tussen hart en haat
schuilt de schaduw
schuldbewust
in de schemer
van mijn hart
legt hij een ei
van rouw
het zwelt
en steekt
de eischaal
breekt
een gapend gat
glanzend glad
glijden slangen
uit het ei
rond mijn voeten
op de grond
van mijn bestaan
pulserend krimpt
de slangenkring
een doorgaande
verandering
her
inne
ring
18 reacties
Wat een mooi gedicht, Anne! En een schitterende pentekening. Een heleboel inspiratie voor waar ik van overtuigd ben een zonnige dag in wording.
Blij Lien!
de slang, of het ei? wat was er eerst?
gehuld in schaduw…
Het lijkt mij dat het kwade geen vat had op jou.
Edgard, je brengt me tot nieuw zicht, ik heb daar zelf niet bij stilgestaan. dank!
Prachtig gedicht weer.
Zelf ben ik nog uit de tijd dat slangen uit een blind rennende vrouw kwamen, de weduwe Tuiltjes – de Groot. Toen ze besloot uit te rusten bij het kanaal van Vinkenhop naar Vermaningsloot besloot ze haar gifgroene crocs in het water te sodemieteren zodat de duivel haar geen valstrik meer kon leggen. Voorgoed ontdaan van schoeisel dompelde ze haar gerimpelde benen in het gore water van het kanaal, waar destijds ook nog de riolering op uitkwam, en controleerde haar kleren op mogelijke restanten slangengeil, misschien deze vlek aan de flard van haar hangende rok. Ze verscheurde wat al verscheurd was en wierp het vod in het struikgewas. Precies op dat moment verscheen de gedachte aan Bram van der Hoeven, haar enige jeugdliefde, een enorm ei uit de derde mavo. Twee nachten zonder slaap rende de weduwe Tuiltjes – de Groot. Wankelend op haar laatste benen ging ze in een voederbak voor paarden liggen in een wei en viel in slaap want heel soms heeft het lichaam medelijden met de ziel. Niemand weet precies wat er daarna gebeurde maar sindsdien komen slangen uit een ei.
her
inne
ring
Ach Flip, de weduwe Tuiltjes- de Groot, blind geboren hordenloopster, groot was haar faam –
wat die al niet met dieren van doen had – maar dat zij het dan ook nog was die de oergrond voorboorde van slangen uit het ei, is me een regelrechte openbaring
Slechte gedachten brengen meer slechte gedachten, daarna slechte gezondheid en minder plezier in het leven. Dus gewoon bij Slechte gedachten stoppen, een keer lachen en weer doorgaan.
dat is klare taal Mieke Schepens, recht door zee!
Een héél mooi gedicht, Anne, ontroerend.Gelukkig is de slang ook het symbool voor herstel en heel worden.Komt er toch een sprankje licht bij de schaduw.Ze kunnen ook niet zonder elkaar.
.fijn dat je het mooi vindt, Athy, en ook wat je ervaart in de slang en haar symboliek – verwant aan mijn tekening….
Lieve Anne,prachtig gedicht,
Ha Nelleke, dankjewel voor je lezen en je reactie
Eentje om in te lijsten.
da’s lief gezegd Johan, en je meent het ook nog…
fraai vertelling ;tot herinnering weer in verVelling(a) …..
(kon het niet laten 🙂 )
houd ik van beste trucker Klaas!