Mijn laptop is gecrasht.
Hij doet echt helemaal niks meer, wat ik ook doe, wat Man ook doet – dood als een pier, inclusief 2 complete manuscripten en een halve, over de duizend columns en blogs, foto’s, brieven, korte verhalen, dagboek, kortom mijn complete innerlijk. Ik staar naar het zwarte scherm dat zwart blijft, nog geen lampje knippert geruststellend rood of groen. Hij is dood, mijn trouwe makker.
Het doet me niets.
Dat wil zeggen, niet zoveel als de dood van Pippi en Totem, mijn poezen.
Alsof mijn innerlijk is heengegaan met mijn laptop.
Ik sta op nul.
Een vreemd gevoel, met niets te vergelijken.
Mijn gedachten doen het nog wel.
Koortsachtig.
Man zegt altijd en eeuwig dat ik al mijn teksten op sticks moet zeggen. Man heeft me er tien gegeven.
Man heeft geen idee hoe dat met (mijn) teksten gaat.
Bij elke tekst zie ik nieuwe dingen en begin te schrijven middenin en zit er helemaal in, pagina’s lang vergeet de tijd en ben daar waar ik zie en schrijf.
Ineens, altijd weer plotsklaps, haalt iets of iemand mij uit mijn droom – en zit ik met een dringende kwestie elders en ook nog met oude en nieuwe versies van mezelf. Dan vergeet ik dat.
Voor je het weet heb je een complete boekenkast van jezelf in een notendop, waarbij alles door elkaar loopt.
Tot nog toe had niemand last van dit verandersyndroom.
Maar dat is nu net veranderd vanwege de uitgever. Dat verwacht je niet, dat een uitgever jou vindt en je teksten wil uitgeven.
En nu is de laptop dood.
En de sticks zijn niet bijgewerkt.
Man schrikt meer dan vrouw.
Net nu hij van zijn hobby zijn werk wou maken, tochtjes met vrouw van Lutjebroek naar Tjitstjerkeradeel waar zij zalen op stelten gaat zetten met haar acte de presence… begeeft de laptop het en heeft zij niks op stick, terwijl hij dat honderdduizend keer gezegd heeft.
Hij wil en zal en moet de laptop reanimeren.
Ik moet mijn schrijfhok uit voor ik ooit ga doen wat hij nu gaat doen.
Hij komt het hok uit als een geslagen hond. Hij krijgt leppie niet aan de praat.
Als hij dan toch dood is, ga ik alles doen wat ik verzinnen kan: op alle knoppen drukken, niet 1 tel, maar ontelbaar.
Er is geen leven na de dood.
Dood is dood.
Ik zoek mijn heil bij de computer.
Daar is Barbara toevallig net op facebook. Zij beurt mij op. Zij weet altijd wat ik niet weet. Op mijlen afstand.
Ze heeft haar magisch moment, verdorie, en weet daarginder in Amsterdam dat mijn besturingssysteem het niet doet.
Idd. Ik ben stuurloos.
‘Anne, je tekst is NIET weg!!!!’
Ik moet naar de laptopdokter, die maakt hem weer levend en die moet ook meteen alles op een externe schijf zetten.
Doodop val ik in slaap als een blok beton.
In alle vroegte schiet ik wakker uit een boze droom dat leppie dood is. Ik ren erheen. Doe wat ik elke dag doe. Klep open, knop in.
Leppie is dood.
Baasje ernaast.
Man belt de dokter. Die doet visites aan huis en zal komen.
Ik ben de hele dag thuis. Hij komt de hele dag niet.
s Avonds om 6 uur sta ik te koken en heerlijke geuren doen het water in dode monden lopen.
Daar gaat de bel.
Dokter met een dokterstas van hier tot daar. Waar is de dode.
Hij gaat erbij zitten. Opent de klep. Drukt op de knop.
Meer niet.
Leppie loeit, gloeit, bloeit…
‘Hhhoe kan dat nou???? Hij dddoet het, hij deed het echt niet, wat ik ook deed…’
‘Dat gebeurt wel vaker. Dan moet je de harde schijf er even uithalen….’
‘Dat heb ik gedaan,’ zegt Man wat ik niet zien mocht.
‘En daarna moet je minstens tien seconden drukken op de aan-en uit knop, dan kan de restelektriciteit ontsnappen.’
‘Dat heb ik gedaan! Maar toen deed hij het niet,’ zeg ik.
‘Dan moet je wachten tot alles eruit is en dan doet hij het weer en dat is nu.’
Mijn complete innerlijk leeft in een klap op en met de restelektriciteit vlieg ik dokter om de hals.
