De ene plaats is de andere niet. Dat inspireerde mij bij het schrijven van mijn debuutroman Sophie Genius Loci, waar Sophie op haar zoektocht van Amsterdam naar Tiel en de Betuwe, Nijmegen en het Fichtelgebergte in geheel verschillende omstandigheden terecht komt bij karakters die samenhangen met de aard van de plek.
In de tegenstelling wereldstad – oergebergte liggen de karakterverschillen voor het oprapen, ook het verschil tussen een grensstad en een stadje in het hart van de Betuwe is niet moeilijk. Zeker niet in een roman. Als auteur ben je vrij te scheppen naar de aard en behoefte van je roman.
Anders wordt het als je een promotietour doet langs alle boekhandels van Stumpel, van Hoorn naar Heerhugowaard, Enkhuizen, Medemblik, Heemskerk, Krommenie en aanstaande vrijdag Almere. Ik zou mezelf en mijn uitgever in de vingers snijden als er een onvertogen woord uitkomt over onze broodheren. Dat de kaarten zo liggen, onthult Eva mij op mijn weg door Terra Incognita, mijn signeertocht.
Signeren moet je leren. Met vallen en opstaan. Alleen al je handtekening en wat je erin zet…
Als beginnend schrijver ben je onbekend en dat maakt onbemind. Kom maar eens in een boekwinkel te liggen! Een van mijn enthousiaste fans uit Den Haag ging bijvoorbeeld naar Boekhandel Paagman die befaamd staat om zijn assortiment. Als je een boek wilt vinden, ga je naar Paagman, die is zo groot, heeft zoveel plek, die heeft (bijna) alles.
Mijn fan gaat naar Paagman maar ziet Eva Terra Incognita nergens. Ze vraagt ernaar. De boekhandelaar neemt de tijd en zoekt Eva in zijn computer. Daar is ze. Het is literatuur, maarrr… uitgegeven door een kleine uitgeverij. Paagman koopt alleen boeken in van De Grote Uitgeverijen. Voor Terra Incognita moet je niet bij Paagman wezen. Of juist wel!
Als mijn Haagse fans nu eens massaal Eva gaan bestellen bij Paagman? Stuur de boekwinkel aan!
Het is de lezer waar het om draait.
Elke boekwinkel in Nederland en België heeft Eva binnen een dag, zonder verzendkosten. Het zou toch fantastisch zijn als de boekhandelaar de weg vindt naar Terra Incognita.
Ik ben fan van de boekwinkel. Boekhandels zijn de meest laagdrempelige cultuuroases en die moeten we koesteren, net als al die zaakjes die hart voor hun product hebben.
Ik koester Boekhandel Stumpel als een konijn in de hoed.
Zij hebben acht filialen, verspreid door Noord Holland en alle acht hebben Eva op tafel. Dit heeft inmiddels zo’n stormloop aan verkoop gegenereerd, dat Eva binnenkwam op nummer 6 van hun boeken Toptien. Een week later, NU, staat Eva op TWEE. Dankzij mijn lezers, dankzij jullie. Jullie kunnen bij mij een potje breken en een steekje laten vallen en Boekhandel Stumpel ook.
En dat gebeurt…
wordt vervolgd…
16 reacties
het ruikt zo lekker in een goeie boekhandel, heerlijk
en het knisperen van papier, het omslaan van bladzijden, de kleurenpracht van al die covers op de boekentafels…. al die boeken die je in je handen mag nemen….
Oei, een steekje? Ben benieuwd! 😉
🙂 Jannie 🙂
Gevaarlijk, boekwinkels. Ik kom er nooit met lege handen uit, zelfs al was ik niet van plan iets te kopen!
Zo eentje ben ik ook Wilma! Kind in de snoepwinkel. Genieten
Het is zo’n rare wereld Anne.
Al die regeltjes, die insteken, het humeur….
Ik luister straks naar jouw boek en drink de woorden, eet de letters….
mmmmm, heerlijk mens!
Anne klopt, de boekhandels kopen alleen van grote uitgeverijen, discriminerend vind ik.
Hoe kom je als beginnend schrijver dan binben bij’ de grote jongens” ?
inbreken?
ik denk via je fans….. 😉
Ik sta met mijn boek regelmatig op beurzen (In de stand van de uitgever) Mijn ervaring is dat ik dan toch redelijk wat exemplaren verkoop, tot zo’n 15 stuks, tot nu toe. En inderdaad kun je beter een goed verhaal over je boek klaar houden, en weten welke boodschap je in een boek zet.
Ha Terrence! Boeiende informatie, dankjewel!
Ik ben van het intuïtieve soort… in gesprek met de mensen die mijn tafeltje aandoen zie ik ineens een link met mijn boek en dat zet ik erin als ze het kopen… 🙂
Maar vooraf wat achter de hand hebben is wel handig! x
Ik wandel binnenkort gewoon weer bij Paagman binnen, ze herkennen me toch niet want mijn haar is een stuk korter 🙂 xxx
hahaha, doen Maja! Marije is daar ook al in de weer! xxx
‘Signeren moet je leren’….ik weet zeker dat het jou lukt, Anne 🙂
Dank voor je vertrouwen Ellie!