Ik ben aan het bijkomen van de twee nieuwe kippen, een Sussex en een Bleu de Lande, prachtkippen, heel rustig en handtam, 22 weken en aan de leg.
Door tal van onvoorzienigheden moesten we ze gistermiddag halen in Ede of all places. Ze scharrelden rustig rond tussen een bende Barnevelders, Leghorns, Amrocks en pluizige krielkippen, heel vredig allemaal. Ze pasten makkelijk in de kattenmand en gaven geen kik onderweg.
Nu heeft iedereen die het weten kan mij aangeraden mijn nieuwe kippen in het donker op stok te zetten en dat wilde ik heus wel doen, maar toen had ik de kippen nog niet. Deze zeer ervaren kippenman zei wat ik horen wilde: dat is een fabel, in werkelijkheid is het beter de kippen in de namiddag even aan elkaar te laten wennen, helemaal omdat ze zo buitengewoon rustig zijn en mijn eigen kip net herstellende is van de rui. Dan zijn kippen op hun rustigst. Dan zouden ze zich de volgende ochtend niet rot schrikken, maar kenden ze elkaar al en ook hun nieuwe nachthok en de ren en de voederplaats. En het belangrijkste: dan zie je zelf hoe het gaat, dat zie je in het donker niet. Nou, dat heb ik geweten.
Rafel, staart nog rafelig van de rui
Rafel, mijn oude rafelkip, was in één klap van haar rustige rui af: kakelen! Heel bar. Heel fel ook. Zo ken ik haar niet! De twee anderen waren evenwel onverstoorbaar, precies wat de kippenman had gezegd. Na een kwartier hadden ze het nachthok wel bekeken en stapten doodgemoedereerd naar buiten en begonnen te scharrelen of ze thuis waren.
Suus de Sussex en Bleu de Lande
Na een maand ruien en suffen in het hok, was Rafel klaar voor het koningschap en sprong bovenop het leegstaande konijnenhok dat in de ren staat ter vermaak. Zo hoog heeft ze sinds de dood van Renske niet gesprongen en zoveel decibel is er nog nooit uit een kip gekomen. Suus de Sussex en Bleu de Lande scharrelden rustig verder, aten hier een sprietje, daar een wormpje en vielen toen aan op het (biologische) legmeel, speciaal voor hen. Dat was Rafel te veel, als de bliksem sprong ze van het hok en gaf Bleu, de kleinste een felle pik. Die droop af. Suus liet ze met rust. Het kakelen werd iets minder luid.
Om zes uur was Rafel bekaf en ging langs het trappetje het nachthok in. Stil was het. Voor de lieve vrede liet ik de twee nieuwkomers nog maar even scharrelen, dan zou ik alsnog doen wat iedereen mij heeft aangeraden. Om halfzeven viel de eerste schemering en ging ik even kijken hoe het ging: een oordeel! Waren de nieuwen naar voorbeeld van Rafel het nachthok in geklauterd en van schrik had Rafel de binnendeur naar de rest van de schuur open gesprongen en daar zat ze bovenop een tafel luidkeels te kakelen. Dat heeft ze nog nooit gepresteerd.
Wat te doen?
De nieuwen naar buiten gedirigeerd, luik dicht zodat ze niet naar binnen konden en Rafel van de tafel het nachthok in gedirigeerd. Ze ging gelijk bovenop de leghokken zitten, de hoogste positie en wie is hier de baas. Uitgeteld zakte ze door haar poten en viel gelijk in slaap. Het was nog schemerlicht, dus ik dacht slim te zijn en de nieuwen nog even buiten te laten terwijl ik ging eten. Dat deed ik rappo klappo! Gauw naar Suus en Bleu.
Waren ze weg! Waar konden ze zijn? Niet in het nachthok, dat was dicht. Nergens in de ren, niet in het konijnenhok.
