Het is bekend dat je naar zee moet of naar de bergen voor andere lucht. Daar heb ik nooit iets van gemerkt. Nee, dat merk ik als het te laat is. Nu. Kom ik fris en fit uit het Fichtelgebergte met haar ijle, opwekkende lucht, zakt in Nederland die vette, dikke, zware, walmende lucht op me. Net nu ik mijn boek af heb over de Genius Loci, het mysterie van de plek. Het is al naar de drukker. Er kan niets meer veranderd worden. Heb ik weer. Kom ik fris thuis, kom ik er achter dat het niet de plek is, maar de lucht.
Tijdens het schrijven van Sophie – Genius Loci, gebeurde er van alles in mijn boek, of liever, op specifieke plekken, bestaande plekken, Amsterdam, Nijmegen, de Betuwe, het Fichtelgebergte. Dat komt omdat ik die plekken ken als mijn broekzak.
Nijmegen een grensstad met bergen en dalen rondom, de Betuwe een vruchtbaar oord met boomgaarden, Amsterdam een wereldstad waar je moet uitkijken. Dat weet iedereen. Wat je er gaat beleven wanneer je Sophie bent en je vrijer er vandoor is, nou, dat weet je dus niet. Daar kom je achter als je dat boek schrijft, of liever, als het onder je handen aan het gebeuren is.
Dat Nijmegen een grensstad is, wist ik voordat Sophie eraan te pas kwam. Ik heb er gewoond en op de fiets was ik in een wip in het Reichswald.
Schrijvend verzeil je in een ander gebied en kom je erachter dat het verder gaat. Vaag in je bewustzijn duiken de Romeinen op en je herinnert je nog vager dat zij de Alpen over trokken, geen berg ging te hoog, ze gingen maar door, tot Nijmegen, daar bleven ze steken.
Hetzelfde met de IJstijd. Komen die blokken ijs vanuit het hoge noorden naar het zuiden aangegleden, dwars over Denemarken, Drenthe en de rest, en waar blijven ze steken? Jawel, bij Nijmegen. Met achterlating van de Duivelsberg, de Zeven Heuvelen en meer.
Dat komt niet terecht in het boek, maar wel grenservaringen, de grens van geboorte en dood, die grens ervaart Sophie in Nijmegen.
Een andere plek in het boek is de Betuwe. Daar gaat Sophie heen om de vrucht te vinden die ze vermoedt, maar niet weet.
Dan trekt het ruige Fichtelgebergte met zijn enorme gesteenten aan haar. Daar wordt zij uitgedaagd tot op het bot.
Dat leg ik in het boek niet uit, want ik kwam er pas achter toen het boek af was. Tot mijn eigen verbazing word ik op een ochtend wakker en zie het. Hoe de locaties precies kloppen bij wat er gebeurt. Een wow-gevoel zonder weerga.
Kom je thuis uit wonderbaarlijke dromen, word je wakker met een kikker in je keel. Is het ineens de lucht…
Morgen verder
26 reacties
Mmmm, klinkt goed met een flinke scheut mystiek…
Mooi Annet, dat kon wel eens waar wezen voor de lezer die daar gevoel voor heeft… 😉
Anne, leuk dat er weer bent met je verhalen! Met plezier gelezen!
En ook heel leuk dat jij er weer bent Ellie, en dat je me met plezier leest. Fijn!
Weer graag gelezen, en zelfs wat bijgeleerd!
Ben benieuwd naar je boek!
Dat is fijn om van jou te lezen, Marleen. Laatste week november kun je het boek lezen!
Ik merk het ook steeds weer, de omgeving is zo belangrijk. Fijn dat je er weer bent, Anne !
Dankjewel Mieke, en wat mooi dat ik nu op je naam kan klikken en dan op jouw plek uitkom!
Nijmegen: misschien wel een van de minst bekende steden van Nederland?
Johan, je moet wel een Vlaming zijn om dat te weten!
ook inzicht lucht op 😉
Weer een heerlijk verfrissende gedachte, Ton!
de Betuwe ahhh…Daar woont mijn familie, en ikke niet .. Ik kan niet wachten op het vervolg 😉
kusssss
Je maakt me nieuwsgierig Maja! Waar wonen ze? En ik ga gelijk morgen met nog meer zin verder! xxx
Ha Anne, heb je gemist, leer ik meteen weer iets nieuws
Ja die Hollandse luchten, geweldig om te schilderen maar voor niet zo confortabel voor de longen………gewoon doorgaan met ademhalen, alleen wat zwaarder nu. piep.piep..:)
Heb je ‘n fijne vakantie gehad ?
xxx dimph
Ha Dimph! Fijn jou hier weer te zien, en inderdaad ben ik even wat pieppiep, knalrode keel joh – echt wennen kennelijk. Mijn vakantie was geweldig, vol uiteenlopende avonturen – ik hoop er nog over te schrijven – maar het heden zit me op de hielen, het is alweer verleden dat ik vanmiddag wel drie of vier uur met mijn uitgeefster heb gesproken! Zeer leuk en razend druk natuurlijk!
Je leest het! Groets!
het vervolg gaat mij te langzaam…heerlijke streken noem je op 😉
fijn opgemerkt Willem!
U werd gemist, dame. Fijn dat je weer terug bent. Wij zitten weer klaar om van je te genieten. Groet!
Dankje Athy! Fijn dat jij er weer helemaal klaar voor zit! Groetekus!
Lieve Anne,
Fijn dat je er weer bent. Ik heb je gemist.
Wat heerlijk om te lezen, Kees!
perspectief blijft afhankelijk van veranderende omstandigheden
soms om bij te stellen ,soms om te bevestigen wat je al zag 😉
graag gelezen ,klaas
Idd Klaas, het gaat over perspectief! Dankjewel!
Ha Anne, wat fijn je weer te lezen en wat gaat het nu razendsnel met het boek!
Nijmegen houdt zich stil over de schoonheid, anders komen er te veel Randstedelingen op af. Dat hebben ‘we’ in Drenthe ook ervaren met al die Drentenierders 😉
Wat mooi hoe Sophie via jouw vingers door Nederland heeft gezworven. Ik ben echt zó benieuwd!
Het Fichtelgebirge ken ik niet, maar als je ijle (hoogte) lucht hebt geademd, is het inderdaad weer wennen. Bij mij werkt het tegenovergesteld: ik word wat kortademig van ijle lucht.
Ik hoop dat Nederland snel minder adembenemend voor je wordt!
xxx
Ha Marjolein, ja, wat snel gaat het ineens! En fijn dat je zo benieuwd bent naar mijn boek! Tegelijk ook spannend voor mij… maar dat snap je wel.
Ik heb drie dagen een dichtzittende keel gehad, met extra vitamine C, of lieve woorden van jullie allemaal, kan ik vandaag weer slikken…
Groets!