Dat is makkelijker gezegd van een baby in je wieg dan van een kind dat gelijk de deur uit is en van wie ik niet weet waar ze gebleven is. Daar sta ik dus de hele tijd mezelf en mijn kind vrij te pleiten van al het akeligs dat een vondeling kan overkomen. Dat het ergens in een goot wordt vertrapt of zo.
En dan krijg ik ineens een gevoelig blog onder ogen van Ellie Schmitz. Hoe het mijn kind vergaat bij haar…
Een paar dagen geleden heb ik het boek over Sophie uitgelezen. Ik heb het tot nu toe nog niet in de kast gezet bij mijn andere gelezen boeken. Het ligt nog steeds naast me als ik lui op de bank zit of zoals nu aan de schrijftafel zodat ik tussendoor even een passage kan herlezen, daar waar het openvalt.
Ik heb voor mijn doen lange tijd nodig gehad om dit boek uit te lezen en dat had zeker niets met verveling te maken. Het verhaal is boeiend vanaf het allereerste begin, het is ontroerend, soms herkenbaar en ook met humor geschreven. Ik vond het boek zo mooi dat ik sommige passages zelfs tweemaal heb gelezen alvorens verder te gaan.
Je wordt tijdens het lezen geraakt door Sophie’s emoties, haar gevoeligheid, maar ook haar worsteling om boven het verdriet van haar verbroken relatie uit te komen, dat je niet anders wilt dan weten hoe haar leven verder gaat. Je reist mee in het leven van Sophie.
Ik heb van dit verhaal dan ook enorm genoten.
Laat maar komen dat volgende boek van Anne Vellinga!
In de tussentijd lees ik haar blogs .
http://ellieschmitz.blogspot.nl/
6 reacties
Mooi, het boek van de schrijver (ster) Oogst waarschijnlijk na een lange bevalling geboren
die hem of haar kent wil het resultaat of er over horen, mooi toch. het kind regelmatig onder de aandacht brengen is voor beiden goed.
Ook bij Ellie is je boek in heel goede handen, Anne. Je kunt gerust zijn, dat zie je 🙂 Maak je daar niet druk over. Iedereen die het boek leest, zal verrukt zijn.
Dus gaat het uitstekend met Sophie, want idereen is verrukt van haar en bergt haar niet op. In veel huishoudens is ze dus zeer benaderbaar en dat verdient Sophie.
Spannend om je ‘kind’ de vrije wereld in te sturen, maar loslaten hoort erbij Anne. Wanneer de verhalen van de avonturierster (Sophie) terugkomen via mensen die ze heeft leren kennen op haar lezerspad, dan kun je niets anders dan trots zijn op haar. Ook wanneer er op een keer een minder leuk kantje aan het verhaal zou zitten. Het is en blijft je kind en bij mij heeft ze tijdens haar bezoek een fijne, positieve indruk weten achter te laten. Ik heb haar in mijn hart gesloten en bewaar haar woorden in de boekenkast! 🙂
Op jouw website, heel nabij Anne. Warme dank!
Sophie mag bij me logeren rond mei, als alles bloeit…..haar bedje staat klaar…