Verbouwereerd weert die af met ‘het is niets’.
Ter voorkoming van verdere vrouwelijke restenergie gaat hij een externe harde schijf installeren met een programmaatje dat telkens als ik verander automatisch mee verandert.
37 reacties
Oef… blij voor je dat ‘t opgelost is! Weer graag gelezen!
En… ik moet dringend weer eens een back up maken 🙂
o, ik ben niet de enige… pffffff
Die Ziekte van de P C heet K L A P T O P M A N I E !
Daarom kan een Lapt top mij gestolen worden!
OIh, wat zeg ik noa weer..
haha, ja daar kan ik nu weer hartelijk om lachen!
Als zoiets gebeurt, is het net alsof je mee sterf. Ik weet het (uit een lang geleden ervaring van ook een dergelijke ‘schijndood’ *glimlacht*).
Ach ja, wij kunnen / willen niets anders dan schrijven. En misschien was dat vroeger wel genoeg. Maar nu moeten wij plots meedenken over back ups, sticks, externe harde schijven en, niet te vergeten, zware virusscanners. En ik ben nog nooit zo een alles-kunner geweest!
Met een meelevende glimlach om mijn mond gelezen.
Liefs en knuf,
jij dus ook sunset…. en die virusscanner zei hij ook, die komt er dus ook in…. binnenkort…
Het zweet stond in mijn handen…blij dat Leppie weer opgeknapt is..
ik ook Mieke.
lieve Anne… zet alles in the cloud… maak een Dropbox-account, en zet daar alles op… kun je er overal bij, vanaf iedere computer… geen USB-sticks meer nodig…
ga naar http://www.dropbox.com... de eerste 10 Mb zijn gratis…
een fantastische tip, Ton en ik ben d’r nu zo’n 10 minuten mee bezig, met die dropbox dus, en heb in mijn oneindig vertrouwen in jou en je kennis van leven na de dood enzo op alles gedrukt wat moest –
maar bij yes gebeurt niets – of het is gebeurd zonder dat ik er erg in had, dat ik net even uit het raam keek – dus ik weet nu niet of ik hem heb, en ook niet hoeveel 10 Mb is…..
frauen und technik… zwei welten stossen auf einander mit ganz grossem kraft…
ik weet natuurlijk niet, wat je nu precies hebt gedaan, maar als het goed is moet je iets downloaden en installeren… er vanuit gaande, dat dat is gelukt – terwijl je even uit het raam keek – dan zul je ergens op je bureaublad – dat is je windows-scherm – een icoontje Dropbox kunnen vinden… hiermee kun je de applicatie starten…
je zult je wellicht moeten aanmelden, en een account maken… vanaf dat moment beschik je over 10 Gigabyte – zei ik Mega? – aan gratis opslagruimte… dat staat grofweg gelijk aan 10 miljard tekens… volgens Wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Gigabyte praat je dan over 50 boekplanken vol romans… ik heb het niet nagerekend…
enfin, je zou dan even vooruit moeten kunnen…
je kunt dan voortaan ook je documenten delen, via Dropbox…
zoals mijn vorige bundel https://dl.dropboxusercontent.com/u/91402387/ronvonk_dichtbundel04/ronvonk_dichtbundel04.pdf
da’s alweer zeer lief en attent – nu nog de juiste volgorde van openen en sluiten en kopieren en drukken voor elkaar krijgen…
jajaja, dat gaat niet samen en het is jammer dat je mijn buurman niet bent…
met je engelengeduld en de rest…
maar: het is enigszins aan het lukken!!!
ik heb Sophie en Eva er nu op – en zo snel! twee complete boeken in 3 seconden….
kan nu iedereen mijn boeken downloaden? hoef ik ze niet meer uit te geven –
maar nummer 3, Iris, lukte niet meer, daar ging Eva steeds bovenop zitten – en dan waarschuwt dropbox – maar ik had ook vierkante ogen van het staren –
afhankelijk van hoe je een en ander instelt (publieke mappen en dergelijken) kun je via de dropboxlink ook downloaden… dat is dus niet iets, wat je wenst als je geld wil verdienen aan je boeken… tenzij je de link pas na betaling beschikbaar stelt, in een voor de koper ingerichte map… beveiliging tegen allerhande piraterij wordt dan al snel een issue… maar in principe heb je idd geen uitgever meer nodig…
leuk is ook, dat het voor mensen met een E-reader (bv I-pad) het direct online als boekje kunnen lezen, en niet eens hoeven downloaden, zoals de link naar mijn vorige bundel… voor de goede orde: deze versie van de bundel is niet geschikt voor afdrukken, wat je ook knipt en plakt…
afhankelijk van de grootte van de documenten kan het enige tijd duren, voor ze ook werkelijk op je dropbox staan…
De computeris een dom toestel, je moet hem alles zeggen en alles dat weet de specialist door veel oefening, maak je dus niet te gouw ongerust en roep de man die meer weet dan de computer. Ben blij voor jou dat het in orde kwam.
ja, we zijn allebei een beetje dom, leppie en ik – en het is fijn dat er dan mensen zijn die er veel knapper in zijn en het nog leuk vinden ook!
