‘Ring!’ de deurbel.
Het is de boef van buuf, een sproetig joch van een jaar of tien.
‘Hebt u een heitje voor een karweitje?’
Ik wist niet dat er nog kinderen bestaan met moeders die weet hebben van deze oeroude vorm van kinderarbeid, misschien is oma er met een verhaal over vroeger en hoe ze toen stiekem aan geld kwamen en gaat Boef dit nu meteen toepassen op Buuf, want zo is Boef.
‘Ik heb toevallig een leuk karweitje voor je, ik moet namelijk een postzegel hebben voor een kaart naar Duitsland.’
‘Fijn! Die haal ik even!’
‘Waar wil je die halen?’
‘Bij de boekwinkel naast Deen, maar dan moet ik wel geld.’
Dat is het handige van boefjes, die zijn niet op hun mondje gevallen, niet voor een gat te vangen, ze weten alles en ze kunnen alles.
‘Dan weet ik het goed gemaakt, hier is twee euro en wat je over hebt is voor jou. Je moet er wel bij zeggen dat het voor een kaart naar Duitsland is, in een envelop.’
Hij wil al wegspurten met de twee euro in zijn zak als ik hem terug roep.
‘Hier is de brief. Die kun je dan gelijk posten!’
Hij peert weg als een speer. Op zijn fietsje. Als hij uit het oog is, komen de vragen in beeld. In rap tempo.
Mag hij alleen op de fiets de straat over?
Hij zal toch niet in zeven sloten tegelijk lopen?
Moet ik hem achterna?
Of rijdt hij elke dag alleen op de fiets naar school?
Waar blijft hij?
Zou hij al thuis zijn?
Waarom geef ik het heitje ook vooraf?
Moet ik naar zijn moeder?
Of maak ik dan slapende honden wakker?
Wat ben ik voor een oen?
Je kunt wel zien dat ik geen moeder ben…
Na dit gewetensonderzoek van twintig minuten gaat de bel wederom.
Daar staat Boef. Levend en wel. Stralend. Sproetig.
‘Het is gelukt hoor! Ik heb de brief gepost. En eh, o ja, hier is de postzegel.’
20 reacties
Geniaal! 😛
thanks Lien 🙂
Ahneehe? hahaha
ajajoh… Magda…
Ha, ha, geweldig Anne! Je vriendin zal waarschijnlijk de portokosten betalen, maar jij hebt alvast je postzegel voor volgend jaar. Kan die kaart in ieder geval wel op tijd de deur uit! 😉
Goh, echt even genoten van dit stukje, ik zag het helemaal voor me!
goed idee Jannie, ik zal die postzegel nu meteen alvast op een envelop plakken voor volgend jaar en hier naast mij in de vensterbank leggen ter herinnering!
Schitterend !!
dank Marleen 🙂
Hilarisch….Jij en Boef 🙂 Leuke blog!
Dank Ellie 🙂
Dit kereltje werkt zijn lijstje in omgekeerde richting af, want je hebt laatst gezegd de brief te posten, je hebt in elk geval een postzegel tegen dat je kaartje, onbestelbaar, terug komt.
Het blijft een machtige mop.
Heel goed idee Edgard, samenmet dat van Jannie kom ik er wel – ik kan de envelop voor volgend jaar natuurlijk ook om de terugkerende kaart doen! Als hij terugkomt…
Prachtig, ik heb hardop gelachen wat een boefje!
Lachen is gezond, dat zeker 🙂 🙂 🙂
Haha, dat is je straf.
Ja…… 😉
Niet des moeders? Nee je bent een echt vrouwtje blijkt. Juist des moeders. Ik zag ook altijd alle beren in het bos. Leuk stukkie.
Lieve groet uit Tiel.
Hanny
dus het is juist des moeders! dat zo’n instinct dan ineens opduikt als je het missen kunt…. haha, maar fijn om te weten dat er niks mis is met mijn moederinstinct, Hanny! dankjewel 🙂
Ik lees dit op mijn werk. Gelukkig is er niemand die mijn schaterlach hoort. Ik ga deze delen op Facebook zo’n leuk verhaal vind ik het.
Leuk dat je hem gaat delen Kees! en ik heb nog niets gehoord van de kaart, dus ik denk dat ik er nog maar eentje achterna stuur met dit verhaal erbij xxx