Grote tafels vind ik zo mogelijk nog leuker dan kleintjes, van die tafels waar je lekker aan kunt werken, die niet kapot te krijgen zijn en die zelfs als ze leeg zijn inspireren. Voor je zo’n tafel vindt, kom je tafels tegen die ook graag onder handen genomen worden. Ze zijn niet klein en niet groot, maar hebben wel iets.
Zo vond ik een tafel in de vorm van een oog en bijna tegelijk liep ik tegen tegeltjes aan met koeien en hanen erop. Ik was verkocht en ging aan de gang.
Anne Vellinga
Grote(re) tafels houd ik meestal wat eenvoudig(er), liefst gewoon in natuurolie of houtzeep. Dan moet zo’n tafel wel van hout zijn en mooi en graag voor een habbekrats, want dat is onderdeel van de pret. Zo’n tafel kwam niet, dus ging ik aan de gang met een tafel met een kunststof bovenblad. Dat is zelfs met krijtverf niet mooi te krijgen, maar juist wel handig voor een buitentafel. Daarop blijft je mozaïek goed in weer en wind als je het goede materiaal gebruikt. In dit geval leisteen en glas, vastgezet met watervaste flexibele lijm en gevoegd met watervaste flexibele voeg. Dan scheurt het niet en komt er dus geen water in. Voor de grap mozaïekte ik er vier placemats in.
Anne Vellinga
Op een keer scharrelde ik rond bij een bedrijf op een supersaai industrieterrein in Hoorn, gespecialiseerd in marmer. Ik hoopte een paar kapotte stukjes te vinden bij hun afvalbak. Komt zo’n man naar me toe wat ik daar uitspook. Hij werd zo mogelijk nog enthousiaster dan ik bij het idee dat zijn afval verwerkt kon worden in een mozaïek. Hij had binnen wel wat liggen. Ik wist niet wat ik meemaakte! Kees moest er met de auto aan te pas komen, zoveel was het en puntgaaf. Ik had nog een tafel staan, maar hoe kreeg ik die kist ongeregeld marmer zo geplaatst dat het paste, want ik had al gauw door dat ik dat marmer niet gesneden kreeg. Het was een heel gepuzzel, maar wonder boven wonder bleek ik precies genoeg marmer te hebben gekregen om de tafel op de centimeter te dekken, zelf de zijkanten en ook nog in een patroon!
Anne Vellinga
Kees had nog een kunstwerk van zijn tijd op de bouwkunstacademie, een windgong die buiten hing aan een ijzeren wiel. Op een keer ging de wind zo te keer dat de onderdelen keihard tegen elkaar sloegen en er een paar puntjes afbraken tot Kees zijn verdriet. Hij had zijn keramiek op hoogste stand gebakken en het moest niet kapot mogen gaan. Toen mijn tafel tegen de muur stond, zag hij ineens een nieuwe bestemming voor zijn gong, haalde het hele geval uit elkaar voor een nieuw ontwerp, passend boven de tafel.
keramiek – Kees Borst
Ik had nog een keukentafeltje van mijn moeder, waar zij haar schalen met uien en fruit op had staan, een leuk zijtafeltje, maar wel spekvet van eeuwen boenwas. Dat zou ik er eens even afschuren om het in de witte houtzeep te kunnen zetten. Elk stuk schuurpapier liep gelijk vol met vet. Ook zeepsponsjes en thinner hielpen niet, er bleef vet uitkomen. In zo’n geval biedt de krijtverf van Anny Sloan uitkomst. Gewoon dwars over al het vet heen en na twee keer was het tafeltje wit en de laadjes vanbinnen grijs.
Het staat nu in onze gang en alles wat je erop zet, komt goed uit, dus zo laat ik hem voorlopig.
Nu heb ik nog steeds niet verteld over zo’n tafel waar je lekker aan kunt werken, die niet kapot te krijgen is en die zelfs als hij leeg is, inspireert, zeg maar DE tafel. Dat is een ander verhaal, een héél ander verhaal…
wordt vervolgdHier lees je hoe ik kleine tafels verander: https://annevellinga.nl/2015/12/04/tafels-klein-1/
15 reacties
Mooi de tafeltjes zeker zo mooi met het kunstwerk erboven.
En…. Eh… Ja zonder grote tafel zou ik niet kunnen leven.
Groot en sterk, dat werk hè Marije!
Prachtig gemaakt Anne echt heel mooi.die met plasemets motief ook leuk .Wat een creatief mens ben je toch geweldig.liefs Marga
🙂 ik straal nu van oor tot oor Marga, merci! 🙂
Wat weer een leuk verhaal met ook nog leuke foto’s erbij van jouw creatieve, inspirerende en kunstzinnige ‘uitspattingen’, Anne! En niet te vergeten het kunstwerk van Kees, prachtig!
Herkenbaar hè Ellie! 😉
Het is van een fascinerende schoonheid. Ik vind het knap. (zei hij met twee linker handen en totaal geen gevoel voor dit soort heerlijke creaties).
dan is het echt te link om ze uit de mouwen te steken, Mies 🙂
Wat een heerlijke hobby, lekker materiaal bij elkaar scharrelen ,ik zie het voor me en dan het resultaat, prachtig.
hoi Attila, weet je, als ik ‘leeg’ ben, ga ik erop uit, lekker scharrelen – mijn oog voor vorm is erdoor gegroeid, gaandeweg leer je anders kijken en dat is weer inspirerend bij het schrijven…
GOUDEN HANDEN! En wat een energie en inspiratie, en dit alles ook nog eens aangevuld met mooi materiaal van Kees.
Weet die meneer van de marmer al, dat je van zijn restmateriaal zo’n mooi tafelblad hebt gemaakt Anne?
Ik vind het zo knap van je! Voorheen vond ik mozaïek niet zoveel aan (om te zien) maar van jouw creaties word ik vrolijk! <3
Ha Jannie, daar vraag je zo wat! Die meneer moet ik hoognodig eens opzoeken! Wie weet wat daar weer uit voort komt, is het geen marmer en geen tafel, dan wellicht een blog!
En heel leuk dat jij enthousiast ben geworden van mozaïekwerk – ik vond er eerst ook niks aan, tot ik het zelf ging doen dankzij een enthousiaste vriendin die het me kwam leren – ze had alle benodigde spulletjes mee en eenmaal bezig, is het zo leuk om te doen! Inmiddels hebben al mijn vriendinnen ook de nodige mozaïeken gemaakt. Dus jij misschien ook wel binnenkort!
Wat een prachtige tafels allemaal Anne! En het kunstwerk van Kees mag er ook wezen!
Soms denk ik dat ik héééél graag bij jou in de buurt zou willen wonen. Héél graag!
Tjee Anne, ik loop heel wat blogs achter. En zie hier wel zoveel mooi’s aan mijn oog voorbij trekken dat ik er helemaal door geïnspireerd wordt. Wat ben je toch veelzijdig creatief echt geweldig.
Ben het met je eens dat werken aan een heerlijke grote tafel het allerfijnst is.