Surprise

Vandaag de dag valt de nacht als een baksteen. Je gaat de winkel in met licht, je komt eruit in het donker. De weg naar mijn huis voert door een park en daar is het nog donkerder. Ik ben zo stom om lopend naar de winkel te gaan omdat ik dan de paraplu mee kan nemen. Loop ik in het donker met paraplu zonder regen, laat staan sneeuw. Gelukkig doet de rest van de wereld boodschappen met de auto. Ik heb het park voor mij alleen.

Hoor ik ineens vreemd gekraak en geknisper. Een gestalte verdwijnt achter een boom. Het is 3 december, maar Zwarte Piet geloof ik niet en Sinterklaas evenmin. Ik loop moedig door, de plu stevig ter hand. In huis mag je geen inbrekers tegen de vlakte slaan, buiten wel.
‘Psspsspss. Poespoespoespoespoes!’
Een stem die ik herken, een vrouwenstem. Buuf schrikt zich het apezuur van gedaante met wapenstok. Ze laat poezenmand en poezenbrokjes vallen.

‘Ha buuf!’
‘Anne! Wat doe jij hier in het donker?’
Alsof zij er wel in mag en ik niet.
‘Moortje is al een week zoek en wij zouden het weekend weg en dus wil ik hem terug voor hij helemaal nooit meer thuis komt.’
‘Ik dacht dat ik hem gisteren nog bij ons in de tuin zag. Toen ik de achterdeur open deed vloog hij er vandoor en ‘s nachts zijn alle katjes grauw. Dus zeker ben ik niet.’
‘Ik zoek hem de hele week al en kom de gekste mensen tegen.’
‘Dankje.’
Buuf schiet in de lach.

‘Eergisteren klom ik over een hek aan de andere kant van het park, want daar hoorde ik een kat miauwen en ik hoopte dat het Moortje was. Dat hek was echter net wat te hoog en te puntig en ik kwam er niet overheen. Kwamen er een paar van die jonge meiden langs en die zagen mij hangen. Zij giechelen. Ik riep Moortje en psspsspss en daar kwamen die meiden. Zij over dat hek met hun korte rokjes en lange benen. Na tien minuten kwamen ze terug met een blazende, bijtende kat, was het een rooie.
En gisteren had ik sjans met een zwerver, compleet met fles wijn. Hij lag op een voddige krant op dat bankje even verderop. Hij hoorde mij roepen en vooral dat psspsspss. Hij keek op en zei dat hij een zwarte kat gezien had, een wilde met een rat in de bek, dus ik dacht gelijk al dat het jouw Lukkie was. Het aparte is dat ik door Moortje Hoorn van een andere kant zie, maar nou ben ik wel bang dat hij liever vrij is dan bij mij.’

Ter troost sla ik buuf op de schouders. Ze krijgt prompt de geest.
‘Morgen moet ik op school verschijnen als surprise op het sinterklaasfeest. Ik had nog niks leuks bedacht, want het is voor de groten. Maar nou weet ik het. Ik neem Moortjes kattenmand mee en zijn doos met brokken en dan vertel ik van mijn zoektocht in het donker en alle ontmoetingen en ik weet ook al wat ik uitdeel: chocolademuizen!’
Op wonderlijke wijze is Moortje bij buuf terug. Als dat geen surprise is.

N.B. deze gebeurtenis is van jaren geleden en inmiddels is Moortje terug, bezadigd en wel.