Ik zag geen hand voor ogen en al helemaal geen kip. Ik hoorde wel iets. Er ritselde iets bovenin de klimhortensia. Dat ding groeit tegen het kippengaas en hangt over een paar palen, wel twee-en-een-halve meter hoog. Bovenin ritselde iets. Een merel? Koolmees?
zie je de klimhortensia? daar zaten ze in top!
Waren het die twee rustige kippen! Hadden die twee slimmerds toch zelf een veilige slaapplaats gezocht en gevonden en waren er op eigen vleugels gekomen!
Maar blijven konden ze daar niet met de uil die hier ‘s nachts vliegt, de marter en de wezel die hun hol vlakbij hebben, de nachtvorst, maar vooral hun onbekendheid met de plek.
Gelukkig heb ik altijd goeie ideeën die Kees dan kan uitvoeren: hij moest op een trap gaan staan met een bezemsteel en die steel voor hun slapende koppen houden, zodat zij erop konden springen.
Laten ze dat nou alledrie (Kees, kip en kip) doen! Alleen moest ik toen de kippen oppakken en dat heb ik nog nooit gedaan, maar nu dus wel en een voor een op stok gezet in het donker, dwz ik zag de stok niet en wiegde Bleu de Lande er zo’n beetje boven tot ze de stok zelf vastgreep, Suus miste de stok en kwam op de plank eronder terecht. Alle kippen waren stil en bleven dat, ik sloop weg. Ben nog wel vijf keer gaan luisteren of het nog stil was.
Over vandaag is ook heel wat te vertellen, maar dat wordt te lang. Ik kan alleen melden dat ik kip moest worden om alles in goede banen te leiden en alles rustig te krijgen. Nu slapen ze alledrie en ik ben er ook aan toe.
Zo, ik had geen idee dat kippen zo gesteld konden raken op hun vrijheid, ze toont met haar gedrag haar persoonlijkheid en het zal me niet verbazen als zij de baas gaat worden in het kippenhok!
Ik had ook geen idee Corry, zolang Renske er nog was en het oude kippenhok (je-weet-wel, verwoest door die boom die erop viel met de storm) waren zij tweetjes altijd zij aan zij en sliepen tegen elkaar aan… ik vond het zo sneu dat ze alleen achter bleef en heb even gewacht tot de rui zo goed als over was…
Hoi Iem, je valt met je neus in de boter 🙂 ik zie je hier voor het eerst, welkom! Kippen zijn echt heel erg leuk en ik ben blij dat we ze bij ons nieuwe huis erbij kregen, anders was ik misschien niet op het idee gekomen aan kippen te beginnen. Heb je ze eenmaal ervaren, dan kun je niet meer zonder, zo leuk.
En ik moet maar demken aan Vredig met een ‘t’er tussen!
Kip-lekker en het er niet mee aan de Eierstok krijgen!
En ik moet van mijn Jadviseuze een Halve Gare kip op-eten!
En van de te kleine lettertjes wordik- oh leuk type-foud- word
ik hélemaal kippig!
Mevrouw U ziet en hoordt dat ik behoorlijk van de Leg-je-er-bij
neer ben !
Groet van Uw Allergrootste F-hen!
Hoi Anne, heb dit net aan een dementerende vriendin voorgelezen die er van genoten heeft en echt moest lachen.
Koffie zette ze voor me zonder water in het apparaat te doen en de wasmachine kreeg ze niet aan…maar had daarna had ze de slimme opmerking: “nou daar heb ze toch wel wat voor over!”
Dat was weer een opsteker! Lieve groet!
Wat weer een mooi verhaal, Anne. Ik denk dat Rafel, Suus de Sussex en Bleu de Lande nog wel vaker hier te vinden zullen zijn. Aan stof tot schrijven heb jij geen gebrek!
Geweldig Anne, de kippen houden jou wel bezig.
