Droom van Aal

Vannacht droomde ik van mijn moeder. Ik zag haar niet, ik geloof dat ik zelfs haar stem niet hoorde.
Ze liet mij een pentekening zien die ze net had gemaakt: de lege koeiengang van een boerderij, en aan het eind een open deur met een lege leunstoel.
Ze wees de wand van de gang, een rij plankjes, en op elk ervan stond een kruikje van roodbruin aardewerk, sommigen geglazuurd met donkerbruin, stuk voor stuk fijntjes getekend.
Zoals ze ooit zo graag en mooi en geduldig deed, de periode voor de kleuren, de schilderijen en de pastels.
Bij het wakker worden loeide de wind rond onze boerderij.