Ons water heeft aan straat een oude waterput en die is stuk. Er moet een slimmere watermeter in dat blijkt lastig werk. Kees is naar school net nu de gemeente Hoorn alle hens aan dek zet voor herstel, dus moet ik water en werkmannen in goede banen leiden. De waterman krijgt de oude er niet uit en de nieuwe er niet in omdat de gemeente bij de aanleg van de naastliggende weg de rand van onze put gebruikt heeft als stut voor de weg die almaar hoger opgehoogd werd.
Na de nodige uiteenzettingen tussen waterman, PWN, Gemeente Hoorn en Kees is overeengekomen dat alles goed komt en dat de gemeente Hoorn hiervoor gaat zorgen. Inmiddels is Kees een gewaarschuwd man en die tellen voor twee, waarvan ik vandaag de man ben die haar mannetje staat. Hoe zoiets moet, zegt hij er in de haast niet bij.
Om te beginnen ga ik naar de put.
Die ligt er goed bij. Rechthoekig, kaal, het vermaledijde randje is er al afgetikt, dat ziet een leek, dat zie ik. Geen lek te zien, geen meter, geen man. Verder valt op dat de weg inderdaad hoger is dan de rand van onze put en wat nog meer opvalt is dat er een afgraving rondom heeft plaatsgevonden, met name waar geen weg is. Verder hangt er een grijparm in onze put en deze hangt er stil bij. Geen man die hem bedient.
Ik weet niet waar ik verder nog op zou kunnen letten. O ja, dat die meter erin komt. Waar is de waterman?
Achter de ijzeren arm doemen apparaten, cq machines op. Goed dat Kees de klus van onze schouders heeft weten af te wentelen op die van de gemeente, want dat was me een kostenplaatje geworden. Wie denkt nou dat er zoveel machines en werklieden nodig zijn om één randje af te tikken.
De mannen staan erbij of ze wachten op instructie, dus vat ik moed. Alleen kijk ik dan net de andere kant op waar mijn aandacht getrokken wordt door een boot. Een boot? Wat doet die hier?
En aan de overkant nòg iets dat op een boot lijkt, of is het een machine?
Wat doen die boten hier?
De mannen antwoorden bij monde van eentje.
‘De slootkanten schonen want de doorvaart wordt belemmerd.’
Er varen nooit boten in de sloot, dat kan niet eens, veel te ondiep en er is geen doorgang naar het IJsselmeer. Een alarmbel rinkelt. Mijn hersens doen hun werk.
Een paar dagen geleden ontmoette ik op het station van Alkmaar een vrouw die mij herkende en ik haar niet. Zij had altijd mijn columns gelezen en ik lijk nog precies op de flatterende foto van jaren geleden.
‘Je schreef altijd zo leuk en zo jammer dat je er niet meer in staat, want nou heb ik een verhaal en had ik erin kunnen komen.’ Zei ze.
Het verhaal ging over het schoonmaken van de sloot achter haar huis in de Huesmolen in Hoorn. Ons gesprek ging verder in de trein. De slootschoonmakers hadden alle troep uit de sloot op haar tuin gesmeten en dat stonk als de ziekte en de meeuwen en kraaien kwamen er eten onder luid kabaal en dat was een schande en dat mocht wel in de krant.
Een gewaarschuwd vrouw telt voor drie en de eerste denkt aan de natuur.
‘Denken jullie wel om de ijsvogel? Die foerageert hier en om visjes te zien, zit hij op een tak boven het water, dus die moeten blijven hangen.’
Mijn geluk is dat de mannen vogelliefhebber en boomkenner zijn. Ze zullen zo snoeien dat doorvaart mogelijk is en de vogelstand niet geschaad wordt. Tijd voor het volgende vrouwenpunt.
‘Nog wat! Ik hoorde van een vrouw uit de Huesmolen dat bij haar alle troep in de tuin is gesmeten.’
‘Dat recht hebben we, maar dat dat waren wij niet, wij zijn de Wit & Zoon en wij houden alles schoon.’
Mijn laatste vrouwenpunt gooi ik in de strijd:
‘Dat moet ik zien en dat zet ik dan op de foto en op mijn blog.’
Van de weeromstuit vergeet ik de put. Daar denk ik pas weer aan als Kees uit school komt in opperbest humeur.
‘Aan jou kan je wat overlaten, de put ligt er perfect bij en je hebt ze die deksel goed terug laten leggen, die ligt beter dan ooit.’
