Ik wilde 80 pagina’s spinnen, op weg naar mijn volgende boek, er ontsponnen 8 versjes, op weg naar mijn ziel.
Opgeslokt
in de schemer
van levensdagen
gevallen
dieper
dan slaap
door
vuur en vlam
nevel en mist
spin en rag
Windweb
het web is gevallen
de spinse is heen
de vlieg likt lijm
van vleugels
ragfijn
Vuur en vlam
gekloofde boom
laait op
in bronzen tong
lekkend langs
wanden
beroet graniet
vliegende vonken
blakerend hout
schuivend en
gloeiend
alles wat was
eindigt in as
Nevelheim
waar wind waait
en water vloeit
schuilen herten
in kreupelhout
in diepte
van dalen
waar gebergte kiert
sluipt de dood
op voeten van mist
gewas en geboomte
geluid en gekerm
alles lost op
in Nevelheim
Stilte
stilte alom
rekt ruimte
angstig
dichtbij
oneindigheid
Stilte
in de hut van stilte
is lust
noch verlangen
Wind
ijle kreet
op wind
stilte
flitst een oog
de havik
Grond
in de rand
van het woud
zachtkrakend
een fluistering
van dwarrelend blad
onbeschroomd
en onherroepelijk
valt
haar huid
niet geveld
staat zij
scherp
ontveld
14 reacties
Anne, mooi dat je op weg bent naar een volgend boek!
Nog mooier is het dat je onderweg zulke mooie dingen spint!
Hartelijke groet Joke W-D.
dankjewel Joke! en fijn dat jij me leest, en al zo lang…. Liefs!
een mooie omweg
dacht dat het een doolhof was
laat jij mij de omweg zien
ja, mooi
misschien
is dit de omweg
die ik vind
de ronde weg
van het labyrint
Dankjewel Hennie
ik heb even heerlijk mijn denken uitgelaten via jouw mooie en beeldende woordengedachtenspinsels, verfrissend, djw
….je denken uitgelaten….
wat een geweldige zin –
zoals je de hond uitlaat
het licht uitlaat
het uitgelaten kind
dat woorden vindt
dankjewel Joke
Lieve Anne,
jouw gedicht “Stilte” spreekt me aan, heel treffend.
Dankjewel Kees,
Stilte….
daar zijn er twee van
welke spreekt tot jou…?
past bij de sfeer van deze dagen …
dank Bert, ik bloos ervan dat jij mijn versjes gelezen hebt…
De tweede Stilte, in de hut.
ja, die past ook echt bij jou, Kees – en bij het gedicht dat je voordroeg…
Ik heb ze gemist,
Van opgelost tot grond
Jouw nieuw
noot- abele
akkoorden
Krassend
Met tranende
Vinger mijn
Hart
Doorborend
De zilte stilte
Waarop gelegen
Kilte en vurige
Verlegen vlam
Raaskallend
Mistige voeten
Jouw schoonheid
Voor mijn voeten
Even geleend
Gespeend
Door Anne’s
Gedachtenflts
Bomen en doodse bergen
Eerder een dal
Een kwade val doet liggen
In onaards gekrijs
Ontwricht ontwijkend
die geilig tongend
Vurig likkende
vlam
dan pinnig onzinnig
Mezelf verzwelgen
In ont
Bindend
Lijflijk gezang
Jouw akkoorden
Levend in krasse
Woorden van
Schoon vol
Geestzinnige kleur
Buiten , geuren
Herftse kleuren
Ik sluit dit alles
Een windgordijn
nu stilte
fijn
klein
van
jouw
mooie
schrijvend
Open
zijn
Nu
Beste Anne ik schrijf op mijn manier
Om mijn verdriet en lach en eer voor
Jouw levend schrijvend, beschrijvend
Zelfs een gevallen vlag lijkt nog te leven
De dood op mistige voeten en meer en meer
Zinnig gezang, jouw drang en vuur voor
‘t literaire schrijven!!!! Ik nam wat woorden
Van jou zijn en begon te weven, samen met wat
Van ‘mijne ! Zonder pretentie dat weet je wel
Ik schreef alleen hoe ik jouw gedichten
Beleef!!!! Het is niks meer dan dat! Oh wel de eer
Die ik krijg om dit te mogen!!! Vanboven op mijn steile
Rand of liggend op mijn bed , niks bederft de Pret jou te
Lezen!! Lieve groet. Van Jan
wat ben jij dicht bij de ziel
Jan
dicht bij mijn ziel
Jan
dichter
van hart en ziel
dank je voor deze prachtige zang