Ik heb het me aangeleerd om mijn belangrijkste documenten op stick op te slaan.
goed Johan, daar ga ik toch maar een voorbeeld aannemen, ondanks toekomstge externe harde schijven en de dropbox…. de schrik zit er nu nog in
Jeetje Anne,
Dit brengt herinneringen boven … Mijn vorige pc overleed en de harde schijf overleed toen men in het pc-ziekenhuis probeerde de foto’s en documenten te redden.
Net als jij heb ik tig keer naar het beestje gekeken (en bleef er zelf ook bijna in) …
Heb ik er van geleerd? Ehm … nou, ik heb wel een externe harde schijf, maar die is ingebouwd (dus eigenlijk intern), daar staan al mijn foto’s op …
Mijn documenten blijven ongebackupt op de verkeerde harde schijf staan, de sticks liggen met hooguit 3 foto’s er op in een doosje. Ik haat al dat gedoe!
Het troost me dat ik niet de enige vrouw ben die zo achteloos met haar gecomputeriseerde hartstoestanden omgaat 😉 Gefeliciteerd met de reanimatie!
dus de harde schijf kan ook nog overlijden in het ziekenhuis… was ik net gerustgesteld… en dat backuppen is nog niet mijn ding – maar ik ga een voorbeeld nemen aan Ron en Johan – alleen zijn ze zo ver weg, en ik moet het altijd zien….
oooooo, doe je dat zooooooooooo?
…net een sprookje dat goed afloopt…..leefde nog lang…..al goed…..begrijpelijk ( voor mij althans ) het niet op stick zetten…komt later wel…niet aan gedacht..enzo…fijn schrijfsel neergezet …had niet gekund zonder die dode laptop…dat ding weet en kent je…..)
wat een leuke reactie Willem, idd net een sprookje, dankzij de schijndood –
aan alles zit toch weer iets leuks vast voor de schrijvers onder ons en dat zijn we allemaal 🙂
Gelukkkkkkkkkiggg dat t opgelost is.
Een week na Dick’s overlijden crashte mijn mac bookske ; hij bleek ook overleden.
Dick’s nieuwe manuscript zat erin; het mijne,, eerdere manuscripten, schrijfsels van jaren en alle foto’s niet te vergeten.
Er is toen een hele goede dokter geweest die de hersenen uit mijn macje heeft geopereerd en via zijn eigen compu alles weer tevoorschijn heeft getoverd.
Ik moest een nieuw mac bookske kopen en daar werd de info weer ingestopt.
Twee weken geleden was opeens weer alles weg
Alle schrijfsels van jaren weg en alle foto’s ongeveer 10.000.
Ik kon er nog wel in gelukkig. Ondanks alle waarschuwingen had ik de externe harde schijf niet aangesloten.
Opnieuw vond ik een uitstekende dokter die alles weer tevoorschijn heeft getoverd en nieuwe hersenen in mijn mac bookske geplaatst van heel veel therabites.
De externe draait mee en nog een dropbox account.
Als je dat doet dan loop je geen gevaar meer alles te verliezen, heb ik begrepen.
.
WOW Marije!!!
ik was al zo blij met Ron en Johan als navolgenswaardige voorbeelden – maar jij bent het helemaal – ik volg jou!
meedraaiende externe en een dropbox –
en dan kan ik dus dat voorbeeld van Johan helemaal loslaten….
niks geen stickies?
snap ik het nou goed????
Anneeeeeeee, heel naar voor jou, maar wat ben ik blij dat ik nog een lapdigibeet lees.
Ik heb een externe harde schijf, maar die back-upt alleen foto’s althans als ik het goed begrepen heb, waar de rest blijft…………….de donkere hemel mag het weten.
Als iemand me iets uitlegt snap ik het net als vroeger met wiskunde, als ik dan thuis was wist ik het niet meer, zo ook met dit mooie zwarte apparaat dat ik elke week met liefde afstof en als ik in een goede bij ben schoonmaak met brandspiritus.
