Ik had niets met voetbal en keek er niet naar. Sinds kort ben ik erachter dat het omgekeerde nog beter klopt. Mijn desinteresse kwam voort uit het gebrek aan aandacht ervoor. Dat is veranderd. Ik zag mijn ego.
Mijn lief is gek op voetbal en volgt het altijd. Wat hij ook maar juichte, schold of zei, het ging mijn ene oor in en het andere uit, dwars door mijn hoofd zonder een spoor achter te laten. Het zou mooi zijn als ik dat kon met mijn eigen gezeur dat erin blijft hangen.
Kees, de buren, iedereen weet dat ik niets met voetbal heb, dus word ik niet eens meer gevraagd in de oranje tent waar alle buren en vrienden en aanhang en Kees naar een groot scherm staren, omringd door laptops met alle tv zenders voor het geval ze iets missen, daarbij een barbecue vooraf en kratten bier voor de hele tijd.
Ik heb het rijk alleen op de voetbalavonden. In deze rust begin ik aan een nieuw creatief project met glas.
En dan gebeurt het. Alsof ik in mijn glazen bol kijk. Ik zie de liefde van mijn lief voor voetbal, ik zie mijn eigen totale desinteresse, zelfs afkeer en afwijzing van dat stomme voetbal met die 22 miljonairs die tegen een bal aanschoppen.
Kees vindt het leuk.
Ik vind het niet leuk van mezelf dat ik te beroerd ben me te verdiepen in zijn interesse. Is het alleen schreeuwen en juichen? Het loslaten van de emotie? Dan ben ik een hardvochtige heks om met die emotie geen bal te doen.
Wat ben ik voor egocentrische stakker dat ik wel wil dat hij straks naar mijn knutselwerk kijkt en dat ik niet de moeite neem te kijken naar zijn, zijn, ja, wat is voetbal eigenlijk voor hem? Zelfs dat weet ik niet.
Ik laat mijn glazen bollen voor wat ze zijn en zet de tv aan, wat nog niet meevalt. We hebben vijf zappers voor geluid en satelliet en tv en kabel en nog wat. Geen idee waarom, ik knutsel liever. Ik krijg de tv aan, vind de juiste zender en kijk.
Voor het eerst kijk ik naar voetbal. In alle rust. Zonder geschreeuw, zonder gejuich, zonder emoties. De tv commentator irriteert me met zijn gezemel over achtergronden van spelers. Ik wil weten wat ik zie op de voorgrond en zoek een andere zender. Op België vind ik wat ik zoek.
Ik zie dingen gebeuren en hoor er voetbaltermen bij als buitenspel en schwalbe, termen die al duizendmaal uit de mond van mijn man door mijn hoofd zijn geschoten. Nu zie ik wat het betekent.
Mijn aandacht is gewekt.
Ineens zie ik geen voetbal meer, ik zie het spel, de spelers, het verschil in kracht en aanpak en energie. Ik zie Robben fabelachtig rennen en de bal manipuleren met voeten die kunnen toveren, hoe hij gaten ziet in de opstelling van de tegenstander en handlangers erachter en dwars door de gaten op de voet van Van Persie of Snijder schiet… fantastisch! Ik zit er ineens helemaal in. De eerste wedstrijd van Oranje. Ook de volgende wedstrijden kijk ik alleen en zie steeds meer, maar daar gaat het nu niet over, het wachten is op Kees. Wat heeft hij gezien en wat gaat hij zeggen en ik?
Ik lig al in bed als het zover is. Kees stommelt wat rond voor hij naar de slaapkamer komt. Ik gil dat Robben zo goed was. Het goeie van Kees is, dat hij het heel normaal vindt dat zijn vrouw wakker is en met Robben aan komt zetten. Hij komt niet met verbazing, enthousiasme, sneren, emoties die stimuleren of afhouden vaker te kijken, nee, hij laat mij en mijn omslag erbuiten en gaat het gesprek aan, Robben, van Persie, de Jong, het elftal, de teamgeest, de fitheid. Wel een uur. Als we alle tactieken en spelers en beslissingen van de scheidsrechter en de rol van Van Gaal hebben doorgenomen, is het stil.
Kees stond de hele tijd al aan het voeteneind van het bed te gebaren hoe ballen en voeten gingen, was nog op de tribune, in het veld, in Brazilië. Ineens is hij aangeland bij zijn bed. En dan zegt hij toch zoiets liefs, regelrecht mijn hart in.
,,Het was leuk in de voetbaltent, lekker met de mannen, ik ben er schor van, maar als jij kijkt, kijk jij en kom ik thuis.”
20 reacties
wat n compliment van lieve Kees en wat ’n veelzeggende uitspraak !
Je voelt hem helemaal aan, Marije!
persoonlijk : het is een geweldige teamsport en ik zou voor mijn rust willen dat ik er niet van hield 😉 vrouwlief hier zal blij zijn als het allemaal voorbij is ….kan haar met voetbal niet enthousiast krijgen…;)…jij bent nu deelgenoot en Kees een bofkont 😉
Willem, wie weet; het heeft bij mij ook heel lang geduurd!
mijn moeder bleef vroeger op als Cassius Clay (klei?), Mohammed Ali op tv kwam boksen, of als Ard en Keessie moesten schaatsen, of Eddie Merkx ging fietsen en voetbal was ze helemaal wild van, mij zei het helemaal niks, krijg je een man die er ook wild van is….. kijk je één keer in je uppie, komt het binnen…
Ik doe mijn best in deze dagen Nederland te volgen.
En soms zie ik iets moois maar meestal
trekken, duwen, beentje lichten, vertragingen,
simulaties…
Is het ouderwets geworden
om sportiviteit normaal te vinden?
dat heb ik inmiddels ook gezien Abel!
en scheidsrechters die daar niets aan doen…
het spel gaat door, het spel met de knikkers…
Anne, heel mooi wat je hebt gedaan! In alle rust geprobeerd te begrijpen waarom Kees (en zoveel andere mensen met hem) naar voetbal kijken en wat er aan emoties schreeuwen, blijheid en boosheid bij komt kijken. Het ‘openstaan vóór…..’ een mooie eigenschap!
Mooie slotzin ook…:-) Lieve groet!
Dankje Ellie, maar soms voel ik me net een open doel …;)
Wat een mooie omslag, Anne . Jij en voetbal en wat een Kees. Zo zouden meer mannen moeten kunnen zijn. Klasse, alletwee En je glazen totem, dat is een heimwee ding als ik er naar kijk.
wat leuk dat je ook naar mijn glazen totem hebt gekeken, Athy! die heb ik na de voetbal gemaakt van oud glaswerk, en dat is toch leuk om te doen! Gewoon stapelen en kijken hoe het licht erdoorheen speelt en als het bevalt vastplakken met goede alleslijm of glaslijm.
Ik ga ze in de tuin zetten, want glas kan tegen vorst heb ik ontdekt met de glazen paddestoelen die ik vorig jaar gemaakt heb.
Voor mij zijn sportwedstrijden, toevalligheden, dit WK wilde ik zeker volbrengen en dat is mij maar enkele wedstrijden gelukt.
De meeste andere wedstrijden waren slaapverwekkend. Ik bewonder KEES en de anderen die het uit keken, voor mij moet het actie zijn.
ik kom er ook achter dat er veel toeval speelt, Edgard – en in de halve finale zat het toeval niet op ‘onze’ voeten 😉
Het was ook wel een heel bijzondere wedstrijd die je gekeken hebt. Meestal is het niet zo ‘mooi’ om te zien. Als ik het ooit probeer om te kijken knap ik al gauw af op het valsspelen en geweld, dat valt tot nu toe mee (wacht maar tot de finale komt 😉 Maar wie weet … heb je nu de voetbalgeest te pakken.
Je totem lijkt op een mooi vogelbadje!
Maar glas kan tegen vorst zolang er geen water in komt te staan, want ijs zet uit en dan is het ‘knap’ met je kroontje bovenin! Zet je hem onder een afdakje. 😉
Veel plezier vanavond …(?)
Ha Dani!
Ja, die wedstrijd was ideaal voor de leek om leuk te vinden.
en dank voor de tip over het glas, want inderdaad, mijn paddestoelen van glas zijn omgekeerd, de schalen op de kop – en hier heb ik een open kroontje. de rode schaal had ik expres van een soort kunststof gedaan – maar dat kroontje….. veel te open 😉
Heel mooi om te lezen die omslag. Ik heb zelf ook niet veel met voetbal maar broer was semiprof en zoon een hartstochtelijk speler, dus ik ben heel wat wedstrijden wezen kijken en toen het niet meer ‘hoefde’ gaf me dat vrijheid. Maar ik kijk wanneer Nederland het verdient en bijvoorbeeld in de achtste finale speelt. Van die wedstrijd heb ik zeer genoten en ik houd ook van goed/mooi voetbal (Kruiffie)
Maar vaak denk ik ook ‘dat gemiereneuk om een bal’, slecht voetbal is zo zonde van je tijd!
Maar bij dit soort evenementen is het zo heerlijk om de vreugde en de teleurstelling te delen met je geliefde voetballiefhebbers en dat beschrijf je zo mooi in je stuk.
Welkom Marijke, leuk je hier te vinden en dankjewel voor je mooie, genuanceerde blik op voetbal – ik kan me er helemaal in vinden.
Lieve Anne,
Ik was als jij. Had niets met voetbal. Per ongeluk kwam ik in zo’n tent en het pakte me. Verder gaat het een beetje zoals bij jou totdat we van Argentinië verliezen.
En dan kan ik er niet tegen dat Robben en van Gaal verguisd worden. En dat de markt pas om half vier opgezet mag worden omdat er misschien rellen uit breken. Verwarrend vind ik mijn gevoelens.
Kees, dat verguizen vind ik ook flauw, maar zal wel bij de teleurstelling horen. al moet ik met mijn onervaren blik wel zeggen, dat ik het niet zo wijs vond om Vlaar de eerste penalty te geven, hij is immers geen spits. hij heeft zo hard gewerkt in de halve finale, was overal en nu heeft hij er vast een sneu gevoel van. Robben had de eerste penalty beter kunnen nemen, dan hadden we op voorsprong gestaan bij de eerste en dat lijkt mij goed voor de spirit, maar ja, de beste stuurlui staan helaas altijd aan wal…
Oh Anne, ‘n overwinning op jezelf en wat heb je jouw lief er gelukkig mee gemaakt.
Wat’n geweldig mooie blijk van jullie verbondenheid zijn zijn woorden.
Zelfs ik word er helemaal blij van
‘N kanjer die Kees
van jou
🙂 🙂 🙂 …Dimph… 🙂 🙂 🙂