Schrijfkunst – ‘das kleine Museum’ in Weissenstadt (4)

Dankzij de oranje zeilen rond de Wintergarten blijft de temperatuur op mijn schrijfplek tien graden lager dan buiten, maar is altijd nog 28 graden. De zeilen laten een vaag zicht door op een hallucinerend oranje landschap dat zich vermengt met beelden van zinderend rode woestijnen en grauwe Hollandse tuinmuren die door Iris in warme aardetinten geschilderd worden.
Ik schrik wakker uit mijn schrijfwerk als Kees aangestrompeld komt met een mand vol belegde broodjes en een kan koud vruchtensap. Wat ben ik een geluksvogel.

‘s Middags is het zo gloeiend heet dat we de koelte van de auto zoeken, airco op volle toeren. We gaan naar Weissenstadt, een kilometer of 15 verderop in het Fichelgebergte, waar twee magneten ons trekken: ‘das kleine Museum’ en het verkoelende meer.

Het bijzondere van dit kleine museum is dat het een initiatief is van de naastgelegen bakkerij met de mysterieuze naam PEMA, een tibetaans woord voor lotusbloem, symbool voor zuiverheid. Hieruit kun je afleiden dat PEMA geen gewone bakkerij is, maar eentje met een visie die gebaseerd is op zuiverheid en eenvoud:

Brood heeft geen chemische toevoegingen of conserveringsmiddelen nodig en zeker geen gentechnologie. Wat brood nodig heeft is tijd. Alleen zo ontstaat brood dat gezond is, goed smaakt en lang vers blijft.

Aan deze gedachte houden zij vast sinds de oprichting, meer dan een eeuw geleden en juist in onze door gentechnologie en chemicaliën besmette tijd maakt PEMA naam en faam. Het PEMA brood staat bekend als het beste brood en de vraag ernaar blijft toenemen.

Het is niet bij brood gebleven. De vrouw van de directeur van de bakkerij, Laura Krainz-Leupoldt vindt dat niet alleen het fysieke lichaam goede voeding nodig heeft, maar ook de ziel. Om hieraan een bijdrage te leveren, richtte zij ‘das kleine Museum’ op, dat zij dezelfde filosofie van eenvoud en zuiverheid meegeeft.

Zoals zij wars is van fast food, is sight-seeing haar niet genoeg. Het  gaat haar erom dat er een vruchtbare wisselwerking plaats vindt tussen kunst en bezoeker, dat er iets nieuws ontdekt wordt, dat ogen open gaan en de bezoeker gevoed wordt. Om dit te bewerkstelligen toont zij eigentijdse kunst op een manier die actieve deelname vraagt van de bezoeker. Zij vindt dat kunst en cultuur het leven structuur en betekenis kunnen geven en met haar interactieve exposities wil ze oriënteringspunten bieden voor het leven van alledag en een impuls geven voor het eigen nadenken.

Van dit al weten wij niets als wij argeloos de voortuin van het kleine museum binnenlopen. Het valt ons wel meteen op dat er in elke tuinmuur een spreuk gebeiteld is in twee talen, opdat ieder het kan begrijpen:

We staan oog in oog met het kleine museum dat strak, eenvoudig en groots oogt door vorm- en kleurgebruik.
Bijna beschroomd stap ik een wereld binnen die hemelsbreed verschilt met die van Iris en haar kleurrijke aard…

http://www.pema.de

http://www.kleinesmuseum-weissenstadt.de

wordt vervolgd…