Heb met plezier van de herkenning je blog weer gelezen.
Ha Dimph!
ik ben nu in de weer met die blackbox, of nee, dropbox, en heb er twee manuscripten heen weten te bonjouren, maar nummer 3 wil niet – hoe die andere erin zijn gekomen?
en mijn mobiel is nu ook van slag vanwege die dropbox die er niet op past of zoiets…. grrr
Wat herkenbaar Anne. Een half jaar geleden gaf mijn lappie ook volkomen de geest. Nooit van back-uppen of up-backen of wat voor gebek ook gehoord. Dus mijn reactie was: “Potver… minstens 3 jaar werk naar z’n malle moeren!!” De computerdeskundige deed er ook zeer zorgelijk over, maar toen ik een nieuwe laptop bij hem gekocht had, bevestigde hij er feilloos de “Zwarte doos” uit mijn ouwe aan en had ik mijn werk allemaal gelukkig terug.
Alleen was de nieuwe voorzien van Windows-8 en daar zit ik nu dagelijks nog om te zingen “Ahùm!”.
oef….. dus bij jou stond alles er toch nog op – ik moet vast ook een nieuwe, Egbert, daarnet gaf hij weer de geest…. maar kreeg ik hem zelf gereanimeerd
ik moet natuurlijk niet de hemelwezens verzoeken….
dus vanavond ga ik proberen te backuppen op sticks – en die dropbox – maar eerst even niet…
Ha ha ha wat een prachtig verhaal, je bent een rasvertelster, zover ben ik nog niet maar ik geniet van jou en leer wie weet, heel herkenbaar ook wel weer!
dat is een hele opsteker tussen de bedrijven door, Henrik, dankjewel – was er net aan toe!!
Oh! P.S.
Hier kom ik nog even terug.
Ik las net nog even de reactie van Marije, en idd die “Zwarte doos” die ik zo noemde is de Drop-box, die normaal in elke computer en/of laptop aanwezig behoort te zijn. Normaal weet je daar niet van, ik in ieder geval niet, maar is bij nood toch een hele opluchting.
o, hij zit er al in?
wat ben ik dan aan het doen?
ik neem even de rust – bedankt weer Egbert.
O wat ernstig weer. Ik kijk vertwijfeld naar mijn meedraaiende hards schijf…… doet ie het wel……..lampje gloeit blauw op….ik weet het niet…. krijg ineens de rambam….stel je voor…..stel je toch echt eens voor dat die dingen het ineens niet meer doen. Geen kik meer, dat leven na de dood…….als ik jouw verhaal lees is dat er dus toch………..ik weet het niet. Heb hier wel twintig van die Usb sticks. Wat er op staat…..??? Niet vragen aan mij, want het antwoord zal niet komen. Ik pleur die dingen in paniek in de computer en dan…… zodra dat ding hier weer een kik geeft ben ik die usb stick allang weer vergeten…………
Pffffffffffffffffff….ik beloof mijzelve dat ik na dit verhaal van jou gelezen te hebben ……jazeker…..ga ik het hier beter regelen. Ik moet wel NU beginnen, want over n uur weet ik dat niet meer…. Chaos is in mijn hoofd DE KONINGIN… Dank je wel Anne, het was weer een waar genoegen !
XXX
jij bent wel heeeeeel herkenbaar voor mij…. ik heb ook zo’n rijtje, en allemaal zien ze er precies hetzelfde uit…. al heb ik overal draadjes en wolletjes aangeknoopt… maar ik kan er gewoon mijn aandacht niet bijhouden ik wil schrijven en knutselen en in de tuin en niet de hele tijd die backuppen – ik wil doen en vooruit maar…. ik vergeet het gewoon en ook die dropbox – ik ben er nu alweer mee in de war…. waarom doen die dingen niet net als schriften waarvan ik een verhuisdoos vol heb? nooit crashen die…
maar wel heerlijk dat ik niet de enige ben, en dat weet ik dan weer dankzij mijn ellendige lieve leppie….
Ik ben er heel goed in. Slimme apparaten in mijn huis zorgen er voor dat alles automatisch wordt veiliggesteld. Alleen heb ik niet zoveel om veilig te stellen.
Mensen die dat wel hebben, hebben meestal een blinde vlek voor techniek. Zoals ik er een heb voor administratie.
knutselsmurf, je komt als geroepen….
ik heb al bij je gekeken – en wat je zegt is zo eenvoudig dat ik dat meteen wil!
gratis en veilig…. ik ga je mailen….
dank voor je aanwezigheid hier