Op maandag moet Kees weer naar school en moet ik wennen aan mijn eigen gezelschap. Dat doe ik het liefst al doende en vandaag doe is afstand van overtollig spul. Niet in de vuilnisbak ermee, maar naar de kringloopwinkel, dan kan iemand anders mijn troep kopen in plaats van nieuwe troep. Dat is goed voor het milieu, scheelt fabriceren en grondstoffen en bovendien help ik mensen aan goedkope spullen en andere mensen aan eerlijk werk. Met een ontzettend nobel gevoel ga ik met een lege zak naar mijn uitpuilende kleerkast.
Te lange rokken, te korte rokjes, te strakke shirtjes, te wijde shirtjes, allemaal in de zak. Daarna mijn keukenkastjes. Losse kopjes, bordjes, glazen, opbergdoosjes zonder deksel, keukenlijken waarmee appels en citroenen bewerkt kunnen worden. Mijn zak is vol. Milieubewust als ik deze heuglijke dag ben, ben ik ook nog zeer sportief en fiets het hele eind dwars door de koude wind naar Noppes.
In mijn nopjes deponeer ik mijn zak vol rare kleren en keukenlijken in een winkelwagentje naast de balie. De omgekeerde wereld. Ik word bedankt door een invalide-met- eerlijk-werk. Om Noppes uit te komen, moet je de hele winkel door. Onderweg passeer je een trap. Die trap is aangekleed met schilderijen, klokken en ander wonderlijks dat je nog nooit gezien hebt en dat je het nu je er toch bent wel even wilt zien.
Boven staat een knalrood blik van reuzenformaat, een opfleuring voor mijn keuken, waar ook nog grote zakken kattenvoer in passen. Hij kost 1 euro. Voor de prijs hoef ik het niet te laten. Verderop staat een taps toelopend houten geval waar ik mijn verfkwasten al in zie staan, 20 cent! En wat te denken van dat dienblad van 50 cent en een porseleinen hoofd voor maar 2 euro. Dat vraagt erom gemozaiekt te worden. Na een kwartier kan ik de vondsten nauwelijks torsen. En dat voor een tientje.
De vraag is hoe ik het allemaal op de fiets krijg.
De man achter de balie wil het wel stallen, dan kan ik het later ophalen met de auto. Dat had hij beter niet kunnen zeggen, zo opwindend als ik de jacht vond, zo bezwaard voel ik me nu. Kom ik spullen brengen op de fiets, moet ik de auto halen voor een nieuwe lading.
,,Ha Anne, ook bezweken?”
‘Myra!’
Myra staat achter mij te bezwijken onder de babyspullen voor de baby die er nog uit moet.
,,Je kunt wel met mij meerijden, ik ben met de bestelbus. je fiets kan er ook in.’’
Opgetogen over onze vondsten, de baby en het toeval rijden we terug.
Is Myra net weg, heb ik mijn fiets en de zakken net voor de deur staan, komt Kees aangereden en uitgestapt.
,,Wat goed dat je vijf zakken ouwe troep de deur uit doet en wat een geluk dat ik een uur eerder thuis ben, nu kan ik je mooi even naar de afvalbreng rijden, want dat krijg je nooit allemaal op je fiets.’’
10 reacties
Haha Anne zo verleidelijj de Kringloop en Vincentius hebben we hier ook nog.
Als ik spullen breng kijk ik niet op of om omdat ik geen vriendin met’n bestelbus heb. 🙂
Ben benieuwd hoe je Kees verteld hebt dat die zakken voor je eigen” kringloop” waren.
🙂
Ha Dimph!
Hij moest lachen, kent mijn kringloopkant inmiddels en toen hij zag wat uit de zak kwam, vond hij het wel een goede ruil, helemaal toen er uit de zak een felgele splinternieuwe sjaal voor hem kwam, 80 cent – want toen we elkaar net kenden, won ik een knalgele sjaal op een markt en die gaf ik hem, de volgende dag was hij hem kwijt en nooit meer teruggevonden – zo was de kringloop weer rond…
Truste!
Het ene keukenlijk eruit en een andere keukenlijk erin. Is het een bestaand woord in Hoorn en omstreken of heb je dit woord zelf in het leven geroepen, Anne…….. 🙂
Dat is toch weer zo’n heerlijk verhaal. Een echt Anne verhaal. Over een poosje, als ik weer alles kan, dan ga ik ook die weg. Wij hebben in Haarzuilens een Emmaäus. In mijn jonge jaren heb ik een zomerkamp bevolkt in Frankrijk van Abbé Piere.
Haha, wat een heerlijk verhaal! Zoiets zou mij ook gebeuren, al haal ik het er alleen maar 😀
Oh, hoe herkenbaar, Anne. Spullen naar de kringloop brengen, het niet kunnen laten even rond te kijken en dan meteen weer het een en ander mee naar huis nemen. Als je eenmaal met dat virus bent besmet kom je er nooit meer vanaf. Maar het leukste vind ik het slot:
‘Wat goed dat je vijf zakken ouwe troep de deur uit doet en wat een geluk dat ik een uur eerder thuis ben, nu kan ik je mooi even naar de afvalbreng rijden, want dat krijg je nooit allemaal op je fiets.’
Ik heb zó gelachen….:-)
Heerlijk, rondstruinen in de Kringloopwinkel.
Leuk verhaal. Heel herkenbaar, ook die tevredenheid achteraf.
Oh Anne, zo herkenbaar. De keren dat ik spullen wegbreng en ook weer met spullen thuiskom zijn niet te tellen. Noppes blijft de ultieme schatkamer voor een habbekrats! Heerlijk dat anderen dit ook overkomt. Lieve groet van Jan-Simon.
Heeéérrrlijk ! Alles stroomt lekker door denk ik dan maar . En het tijdelijke plezier aan iets wordt toch maar mooi weer doorgegeven . En geeft vervolgens weer dubbeld plezier !!! Ik vind de humor met name heel erg leuk hiervan . Liefs Lidwien