Bert Deben

Nog niet zo lang geleden, nog maar net, een paar maanden, een jaar, wat is tijd – kwam ik op het spoor van Bert Deben. Ik las een gedicht van hem, en nog een en nog een, en het wonder geschiedde, ik was verkocht en verknocht. In een paar regels weet Bert romans te vertellen, de bodem rakend met een vingerwijzing en een glimlach.
Ik werd vrienden met Bert en plaatste de link naar zijn blog onder het mijne, opdat mijn lezers hem ook kunnen vinden.
Vandaag plaats ik met zijn toestemming en die van Het Vliegende Varken een deel van een interview met hem.
Ik plaats niet alles,  dan verdwijnt op mijn blog automatisch de ruimte om reacties te geven en die zijn me dierbaar.
Via de link kun je het hele interview lezen, erg mooi: http://www.hetvliegendvarken.nl/dichters.html

bert deben

(de poëzie gaat louter zacht te keer)

Bert Deben

Wie (ben je)?

Ik ben Bert Deben en ben ondertussen al bijna 30 jaar bewust bezig met poëzie. Ik schrijf meestal in een vrij klassieke sonnetvorm of toch rijmend, met evenwel steeds meer uitzonderingen daarop. Mijn gedichten zijn vaak persoonlijk, al is er de laatste jaren wel een evolutie naar schrijven van uit empathie, hoewel ik ook dan meestal in de ik-persoon schrijf. Anderzijds schrijf ik ook graag lightverse, veelal met dieren als personages (die dan op één of andere manier met een heel menselijke knipoog reageren op de dikwijls beestachtige aard van de mens …).

Wat?

Ik schrijf vooral poëzie, dat is mijn ding. Ik probeerde vroeger ook al wel eens een kortverhaal of een sprookje, maar eigenlijk kan ook dat gewoon in poëzie, in een goed gedicht kan je zelfs een roman kwijt – zij het dan heel gedistilleerd. Niet dat ik de pretentie heb te zeggen dat dit mij ook lukt., maar ik tracht er wel naar een verhaal te vertellen, dat dan het liefst tot leven komt in de fantasie van de lezer – het verhaal van de lezer mag trouwens helemaal verschillen van het mijne. Dat is ook het mooie van (voor mij geslaagde) poëzie, het leidt een eigen leven …

Mijn verwachtingen zijn doorheen de jaren heel erg getemperd. In het begin wilde ik graag zo snel mogelijk beroemd en uitgegeven worden. Gelukkig is dat toen niet gebeurd, want het werk dat ik toen schreef, vind ik nu voor het grootste deel alles behalve het lezen nog waard. Nochtans is er toen heel wat van mij gepubliceerd geweest in literaire tijdschriften, die ik achteraf bekeken wel zou bestempelen als ‘laagdrempelig’ – daar is overigens niks mis mee, want net daardoor werd ik wel aangemoedigd om verder te gaan met schrijven.

Ondertussen heb ik geen grote verwachtingen meer, wat niet wil zeggen dat ik niet zou geloven in mijn werk hoor, ik ben meer iemand die afwacht dan verwacht …

http://bertdeben.blogspot.nl/