Toontje, een schelmenroman – Antonius Vermeulen

Antonius Vermeulen is het schrijvers-pseudoniem van mijn weerbarstig schrijversvriend Ron Vonk. Verschillende lezers hebben meermaals gevraagd wat hij op mijn blog doet. Of ik hem kan verwijderen. Wat iets zegt over de impact van zijn schrijven.
Ik houd er wel van, dat bikkelige, dwarse, barse, die ongezouten waarheid met korrels zout en peper.
Ron leeft wat wij hopen te ontlopen. In zijn schelmenroman-in-wording openbaart hij glimpen van zijn leven tegen de klippen op.

laat even met zich kennismaken…

het had zo maar gekund, of Toontje was er niet geweest… op verzoek van de vader van Toontje, had tante Sijt hem wel willen aborteren, met de breinaald, zoals dat toen gebruikelijk was met ongewenste kinderen… de moeder van Toontje hield voet bij stuk, dus dankzij haar lezen jullie dit…

Toontje is geboren in het huis van peetvader Vermeulen, de zwager van Toontjes vader. Peet en Sijt hadden een pronte dochter Olga, het eerste lekkere wijf dat Toontje ooit zag en tevens een soort surrogaatmoeder. de vader van Toontje had geen goede hand van vrouwen kiezen. in plat hollands: hij nam het niet zo nauw met de huwelijks(t)rouw… genoeg over die lul…

Voor Toontje, die vader Peet vaker zag dan zijn eigen ouwe, was het havenkwartier van Katendrecht geweldig; ome Peet zat in de kroeg de hele dag, en had er vermoedelijk een paar meiden zitten. zijn dochter Olga had verkering met Tattoo Bob, de buurman, dus was al uit huis. tante Sijt zat hele dagen bij haar eigen gebrekkige ouders aan huis, dus waar moest de poen anders vandaan komen?

Toontje kon eten wat hij wilde, drinken wat hij wilde; en dan nog al die leuke tantes om hem heen, want zo noemde Ome Peet al die Kaapse Blommen, die maar geen genoeg van Toontje kregen. zijn eigen moeder had zijn vader al enige jaren daarvoor verlaten, en het blaag aan hem overgelaten…

de verzoekingen van de Heilige Antonius waren er niks bij, zullen we maar zeggen. Toontje en de vrouwtjes en tja, die alco-hol die ging er bij wijze van slaaphulp al met de paplepel in. of een advocaatje met slagtoom, of een brandewijn met suiker. slapen, kreng…

zoals gezegd, had Toontje het uitstekend naar zijn zin. peetoom Peet was op zich een goede vader, goed van eten en drinken, en aan vrouwelijke aandacht had Toontje geen gebrek. dat al deze dames van lichte zeden waren deed hem geen zier, want voor hem waren hun attenties volstrekt gratis, en belangeloos. had Toontje op deze wijze zijn puberteit mogen halen, dan had zelfs gratis seksuele voorlichting tot zijn zegeningen kunnen behoren. wellicht had aangetrouwde neef Tattoo Bob hem zelfs nog wel aan een eerbare baan kunnen helpen als inktprikker, want Toontje tekende graag. nicht Olga liep zelfs rond met een piece van zijn handje, gezet door Bob op haar linkerschouder. het was een slordig roosje, maar ze droeg het met trots…

dit kon natuurlijk niet lang duren. de moeder en de zus van de vader van Toontje vonden het namelijk allemaal maar niks. Toontje moest gewoon naar school, en hij moest een moeder. zo gezegd, zo gedaan. de vader van Toontje trok weer bij zijn moeder in, met medeneming van Toontje, en ging op zoek naar een geschikte moeder. die vond hij in Friesland, geplukt uit zijn eindeloze schare van vriendinnen. ene Ans, moest het worden…

er werd getrouwd, en aansluitend verhuist naar het slaapdorp Hoogvliet, onder de spreekwoordelijk stinkende rook van Pernis. een lelijke jaren ’60 nieuwbouwflat aan de Marthalaan, en Toontje was op school gezet aan de Othelloweg, de Guiseppe Verdi-school.

weg waren alle leuke tantes, en weg was het zorgeloze leventje op de Kaap…

wordt vervolgd, volgende vrijdag
maar op zijn blog is de kladversie te vinden voor wie niet wachten: http://toontjeblogt.blogspot.nl/