Wie kaatst, kan de bal terug verwachten. Zo is het met het uitkomen van een boek. Jaren peins en pieker je op je manuscript, dan komt er een uitgever en ineens heb je een boek. En lezers. Dat is het enge. Hoe wordt je kind ontvangen. Een moeder houdt van haar kind, ziet dwars door het kale hoofd de potentie van een bos krullen, dat niet eens, dat kale koppie is schattig op zich, ze hoort ook het gejank niet en ruikt de poepluier niet.
En anders krijgt ze acuut een postnatale depressie.
Het kan allebei en dat weet je vooraf niet. Hoe je reageert op een geboorte. Of het nou uit je lichaam is of uit je ziel.
Mijn boek is nu 12 dagen uit en ik ben twee presentaties verder. Eentje in Alkmaar en eentje in Hoorn. Opwindende momenten voor de debutant.
Komen er wel mensen? Sta je daar alleen? Wat te zeggen? Kort? Lang? Over jezelf? Het boek?
En als er mensen komen, zijn er dan mensen die zoveel van je houden dat ze je boek kopen? OP voorhand? Of dat ze medelijden met je hebben, dat je altijd maar aanklooit met je moeder en de rest van de tijd naar de wolken staart en naar je beeldscherm.
Echt moeilijk is het niet om een postnatale depressie te krijgen.
Die heb ik niet echt gehad. Echt niet.
Ik had het geluk dat mijn presentaties goed bezocht werden, dat er een of andere geest door me heen waaide, dat mijn uitgeefster er was voor morele steun en organisatie, dat de burgemeester er was om op re leunen, Man en moeder en broer en vriendinnen en buren en jullie.
Tot mijn eigen verbazing zat ik heerlijk in een warm bubblebad te bubbelen.
Beide boekhandelaren waren verbaasd hoeveel ze verkochten. Met Char was de rij tot C&A buiten de winkel, mijn boek was beter verkocht. Dat zegt iets over jullie. Iets heel liefs. Ontroerends. Waar ik van smelt. Dan blijft er niet veel van je over. Ik kon geen blog meer schrijven.
Ik zag mijn boek op lieve schoten van vrouwen die in schommelstoelen zitten bij knappend houtvuur met bekers warme chocolademelk en spinnende poezen en schemerlampen met bloemige lampenkappen.
De eerste recensie kwam. D.w.z. mijn boek was gelezen. Dat was ik bijna vergeten.
Dat mensen er iets van gaan vinden. Het kale hoofdje zien, het jammeren horen en de poeplucht ruiken…
Dapper open ik mijn oog en lees de eerste recensie van Mieke Schepens.
*******************************************************
Mieke Schepens:
Wat een supermooi verhaal !
Ik mocht het lezen en heb zitten genieten van A tot Z. Een heerlijke roman. Ik heb er de tijd voor genomen, of beter gezegd: ik heb er mijn agenda voor aangepast. Andere dingen laten liggen want ik wilde door met het verhaal over Sophie! Een verhaal met een heleboel lagen.
Anne Vellinga antwoordt op de vraag van een krant (het NHD) waarom mensen dit boek moeten lezen: ‘dat iedereen een keer geconfronteerd wordt met verlies en zichzelf terug moet vinden en moet opbouwen – de een doet dat met een psycholoog of coach, maar bij Sophie is het de genius loci: de natuur buiten haar weerspiegelt haar innerlijke natuur.
Zie: http://graaggelezen.blogspot.nl/2013/12/recensie-van-sophie-genius-loci-van.html
Deze review staat eveneens bij Bol.com en Bruna met 5 sterren.
*********************************************************************
De volgende dag kwam de volgende reactie, ditmaal van een man, Chris van Esterik die zelf aan zijn tiende boek werkt.
Woensdag had ik Sophie al uit. Met een aangename dwang jaagt de schrijfster de lezer voort naar het einde. Gelukkig overwoekert de stijl de tekst niet [wordt op den duur voor de lezer al te vermoeiend], maar wordt mooi gedoseerd toegediend. Een voorbeeld: ‘Zijn ogen legden de omtrek van de aarde af. Zijn hart kon de afstand tussen hem en mij niet overbruggen’. [p.135]
Haarscherp zijn de karakters van Sophie en Otto getekend. Zij, geobsedeerd door een alles verblindende liefde, die de realiteit nauwelijks meer toelaat. Je doet ook niet echt een poging die verblinding te duiden gelukkig, je laat het bij de constatering en de vaak absurde consequenties ervan. Uitleggen is in woorden onmogelijk en pogingen ertoe in boeken stranden dan ook, is mijn ervaring als lezer.
