Auteur & kunstenaar

Aal en de appel

Ik heb echt iets wonderbaarlijks gevonden bij Noppes. Ik liep daar maar wat danig te sjouwen en zag niks. Wel twee tassen met kleren van Aal ingeleverd en op de valreep nog even terug langs de kast met vazen zag ik een achterlijk ding dat ik nooit zou kopen, glimmend van de nepaluminium, maar ik moest hem toch even de kast uit halen. Dat ding stond ook nog bovenaan en was groot en vrij zwaar. Op het eerste oog monsterlijk van het glimmen en een gat vanbinnen – en toen zag ik het ineens…
P1010459
… en liet de vaas acuut bijna vallen.
Joh, het was een appel! Met ook nog een steeltje en vanbinnen is hij leeg.
Wat is er zo bijzonder aan een appel.
De appel was Aals thema sinds haar reis naar Brazilië en Umberto.
Of nee, ze was er al mee bezig voor ze naar Brazilië ging. Ze zat toen al in een fase dat ze het gehad had met haar eigen onderwerpen, de haar omringende spulletjes, flessen, potten, fruit. Dus at ze die laatste appel op en ging dat onsmakelijke klokhuis schilderen. Op een weegschaal. Kun je zijn gewicht ook nog aflezen. Die schaduw is ook een belangrijk element in deze fase.
Ali Kolman - klokhuis en weegschaal
Ali Kolman – klokhuis en weegschaal
Ze was eraan toe haar grenzen te verruimen en ging naar Brazilië in de jaren tachtig van de vorige eeuw, zo klinkt het extra lang geleden. Ze ging heen met een koffer vol eigen werk, pastels van stillevens van haar Hollandse huis. Die heeft ze daar allemaal verkocht. Ze vlogen als warme broodjes over de toonbank. Ze kwam terug met een koffer vol bonenschillen, van die harde, lange bruine dingen die tegenwoordig overal in de bloemzaken te vinden zijn als sierlijk element dat niet kapot gaat. Zij zag ze ver daarvoor in Rio liggen op straat. Ze was verrukt van het schouwspel, net een paar dagen voor ze terug zou vliegen vond ze een tastbare bron van inspiratie. Handenvol raapte ze op tot verbijstering van Umberto die in die dingen in eerste instantie geen schat zag. Logisch, hij woont daar.
Er begon een nieuwe fase met de Braziliaanse bonenschil en Hollandse appels. Aal werkte nu met acrylverf op doek. Ze was eindelijk razend enthousiast over haar eigen werk en trots, maar niet trots genoeg. Dat wil zeggen haar kapper wou er drie kopen, maar die stomme Aal ging akkoord met een belachelijk tegenbod, een jaar lang kon ze gratis naar de kapper, naar hem dus, ‘wassen,  knippen, klaar’, zei ze er zelf van.
Ze gaf er ook weg aan vrienden en vriendinnen en gelukkig hoorde ik daar ook toe. Dus ik heb er twee in de woonkamer hangen.

Ali Kolman
Ali Kolman
Ali Kolman
Ali Kolman
Haar laatste ‘herkenbare’ schilderij stond ze na te denken wat ze nou toch in ‘s hemelsnaam op dat doek zou zetten. Ineens ging haar een licht op.
‘Anne, heb jij een appel voor mij?’
Die had ik en toen wou ze er twee. Zo was ze. Hij was ook almaar niet goed die appel, er moest rood in en groen en ook nog op de goede plek.
Deze hangt in mijn slaapkamer.
Ali Kolman
Ali Kolman
En dan ga ik vandaag naar Noppes met die oude kleren van Aal en vind die appelvaas. Dat is toch kippenvel!
Ik had ineens iets in handen wat wel een boodschap leek.
Nu kan ik de schil van de appel voorzien van alle mooie herinneringen en in de leegte binnenin is ruimte voor haar oneindige wezen…

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

12 reacties

  1. Anne, hoe mooi geschreven en altijd weer komt de sterke band tussen jou en Aal tevoorschijn. Steeds weer is er wel iets wat op je pad komt, wat Aal je nagelaten heeft…deze vaas….

  2. Er zijn van die momenten waarop iets geen toeval is maar wat gebeurt valt je toe. Dan komt de verbinding vanuit je brein, je hart. Cadeautje van het leven, zeg ik dan. En zoals jij het schrijft, lees ik het uit de eerste hand. Jouw kracht.

  3. Ik vind het geweldig Anne! Je geeft iets van Aal en je krijgt er gelijk iets voor terug. Ze heeft mooie schilderijen achtergelaten en ik vind vooral die appel op de weegschaal bijzonder.
    Ik zie humor in de afgekloven appel en de andere kant van het leven in de schaduw hiervan terwijl de weegschaal wikt en weegt.
    Wat een mooi geschenk is die vaas voor jou! Ik begrijp je kippenvel 🙂

  4. Leuk stukje weer Anne. Zo loop ik al een tijdje met de gedachte rond om een stuk over een ei te schrijven… haha

  5. Weer zo’n mooie ervaring die je weer helemaal doet opleven en de goede tijd beleven. Schitterend, zoals we van jou gewend zijn, beschreven.
    En voor Hans de Jong nog even. Als je dat nou toch gaat doen, dat over dat ei, doe dan ook ff uit de doeken wíé er nou ‘t eerst was. Geen mens schijnt ‘t te weten, raar hè?

  6. Prachtig, meer dan prachtig zelfs. Ik kan begrijpen dat je er helemaal vol van bent. Jouw lieve kunstzinnige moeder , je laat daar spullen achter ( dat al een hele stap op zich is ) krijgt er dan deze schat voor terug. Heb je wel te danken aan je kijken. Jij kijkt goed. Waar ik dat vandaan haal……?… Nou op de academie in Belgie mochten wij het eerste jaar alleen maar tekenen en Kunstgeschiedenis bestuderen. Want je moet eerst goed kunnen kijken, pas als je goed ziet kun je scheppen wat je wilt………! Toen vond ik het vreselijk, ik zag tekenen als een noodzakelijk kwaad. Maar nu begrijp ik het ( gelukkig al wat langer 🙂 )
    O foto’s bijsnijden is zooooooo gemakkelijk. ik mail je er even over….zie Facebook.
    Kus

  7. Jouw moeder blijft je appeltjes voor de dorst geven, of het nou vanuit een vaas van Noppes is of van die drie prachtige werken die je van haar hebt … Zij laat jou niet los.
    Zulke dingen vind je nu, nu ze er niet meer is.

    Ik zie overigens enorm veel symboliek in het slaapkamerdoek; de maan kan ook gezien worden als hijsend zeil of het heffen van een touw-waslijn 🙂 Misschien maakte ze dit wel vóórdat jullie wandelden, maar ik zie er veel in terug.
    Wat fijn dat ze op deze manier voor altijd bij je blijft!
    Xxx

  8. Oh Anne,

    wat is het laatste schilderij toch prachtig.
    Waarom?
    Waarschijnlijk door de blauwe kleur die me aanspreekt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *