Een wijze vrouw vertelde me dat Medemblik zo heet omdat er vroeger zieneressen woonden, hagedessa’s geheten. Het toeval wil dat ik een lijvig manuscript op de plank heb liggen over hagedessa’s, een oud heksengeslacht dat de uitroeiing heeft overleefd op een heel bijzondere manier, iets tussen grootmoeders en kleindochters, bloedproef en vuurproef, bijzonder leuk om aan te werken. Het manuscript kan wel zeven jeugdboeken worden. Mijn hagedessa’s stammen uit de streken rond het IJsselmeer. Ik dacht dat ik het zelf verzonnen had, is het nog waar ook. Op naar Medemblik.
Medemblik is een stadje vol historie, een haven, een oud station met stoomtrein, een bakkersmuseum, een kasteel van Radboud, en wat er allemaal nog meer over te vinden is, maar ik wil het zelf vinden.
De hoofdstraat is breed en er waait een briesje vanaf het IJsselmeer, word ik geroepen door de ademtocht der Hagedessa’s? Ofwel, het is mij te winderig in mijn zomerjasje, ik zoek beschutting in een van de smalle zijstraatjes.
Tot mijn verbazing liggen er uitgestrekte tuinen achter de lage huizen met grasvelden, kippenhokken, bloemperken, slapende honden en soezende katten. Vanaf de andere kant van de steeg komt een oudere man aangefietst.
,,Ben je op de fiets?’’
De galmende vraag komt uit de achterste tuin.
,,Sjaantje is weg.’’
Sjaan hield kennelijk niet van fietsen en nu ze weg is, kan hij fietsen. Mijn conclusie steekt kil af bij die van de man van het boetje (westfries voor schuurtje).
,,Ach man, wat een ellende.’’
De fietser stapt af bij zoveel medeleven.
,,Weet je wat het is? Ik ben nou 70 en we waren toch al dertien jaar samen. Je staat ermee op en je gaat ermee naar bed.’’
Een snelle rekensom leert dat Sjaan op zijn 57ste in zijn leven kwam en nou is ze weg en vindt maar eens een ander.
,,Ze was ook zo slim. Ze wist precies hoe laat het was en wat we gingen doen. De hele dag ben je samen bezig. Je hele leven is ermee verweven. Met zo’n hondje nog meer als met een mens.’’
Ach toch. Sjaantje was zijn hondje en nou is Sjaanje weg…
Terwijl hij zijn ochtendboterhammetje smeerde, stond Sjaan al gezellig naast hem te kwispelen. Brokjes voor Sjaantje en samen gezellig eten aan tafel. En dan stond Sjaan alweer voor de achterdeur voor de ochtendwandeling. Onderweg praatjes met de buurvrouw, andere hondenbezitters en natuurlijk de slager. Kluifje voor Sjaan en een half onsje boterhamworst en een slavink voor hemzelf. Thuis een bakkie zwarte oploskoffie voor hem en een bak water voor Sjaan. Middagboterhammetje voor hem en kluifje voor Sjaan en dan was het alweer tijd voor een ommetje met haar. Vervolgens een tukkie op de bank, Sjaan aan het voeteneind en samen geeuwend wakker worden. Fris ommetje, hapje eten en weer samen op de bank voor de tv en tot slot het avondommetje.
Op zijn tijd bezoekjes aan de dierenwinkel. Aandacht gegarandeerd. ,,Hoe is het met Sjaantje? ’’ En dan een avontuur opdissen van slimme Sjaantje. Hoe ze blafte toen een paar kwajongens belletje trokken. Hoe ze zijn kruimels op de grond keurig opeet. Hoe ze precies weet hoe laat het is. Sjaan kwispelde naast hem en kreeg altijd een hondenkoekje voor bewezen slimheid. Dan kon ze zo mooi opzitten. En een pootje geven. Maar ze nam nooit wat aan van een ander, alleen uit die vertrouwde hand van het baasje. Een mooi beestje was het. En slim! En lief!
Bij de hoek wordt mijn fantasie ruw verstoord door het einde van het mannengesprek.
,,Neem je een nieuw hondje, Klaas?’’
Klaas steigert.
,,Daar begin ik niet meer aan. Zo’n hondje poept op je vloerbedekking, bijt je bank kapot, krijgt vlooien en wormen en je moet steeds naar de dierenarts. Weet je wat het is, je hele leven vlecht om dat hondje heen.’’
21 reacties
Leuk leuk leuk Anne..ik ging helemaal mee in jouw verhaal, zo echt, zo beeldend beschreven. Zag het voor me, hoorde het gesprek,,,maar ook voor mij ruw verstoord na het beluisteren van de mannen aan het eind….
Leukleukleuk Ellie!
De herinneringen aan Sjaan, lijken nu zijn nieuwe hondje. Hij staat ermee op en gaat ermee naar bed, net zoals vroeger met Sjaan en van herinneringen, geen poep, geen kapotte bank en geen vlooien.
Mooie verhaal weer ;-))))
Ik moest het twee keer lezen voor ik door had hoe wijs jij bent Marije. Goed gezien!
Leuk ! Sommige mensen vertellen inderdaad over een Sjaan of een Kees en dan duurt het even voordat je beseft dat het om een hond gaat…
Ik kan wel zeggen dat dat helemaal waar is Hans. 🙂
Leuk, Anne! Maar ik ben nu toch wel heel benieuwd geworden naar jouw hagedessa’s. Ik kijk er naar uit om deze in jouw jeugdboeken tegen te komen 🙂
Mieke, ze moeten nog uitkomen. Ik heb ze geschreven voor ik een column had, een blog of Facebook – ik ging er totaal in op – en toen het af was, stuurde ik het naar 1 uitgever en die zei dat er geen interesse was voor heksenboeken… daarna kwam Harry Potter….. en had ik een column – maar het manuscript heb ik nog – op papier, twee delen – Het Kattenpad en Raadselvrouw – en het aparte is, dat in mijn fantasie de kleindochter opgroeide bij de grootmoeder in een streek achter Zakopane. Ik zag het helemaal voor me en beschreef de berg, het spoor, het ravijn en dat het verboden gebied was. Kees is zo’n man die die plek wil zien. Die ik verzonnen had. Komen we daar na een avontuurlijke reis – is het precies als in mijn boek… zelfs het verboden gebied… en nou weer van die hagedessa’s… ik begin dat Kattenpad en die Raadselvrouw onderhand zelf heel geheimzinnig te vinden.
De hagedessa’s stuurden weemoed en ontnuchtering op je pad Anne! 😉
jaaaaah, Jannie….. weemoed… en ontnuchtering, voetjes op de grond… mooie blik van jou, x
Kun je de hagedessa’s in Medemblik plaatsen?
Nog niet – maar… er moet een plek in Medemblik zijn en eentje in Stavoren waar de zieneressen van weleer elkaar konden verstaan. Het vrouwtje van Stavoren zou mogelijkerwijs door ‘de kerk’ tot een lelijk gemeen wijf gebombardeerd zijn – terwijl ze wellicht zieneres was…
Ik ga verder met onderzoek en heb inmiddels hulp van een historica…!
Waar is Sjaantje nu gebleven?
Mooie laatste zin, naast alle andere zinnen natuurlijk…
Ik verzon gisteren ook een antwoord nav een niet te beantwoorden vraag op FB en dan wordt er echt gevraagd wat dat nu betekent, haha
Het zou kunnen dat hagedessa’s verzonnen zijn 🙂
Hemelwiegsel van hier naar daar x
hemelwiegsel t’rug Annet!
Maar de hagedessa’s hebben bestaan!
Het betekent heggerijdster, vrouw die met 1 been in de ene wereld en met 1 been in de andere wereld reist – vandaar de bezemsteel… ik ben er mee bezig…. wat misschien uitmondt in herziening van mijn manuscripten…
gevonden bij Aardewijsheid 🙂
Hallo Anne Vellinga…..Wat een leuk verhaal. Je maakt me nieuwsgierig. Zeker naar
die hagedessa”s Ben benieuwd…goed hoor van jou……..Thannnxxx m.
Ha Metha, hierboven zie je bij Mieke een heel epistel dat eruit vloog voor ik jouw reactie gezien had – dus die voor haar is ook voor jou 🙂
Het is een leven in een leven en soms meer waard dan het dagelijks beloop.
Jouw wijze woorden zijn een mooie hekkensluiter voor vandaag Edgard, dankjewel en slaap goed!
hagedessa-hagedis, verwant met haag/heg
leuk Chiel! welkom met alles wat bekend is op dit gebied!