De tergend langzame, maar onherroepelijk zich openende kloof tussen Sophie en Otto is een van de hoofdthema’s van het boek en prachtig neergezet met flashbacks etc. Hoogtepunt in de verhaallijn vind ik zelf de aanloop, het bezoek en de nasleep van Sophie met kast en boor naar zijn nieuwe huis en nieuwe prooi. De vaart in het verhaal wordt dan duizelingwekkend, de observaties die van een arendsoog en de jaloezie tegen Prooi van een prachtig geformuleerde dodelijke giftigheid. Hulde.
Nu ik het gelezen heb, kan ik je écht feliciteren met het boek.
Een prestatie van formaat en een genot om te lezen!
*********************************************************************
Jos:
Ik vond het geweldig om er bij te mogen zijn.
Wat zag je er leuk uit en wat deed je het goed!
Nou ja en toen het boek in een woord, GEWELDIG.
Ik houd dit mailtje ook kort want ik wil verder lezen.
Ik geniet van elk woord dat je geschreven hebt.
Dit is mijn favoriete genre. Ga door Anne en mocht je twijfelen… neem dan even contact op, kom ik je oppeppen, want één ding is duidelijk…jij moet blijven schrijven en je hebt me enorm geinspireerd!!!
*********************************************************************
Aleid:
Anne, wat is je leven toch spannend op het moment! Geweldige foto’s van de presentatie in Hoorn en nu weer Nijmegen voor de boeg. 🙂 Ik vond het ontzettend leuk om er in Alkmaar bij te zijn. In de trein naar huis ben ik meteen in Sophie begonnen, en ik zat er meteen helemaal in. Ik heb het nog niet uit, maar dat ligt niet aan het boek (verre van!) maar komt doordat ik op het moment zoveel te lezen heb rondom mijn huidige vertaling. Sophie ligt klaar voor rustige momenten tussendoor. Eén ding is zeker: schrijven kún je!
(dat wisten we al, maar het wordt nu nog eens bevestigd.)
*********************************************************************
Renate:
Ik heb de afgelopen dagen doorgebracht met je roman en vanochtend de laatste zinnen gelezen.
Zonet weer opnieuw begonnen want ik heb de drang om de zoektocht van Sophie in een kalmer tempo nog eens mee te maken.
Ik vind je eersteling een heel mooi, bijzonder, origineel geschreven boek dat me raakt en aan het denken zet…
*********************************************************************
Moeder en kind blijven nog lekker even bubbelen in jullie warme bad… Hartelijk dank en dikke liefs!
29 reacties
Wat een mooie reacties Anne! Alle reden om nog even heerlijk te blijven bubbelen in bad!!!!
Ria, ik voel me net Bubbeltje Bab.
Lieve Anne,
Je doet jezelf zo tekort, het boek zegt iets over jou daarom kopen we het.
Heb het gelezen, wat jij zo lief voor mij schreef, ja helemaal waar. Behalve bijzonder schrijven heb je ook nog ‘n grote dosis mensenkennis.
Daarom ga ik opnieuw beginnen en het in een kalm tempo indrinken.
Dank je wel lieve Anne, bubbel jij maar lekker verder ik duik vanavond op de bank, Max aan m’n voeten en hoor en zie niks meer, ik voel alleen en voel me gevoed.
xxxx dimph
Dat zeg je lief Dimph. Dankjewel.
En dan duik je ook nog op de bank – met Max aan je voeten… 😉
je hebt duidelijk je bestemming gevonden, respect!
dank je Ton.
Anne! Nu niet onzeker worden hoor. Doe jezelf niet tekort, want al heb je in het leven zeker een portie geluk nodig, dit mooie resultaat heb je toch echt zelf bereikt. En je komt op mij over als een lieve, warme en sociale vrouw. Blijf alsjeblieft lekker enthousiast over alle mooie dingen die op je pad komen. Geniet er van, het is je van harte gegund!
