik brei eerst het bange vogeltje, daarna zijn vriendjes en vervolgens de regenboogvogels. Uiteindelijk hoop ik, als laatste vogel, nog de geheel unieke Ria-vogel te breien. Maar voor het zover is, heb ik eerst nog een draak te verslaan…
<http://www.feathers-and-dragons.simpsite.nl>
7 reacties
Wat een mooi en ontroerend verhaal. Geweldige kracht spreekt er uit voor mij, om zo de pijn om te buigen. Veerkracht. Hans
Anne, bedankt voor het delen!!! Wat een mooi initiatief. Verbindend.
Ik ben blij met deze reactie. Ben inderdaad niet meer het bange vogeltje van vroeger. Heb nog wel een weg te gaan, maar veel is al gewonnen.
mooi gevonden Hans, veerkracht, dat is het! fijne reactie. Dank!
Wat mooi, Ria, dat je met zoiets teers en zachts als veren je kracht weer hebt gevonden. Een inspirerend verhaal. Succes met het temmen van de draak.
Dankjewel Renate. Ik doe mijn best met het temmen van de draak en het vinden van de eventuele schat die hij voor mij verborgen houdt…
Ria,
als ik dit lees, dan denk ik: “jij bent een schat, met een schat in jezelf, verborgen!”
Dag paradijsvogel.
Dankjewel Anneke voor dit lieve compliment. En die verborgen schat in mezelf, die ben ik langzaam bezig te ontdekken…