Gasten

Vroeger had je de herbergvader en moeder en tegenwoordig heb je Man en mij. Dat besef je pas als er een beroep op gedaan wordt door onvoorziene omstandigheden, dat besef ik sinds de hippies uit elkaar zijn, sinds een paar dagen. Voor dit moment verhuurden we studio’s aan gasten. Gewoon. Niets aan de hand.
Vanaf het begin vallen onze studio’s in de smaak bij buitengewone mensen, of liever, bij mensen in buitengewone omstandigheden. Mensen zijn allemaal gelijk als het erop aankomt, de omstandigheden kunnen erg verschillen. Ons huis trekt mensen aan die voor langere tijd een kant-en-klare, goed geoutilleerde, betaalbare woning zoeken op een rustige, goed bereikbare plaats. Met wifi. Met stadsfiets. Met schoonmaakster. Keuken. Badkamer. Goed bed. Tv met alle zenders. Wasmachine. Dat werk.
De mensen die komen, komen uit de hele wereld en meestal voor 6 tot 12 maanden. We hebben vele chirurgen en anesthesisten gehad uit Zuid Afrika, het ziekenhuis ligt om de hoek en pas na een halfjaar is bekend of het wederzijds bevalt. Een mens zoekt pas een eigen huis als de baan doorgaat.
We hebben studenten uit Delft gehad, omdat in Wieringerwerf of all places een laboratorium is waar gepromoveerd kan worden in vrijheid, dus een eigen promotieonderzoek, niet in dienst van een bedrijf dat gebaat is bij de uitslag van het uit te voeren onderzoek.
Ja, je komt ergens achter als huisbeheerder.
We hebben biologen gehad die vogels telden, bruggenbouwers die bruggen herstelden, Polen en Duitsers die gebouwen bouwden. We hebben mannen en vrouwen gehad in proefscheiding.
Daar tussendoor vakantiegangers, 20 zeilers op de lange regel vanwege de regatta in Hoorn, wij draaien er onze hand niet voor om.

Vorig jaar juli denken wij dat het om vakantiegangers gaat. Ze willen drie dagen blijven. Eerlijk gezegd vind ik de hoeveelheid rolkoffers wel wat veel voor zo kort, maar dat moeten mensen zelf weten. De vakantie wordt met een week verlengd en nog eens en nog eens. Het bevalt zeker. Dat kan. De prijs zakt naarmate mensen langer huren. Op het laatst krijg je geld toe, maar zolang blijft niemand.
De hippies zijn anders dan iedereen, niet zozeer de tuinfeesten die ze organiseren, daar zijn die Afrikanen ook goed in met hun braai, de hippies zijn anders wat betreft hun plannen, of liever, het feit dat ze elke verandering van plan aan ons meedelen. Wellicht zien zij meteen de herbergvader en moeder in ons, want aan je gewone vader en moeder vertel je niet al je doen en laten. Die vinden ook niet goed dat je wat spulletjes ophaalt uit Berlijn en Parijs en die even in de schuur zet. De schuur is gelijk vol, niet voor even, voor maanden. Het wachten is op de boot die verbouwd moet worden naar twee verschillende maatstaven, het wachten is op overeenstemming van plan. Intussen krijgt het hippiestel twee poesjes van hippiemoeder als ze weer even in Parijs zijn. Hebben we ineens twee kleine poesjes erbij in de tuinkamer, twee uiterst schuwe Parijse binnenpoesjes die spoedig op de boot zullen wonen.
Dat zou allemaal gebeurd zijn, ware het niet dat plotsklaps een plan opduikt aan de verre horizon van Sri Lanka. Die kans kunnen ze niet voorbij laten gaan. Bovendien is het daar warm en hier koud.
Dan en daar breekt de hel los en hier en nu zitten wij met de gebakken peren, of liever met twee poesjes…