Veel liefs,
Jannie
Ha Jannie,
dank voor je warme woorden.
weet je,
het onbekende zit
in de leegte
tussen gooien en vangen
de uitgestoken hand
het raken
en geraakt worden
opgevangen
terugveren
en dan ineens
applaus…
genieten vangt
de ervaring
ge-niet…
Anne, wat heb je weer een mooie blog geschreven! Geniet van de mooie reacties! Ik verheug me op Sophie, ben bezig 🙂 , moet dus nog even geduld hebben 🙂
Neem je tijd Ellie,
het is een boek dat sommigen in een ruk blijken uit te lezen; de hele nacht door tot ‘s ochtends vroeg 9 uur hoorde ik gisteren van iemand
minstens drie mensen lezen het nu al voor de tweede keer, naar ze me lieten weten
en anderen lezen een hoofdstuk en herkauwen dat een dag of langer…
ik heb er zelf lang over gedaan…;)
Ik ben over de helft en zit nu goed in het verhaal. Als ik Sophie was geweest, had ik die Otto al na een paar dagen weer de deur uit gebonjourd. Liefde maakt dus kennelijk echt blind :-). Er zit veel vaart in het verhaal en het leest lekker weg. Toch heb ik wel twee kritiekpuntjes: er staan een paar onnodige tikfouten in (had de uitgeefster toch eruit moeten halen) en de interpunctie vind ik heel warrig. Zeker de aanhalingstekens. Hoop dat je me nu niet gaat aanvallen :-). Ik geef het maar mee voor een eventuele tweede druk.
Ha Johan,
Dankjewel voor je aandacht voor deze technische details. Daar ben ik juist blij mee, en ik denk dat mijn uitgeefster zeer blij zal zijn als jij wilt noteren waar de tikfoutjes zitten en de warrige aanhalingstekens!
Daar ben ik overigens zelf ook benieuwd naar – in het manuscript oogde de tekst anders.
Ik werk zelf met onregelmatige rechterkant, maak gebruik van witregels, alinea’s en nieuwe zinnen en schrijf nooit twee zinnen op 1 pagina –
tijdens het zetten is de lay-out veranderd, tgv lettertype, lettergrootte, uitlijnen, bladformaat etc.
waar dit de leesbaarheid niet ten goede komt, is het goed dit te veranderen in de volgende druk!
Eindelijk gaan haar (Sophies) ogen open, helemaal wakker is ze nog niet. Ik ben zo benieuwd hoe en op wat voor manier ze zichzelf terugvindt. Ik lees ‘s avonds in bed en ik moet echt op een gegeven moment het licht uitdoen, anders lees ik de hele nacht door. Ik wens je veel succes in de volgende boekwinkel, geniet ervan!
Wat leuk om te lezen hoe jij leest in bed, Henriette! Ik zie het voor me en dat is knus!
Zaterdag ben ik in de volgende boekhandel, in Augustinus in Nijmegen, en dat wordt vooral een ontmoeting met lezers, dus geen monoloog van mij…
Ik verwacht tal van bekenden van langer geleden en verheug me erg. Wordt ‘genieten’!
Morgen kom ik thuis en dan kan ik gaan lezen, want als het goed is ligt je boek dan al een hele week in mijn brievenbus. Ik zie ernaar uit .
Mooie blog weer.
Ik hoop dat je goed bent thuisgekomen van je onvergetelijke reis,Marije.
En dat het boek echt op je mat ligt, wachtend op mooie momenten in jouw handen.
Welkom thuis!
Vannacht om vijf voor één, het boek uit. Heerlijk in bed met zes kussens in mijn rug. En natuurlijk niet of nauwelijks geslapen. Voel mij verweesd nu ik het uit heb. Wat in vredesnaam moet ik nu nog lezen. De geschiedenis van Sophie, mijn geschiedenis, zodat ik zo nu en dan al vloekend het licht uit deed om, jawel, niet te slapen. Wat een idee om Sophie Otto zijn vet, eindelijk, te geven midden in de nacht wat gehoord wordt door Willem.. Natuurlijk ga ik vandaag of morgen overnieuw lezen. Want nu ken ik het verloop, nu wil ik de onderlagen goed zien en voelen, nogmaals de hoofdpersoon tot mij nemen. Anne, wat een geweldig boek en wat een heerlijke, eigen schrijfstijl. Uniek.
