Het meisje dat van lezen hield – Alleen op de wereld (5)

De vader van het meisje dat van lezen hield, dacht na. Zijn dochter was 9 en had alle beschikbare boeken voor haar leeftijd gelezen. Ze was begonnen aan politieke romans uit zijn boekenkast, waar ze nog niet het begrippenkader en morele besef voor had. Hij herinnerde zich zijn eigen leeshonger. Wat was hij blij geweest toen zijn vader hem ‘Tarzan’ cadeau deed. Een tijdlang had hij genoeg aan dit ene boek, deze ene held. Het zou zelfs kunnen dat dit boek zijn eenzame tochten door de bossen had voorbereid, of was het omgekeerd, zwierf hij al door de bossen, toen zijn vader hem dit boek gaf?
Zijn ouders gingen zaterdags vaak naar de bioscoop en waren dan laat thuis. Op zondag sliepen ze uit. Ergens op zijn zevende of achtste had hij zich zo verveeld in zijn eentje beneden in de keuken, dat hij in alle vroegte naar buiten was gegaan en het zandpad was afgelopen. Plotseling had hij geroffel gehoord. Het leek uit de grond te komen. Hij volgde het spoor van geluid en kwam op een open plek in het bos. Daar zat een kring konijntjes met hun achterpoten op de grond te roffelen, een fantastisch moment. Toen schoten ze alle kanten op. Later leerde hij dat dit roffelen hun waarschuwing was dat er gevaar naderde. Dieren hebben scherpe zintuigen en merken jou eerder op dan jij hen. In Tarzan vond hij zijn voorbeeld. Net als Tarzan bewoog hij door de bossen, lette op sporen, geuren, geluiden, windrichting, oefende zijn zintuigen en zijn geduld. De natuur werd zijn passie, hij vond er zijn visie.

Zijn dochter was al weken ziek en lag daar maar alleen op haar kamertje omdat geelzucht te besmettelijk is. Geen wonder dat ze in zijn boekenkast had gezocht naar iets dat ze niet kon vinden. Wat ze nodig had, was een boek dat als voorbeeld kon dienen, een boek met slagen van het lot, problemen die opgelost moeten worden en vooral de waarde van vriendschap, loyaliteit en trouw,  een boek dat haar geloof in de mensheid zou sterken, een ontroerend boek moest het zijn, een vriend. Hij had een boek in gedachten, maar of het in Tiel te verkrijgen zou zijn? Hij ging naar boekhandel Arentsen.

Ik had mijn eerste kopje tomatensoep gegeten met tranen van geluk toen de buitendeur dichtsloeg. Papa was laat uit school vandaag. Mama haastte zich naar beneden met het nieuws van mijn naderende beterschap. Papa kwam de trap op gevlogen, een boek in zijn hand.
‘Hier, dit is voor jou.’
Het was de eerste keer dat ik een cadeau van mijn vader kreeg, het was niet ingepakt, aan die flauwekul deed hij niet.
Het boek woog zwaar in mijn hand. Op de voorkant stond een jongen met een hoedje en een man, bepakt en bezakt, met een aangekleed aapje in zijn arm en er liepen twee witte honden mee over een bospad. Het was een foto. Dit was echt! Het boek had een titel die mijn hart deed bonzen ‘Alleen op de wereld’. Het was liefde op het eerste gezicht.

,,Weet je wat?” zei mijn vader, ,,na het eten kom je beneden, dan lees ik voor uit dit boek om te vieren dat we alle vier herenigd zijn.”
Ik had er nooit aan gedacht dat het beneden ook anders was tijdens mijn geelzucht, dat papa en mama en Marco al die tijd met hun drietjes beneden waren geweest.

Die avond zaten we rond mijn vader, het boek op zijn schoot. Hij deed zijn bril af en begon:
‘Ik ben een vondeling. Maar tot mijn achtste jaar wist ik niet anders, of ik had een moeder, net als andere kinderen…’
De kamer veranderde in een Frans dorpje, waar Rémi opgroeit bij moeder Barbarin, terwijl vader Barbarin ver weg de kost verdient met steenhouwen. Als Barbarin zijn baan verliest, komt hij berooid terug en moet Rémi het huis uit. Vitalis, een rondreizend muzikant, die optreedt met het aapje Joli-Cœur en zijn drie honden: Capi, Dolce en Zerbino, ontfermt zich over hem.

Dag en nacht was ik bij Rémi, Vitalis, Joli-Coeur en de honden, ze zaten in mijn hart en ik keek de hele dag uit naar de avond, als papa ging voorlezen. Wat was ik verdrietig toen Dolce en Zerbino door de wolven werden verslonden en Joli Coeur longontsteking kreeg. Het werd almaar verdrietiger, Joli-Coeur ging dood en tot overmaat Vitalis ook. Als de nood het hoogst is, komt er telkens redding in de vorm van goede mensen die Rémi opnemen in hun gezin, waarop er nieuwe rampen gebeuren, mijnen die instorten en kassen die door grote hagelstenen kapot slaan. Alles keert zich telkens ten goede. Rémi krijgt een boezemvriend, Mattia en samen verdienen ze zoveel geld met optreden dat ze voor moeder Barbarin een koe kunnen kopen. Rémi vindt zijn adellijke moeder en zijn broer Arthur. Alles komt goed in het leven van Rémi, een leven dat wij met ons viertjes meeleefden, een onvergetelijke tijd van saamhorigheid.