Dat is mooi meegenomen voor mij en o ja, voor de schone jongens van de wit moet je hier zijn:
http://www.ceeswit.nl
17 reacties
En nu maar wachten en hopen en bidden dat bij de eerste stortbui er niet van alles in elkaar zakt. En zit er nu een nieuwe watermeter in? Door jouw schrijven zit ik er helemaal in en ben plaatsvervangend bezig met: ja maar…..
dat vind ik erg leuk Athy, dat je er helemaal in zit, zolang het maar niet in de put is 😉
Nee hoor, ik zit niet in de put en zeker niet in zo eentje met een deksel erop. Ik kijk wel uit! Twee feestjes in het vooruitzicht, meer dus op de heuveltop. 72 jaar ben ik morgen op deze wereld.
* * * * * * *
* * * * * * * * * *
🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂 :
🙂 72…..? 🙂 WOW! Ik wens je vanaf deze plek alvast een heerlijke verjaardag toe Athy 🙂
🙂
Weer een job die geklaard is.
Edgard, je haalt me de worden uit de mond!
Maar wel de broedplek voor de ijsvogel weg … Die boort zijn nest het liefst in een omgevallen populier of wilg.
Sloten schonen moet, maar voor doorvaart? Binnenkort kun je dus ouderwets toeristen langs je huis verwachten, vrees ik. Praamvaarten zijn ‘in’.
En inderdaad: is dat met de put helemaal goed gekomen?
Ik geloof dat ik nog meer vragen op jou afvuur dan jij op de mannen 🙂
Wat lief dat jij aan de broedende ijsvogel denkt! Twee jaar geleden hebben ze heel even een aanvang gemaakt met een nest in de oever, maar zijn daar niet op door gegaan. Er zit zo verschrikkelijk veel vis in deze sloot sinds ik de eenden voer…, dat visdiefjes en ijsvogels, soms drie tegelijk, hier foerageren, maar als ze hun buikjes rond hebben, gaan ze naar elders waar het rustiger is dan hier in het park.
En die doorvaart is onmogelijk, want wat verderop is een sluisje van het waterschap om het water op juist peil te houden voor de huizen – en geen bootje wil/kan dat sluisje over, anders kwam iedereen met een platbodem vanuit het IJsselmeer hierheen.
En de put….. joh, er kwam me toch een stoot lucht en water uit de kraan! Maar dat schijnt normaal te zijn. Alles lijkt nu in orde…
Dankjewel dat je zo meeleeft en meedenkt!
Haha ja ijsvogels en ander gedierte zijn me heilig! 😉
Anne, heerlijk weer om te lezen! En de natuur moet zeker bewaakt worden…je hebt heel goed ‘je mannetje’ gestaan 🙂
dankjewel Ellie!
Daar hoef je dus niet meer over in de put te zitten.
goed gezien Johan 😉
Heeeee anne
Alles gelezen en gezien hoor !
Ontzettend leuk gedaan,je zou bijna denken dat die mannen van wit op vakantie zijn.
Het ziet er zo rustig en vredig uit bij jullie,heerlijk om zo te wonen.
De sloot weer netjes en je put weer oke, , helemaal goed gegaan.
Maar het was puur voor de doorvaart voor mensen zoals wij
Zodat er beter onderhoud gedaan kan worden en het bevordert de doorstroming.
Met al die takken in sloot blijft er te veel troep in hangen,dus vandaar.
Het was leuk bij je gewerkt te hebben, en ik zal zeker af en toe in je blogs gluren.
Groetjes ton
Wat leuk dat je alles gelezen hebt, Ton! En heel goed dat je de doorvaart even verduidelijkt, want dat was ons (mij) dus geheel ontgaan in het bijzondere contact, dat het is voor jullie eigen doorvaart om de doorstroming te bevorderen! Ik snap het nu!
Dankjewel en groetjes!
Ha ha, die put was jou wel toevertrouwd, tot de jongens van de Wit kwamen!
Ik heb ze hier in de buurt ook met zo’n soort bootje gezien, toen nog in experimenteel stadium, het arme ding dreigde alsmaar te kantelen.Ik heb er zelfs een filmpje van gemaakt met mijn mobieltje, zo spannend was het 😉
Nu hebben ze een uitgetest model, maar het blijft wankelmoedig. Ik denk dat ze maar eens bij de Wit om advies moeten gaan, dat ziet er heel stabiel en solide uit.
Precies Dani, die jongens van de Wit! En idd heel solide vaartuigen! Dank voor je leuke reactie.