Wat een opwindende reactie, Athy, mijn hart bonst ervan. Mijn verhaal, jouw verhaal.
En wat geef je mij veel terug, niet terug, je geeft het recht uit je ziel. Dankjewel…
Ik zeg hiep en piep en het maakt wel heul nieuwsgierig!
Blije stofjes van Annette ·٠•●♥ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ♥●•٠·˙˜”*°•.
Dag lieve Annet,
nu ik dit allemaal gelezen heb, begin ik langzaam te geloven dat het is voor blije stofjes…
en hoe je die leuke, dansende tekentjes weet over te seinen is een wonder…
dankjewel!
Hoe goed begrijp ik je eerste gevoelens na de geboorte van je kindje, je bent een geafortuneerd mens dat t allemaal zo goed verloopt.Kon ook niet anders, met zoveel steun om je heen.
Je weet dat ik je boek ook met alle liefde wil gaan lezen, niet bij een haardvuur,want hier is de lente al bijna op komst, en daarbij ik moet t nog bestellen. Maar gaat gebeuren, je schrijft veel te goed om jou roman niet te willen lezen.
Liefs Simone je kunstnartessevriendin, in de hoop van zulke fijne steun. xxxxx <3
En ik kan begrijpen dat jij dat gevoel herkent, Simone, elke keer als jij een schilderij hebt gemaakt uit je diepste innerlijk en het dan verkoopt of wegschenkt, is dat moment er, dat doodstille, bijna kristallijne moment van ‘niets’….
Jij hebt de lente al in aantocht, de eerste amandelboompjes gaan wellicht al bloeien… maar als je nabij bent, in Vlaanderen, kun je mijn boek daar kopen zonder die ellendige verzendkosten, die nu eenmaal niet lager kunnen… Mijn uitgeefster doet het in Nederland zonder verzendkosten, en voor het buitenland voor de minimumprijs, waarbij ze er zelf nog een deel op toelegt… en dan nog is het 8 – 10 euro…
Of het e-book…. dat is nog net onder de 10 euro…. maar kun je niet knuffelen 😉
Morgen hoop ik in het Paard van Troje te geraken om het boek te bestellen, bij mij is het dus nog een tijdje wachten. Ik ben ervan overtuigd dat het een ‘genieten’ zal worden, ik laat je zeker weten hoe het bevalt. Voor mij dus eerst nog wat geduldig zijn en vooral uitkijken naar…
liefs
O Anne L., ik ben toch zo benieuwd of je in het Paard van Troje geweest bent in Gent en of het werkelijk klopt wat andere Vlamingen gisteren uitgezocht hebben, dat er geen extra kosten aan verbonden zijn in de boekhandel. Laat je het ons weten?
En dat je werkelijk mag genieten van Sophie en haar verhaal… Lieve groet uit Holland.
na tien jaar bibliotheek in Arnhem ging ik terug het bedrijfsleven weer in…,,vond het genoeg tussen de stoffige boeken en het lezen van honderden zo niet duizenden romans. want lezen deed ik graag toentertijd. Kon na die tijd geen boek meer zien en besloot er geen meer te lezen en zeker geen romans ….Tot vandaag…ik ben naar de boekhandel gegaan…..en kan het woensdagmiddag afhalen, ..want je Ehum ( mijn boek ) ;)boek moest nog besteld worden….grrrrr…..kan niet wachten …ik wil het lezen…,)…
Bloosbloos!
Willem, je wilt het lezen… Sophie, mijn eersteling. Dat raakt me dus behoorlijk.
Je zult je naamgenoot tegenkomen in dit boek en jou inschattende, zal hij jou raken…
Dat je het besteld hebt in de boekhandel vind ik bijzonder fijn, want boekhandels blijken uit zichzelf geen onbekende debuten te bestellen! Wist jij dat? Hoe moeten mensen dan weten dat Sophie bestaat! Jij geeft haar bestaansplek in Arnhem en daar kan ik je wel om zoenen!
x
vanmiddag drie uur kan ik Sophie afhalen…nog ff wachten kus,)
Mooi geschreven Anne, maar je hebt alles zelf gedaan en verdiend. Warme groet, Mieke.
En jij hebt een mooie recensie geschreven en gepubliceerd over Sophie en haar genius loci, en daar ben ik blij mee! Warme groet!