Het huis is bezet met gasten, dag- en nachthulpen voor mijn moeder, de verbouwing gaat zonder mij door, en zelf ga ik op weg naar een internetvrije omgeving – waar ik de puntjes op de -i- van Sophie ga zetten, want 21 augustus heb ik het tweede gesprek met mijn uitgeefster – en zij leest in de tussentijd Eva, mijn tweede manuscript.
Alles gaat door, en misschien weet ik me af en toe internet te verschaffen via onbeveiligde netwerken.
Zo zitten we op dit moment in het antieke dorpje Bronkhorst, en jawel, daar is het zowaar gelukt!
Gisteravond hebben we hier lekker gegeten in de Gouden Leeuw. De kersverse bediende had wel veel haast. We hadden de koffie amper op en daar stond de rose al met de bitterballen, onmiddellijk gevolgd door een kersensoepje van de zaak, geserveerd in een borrelglaasje, met dikke kers pontificaal erin, waarop de jongen zich het vuur uit de schoenen liep in de hitte, tussen de vliegen en mussen en met een broodplank kwam met smeltende roomboter en iets roods. Erg lekker en lief en leuk allemaal.
Wat hebben we nog meer gedaan?
O ja, de maaltijd kwam er natuurlijk ook meteen achteraan en Man heeft tijdens dit al 17 vliegen doodgemept met het plaatselijke sufferdje, wat een alleenstaande dame met rondzoemende vliegen rond hoofd en hondje, elk met water, respectievelijk uit bron en kraan, in glas en bak, verlangend deed kijken. Zo’n man naast je….
We waren bekaf van al het geregel thuis, verbouwen en poetsen en het opmaken van al die bedden voor iedereen die in een schoon huis wil slapen…. en dan de reis nog. Bekaf wilden we ons even terugtrekken op de kamer voor een tukkie, tv of ander vertier.
De tv is een soort tablet en geeft daarbij sneeuw, wat de werkelijke temperatuur van de kamer niet verhult: bloedje heet. Dus na een kwartier zweten houden we het voor gezien en slepen we ons voort richting IJssel, waar we bij een sloot met koel helder water neerploffen, kleine visjes en libellen onder, zwaluwen boven, vinden we de rust.
Nog een glas op het terras, koude douche en Zomergasten met Nelleke Noordervliet in de sneeuw. Verschrikkelijk. Wat veel woorden en intellectueel gedoe, haar man mag biochemicus zijn, maar met Wilfried was er wederom geen chemie. Hij mist alle schoten voor open doel. We vielen er meteen van in slaap, een groot bijkomend voordeel.
Nu is het alweer ochtend en heerlijk koel en gaan we richting Berlijn. En daar zullen ze ondertussen toch ook wel internet hebben?
14 reacties
Je beschrijft m’n lievelings omgeving weer met verve Anne.
Wat een lustoord(je) is dat Bronkhorst hè? En wat een kwaliteit daar in “De Gouden Leeuw”. Je hebt overigens wel geluk gehad met die nieuwe jongste bediende. Al heb ik nooit klagen gehad over de service daar, toch waren de tijden tussen de verschillende gerechten nog wel eens honger verwekkend. Óók een vorm van klantenbinding natuurlijk ;-).
Wens jullie verder nog een heel goede reis en heel prettige en vooral rustige vakantie.
Inmiddels ben ik terug, Egbert, en kan alweer met weemoed terugverlangen naar dit mooie oord. Leuk dat jij het kent en herkent.
Onze vakantie was heerlijk, inderdaad de nodige rust, prachtige wandelingen door ongerepte natuur, maar ook de nodige belevenissen…
Alle goeds voor jou Egbert Jan.
Fijne vakantie en Nelleke vond ik een interessante gaste, maar op Wilfried als presentator heb ik het niet zo. Zomergasten is geen sportprogramma en moet je dus ook niet op die manier presenteren.
Dag Johan, dat zeg je wijs, blij toe, want Nelleke was vast en zeker stukken boeiender dan ik haar op dat moment beleven kon; ik heb haar wel eens ontmoet en ze is mooi en wijs en sprankelend – maar dat kwam niet binnen, zo bekaf en heet als ik daar op die zolderkamer lag 😉
Ah Berlin, ‘mijn stad’… “Berlin soll immer werden und nie sein”, wordt van deze stad gezegd. Ik ben er vaak geweest en hou van deze stad mit Schwung. Hoop dat jullie er net zo (van) zullen genieten!
Tip voor als je daarvan houdt: Het Judisches Museum van Daniel Liebeskind (bij Anhalter Bahnhof) is ontzettend de moeite waard. Ik was er toen er nog geen kunst hing en toen al ademde het gebouw alle sferen van de diaspora uit. Razend knappe en ook beklemmende architectuur, waar je met kippenvel weer vandaan komt. Een aanrader!
Geniet er van, ook van Bronkhorst 😉
Dat lees ik natuurlijk weer veeeeeel te laat, Marjolein…. niet naar je aanrader geweest dus, daarvoor waren we er ook te kort, op doorreis naar het Fichtelgebirge zomaar wat rondgezworven, wat gegeten en gedronken, mensen gesproken en bekeken…. en het klopt zeker van ‘die werdende stad’ – hij is idd nog volop in wording, overal wordt gebouwd en gesloopt en weder opgebouwd – het mag kort geweest zijn, maar heeft de ervaring van vakantie veel langer gemaakt, doordat het zo anders was dan de bergen, en voor een eerste kennismaking was het net lang genoeg om de dynamiek te ervaren en ernaar terug te verlangen… en het Judische Museum alsnog te bezoeken. Dank voor je tip.
Geniet er van !
Dank Mieke, heb ik gedaan!
Op reis, ik kn er lleen maar van dromen ( gezondheid ) maar ik zit lekker fris thuis bij de ventilater
Ik neem je graag mee op avontuur hoor Edgard, maar dan in de geest…. en zo’n echte ventilator is ook veel waard. ik heb het de hele vakantie zonder moeten doen, en dat was af en toe echt baden in het klamme zweet 🙂
Gisteravond laat naar Nelleke overgeschakeld en vond het prettig. Misschien lag het aan het tijdstip. Het is aangenaam eens wat intellect aan te horen.
Prachtig die muziek van Jesse Norton, zoek me een ongeluk op YouTube.
Ga even op zoek bij Zomergasten.
Heb het fijn Anne!
Dankjewel Annet! En fijn dat jij echt kon genieten van Zomergasten. Ik was gewoon te heet en te moe – want eerlijk gezegd vkan ik op zijn (mijn;) ) tijd ook erg genieten van ‘wat intellect’ –
en ik heb het echt fijn gehad, en kan er weer fris tegenaan – liefs voor jou Annet.
Anne, heerlijk je weer te lezen. haha die bediende had wrs. haast om een airco op te zoeken.
Ik heb genoten van Nelleke, weet niet of je op FB kunt kijken ik heb het no. van Jessey Norman gedeeld, weet alleen niet hoe ik het hier op jouw blog kan krijgen. typ het gewoon over.
http/youto.beJOIAi2XwuWo van Henri Purcel: when I am laid in Earth , Misschien heb je het intussen al gevonden.
Het raakte en ontroerde me zo dat ik vannacht ineens wakker werd met de volgende woorden:
Als..
…..ik ooit
genodigd wordt
naar onbekende
oorden
gedenk dan niet
de aardse verpakking
maar de mens
die ik was
Heb het fijn en geniet.
groetekus dimph
Wat een mooie gedachten en gedicht Dimph – blij mee.
Met liefs!