Ik herinner me nog het kippenhok van oma, ik denk dat er wel een stuk of twintig inzaten. Ze kakten in de waterbak, staken hun snavel door het gaas om die te schuren en maakten soms een hels kabaal. Buiten de ren vond ik ze fascinerend maar had niet het lef om het hok in te gaan om eieren te rapen. Ik hou van dieren maar heb het nog steeds niet op gevederde vrienden die te dicht in mijn buurt komen. Bovendien ben ik allergisch voor o.a. kip. Ze zouden bij mij dus een lang leven hebben en niet in de pan verdwijnen.
wat een mooie herinneringen aan een tijd die dierbaar is en al zo ver weg…
ik had ook nooit gedacht dat ik ooit kippen zou houden en zo van ze zou houden – dat is het geluk dat ze bij de koop van dit huis erbij zaten 🙂
mijn kippen gaan de pan ook niet in hoor, ik eet geen kip en ze mogen blijven als de leg over is, zoals bij Rafel – o ja, en erg leuk dat je weer zo’n leuke bijdrage hebt! X
Mooi verhaal, Anne. Zie het helemaal voor me. Ben benieuwd hoe het nu met Rafel gaat. Uiteraard sta ik aan haar kant want ik heb al heel wat heerlijke eitjes van haar verorberd.
hoi Anne, dat is nou precies het gekke: op- dit moment gaan ze wel overdag op stok buiten rusten, maar in het nachthok kruipen ze naast elkaar in de houtkrullen die bovenop het de leghokjes liggen…
26 reacties
Zo, ik had geen idee dat kippen zo gesteld konden raken op hun vrijheid, ze toont met haar gedrag haar persoonlijkheid en het zal me niet verbazen als zij de baas gaat worden in het kippenhok!
Ik had ook geen idee Corry, zolang Renske er nog was en het oude kippenhok (je-weet-wel, verwoest door die boom die erop viel met de storm) waren zij tweetjes altijd zij aan zij en sliepen tegen elkaar aan… ik vond het zo sneu dat ze alleen achter bleef en heb even gewacht tot de rui zo goed als over was…
Ik weet nog de avonturen van Renske en Rafel, ook hoe ze opbloeiden onder jullie hoede!
Komt vast goed …
wat leuk dat je dat nog weet Corry!
Wat n avontuur met die kippen. Nu kon je zelf niet vroeg op stok en ik hoop dat ze je laten slapen vannacht en niet de boom in jagen ;-)))
haha, dat is een heel toepasselijke verwoording Marije, bedankt X
Heerlijk verslag, had k de ruimte, dan nam ik ook kippen! <3
Hoi Iem, je valt met je neus in de boter 🙂 ik zie je hier voor het eerst, welkom! Kippen zijn echt heel erg leuk en ik ben blij dat we ze bij ons nieuwe huis erbij kregen, anders was ik misschien niet op het idee gekomen aan kippen te beginnen. Heb je ze eenmaal ervaren, dan kun je niet meer zonder, zo leuk.
En ik moet maar demken aan Vredig met een ‘t’er tussen!
Kip-lekker en het er niet mee aan de Eierstok krijgen!
En ik moet van mijn Jadviseuze een Halve Gare kip op-eten!
En van de te kleine lettertjes wordik- oh leuk type-foud- word
ik hélemaal kippig!
Mevrouw U ziet en hoordt dat ik behoorlijk van de Leg-je-er-bij
neer ben !
Groet van Uw Allergrootste F-hen!
Wat een enige bijdrage Joshua – hartelijk dank!
Excuus voor weer twee tik fouten! Maar U weet toch dat ik ‘Getikt’ben
hooguit een tikkeltje 🙂
Geweldig verhaal, ik zie het helemaal voor me
dank je Mattie!
Hoi Anne, heb dit net aan een dementerende vriendin voorgelezen die er van genoten heeft en echt moest lachen.
Koffie zette ze voor me zonder water in het apparaat te doen en de wasmachine kreeg ze niet aan…maar had daarna had ze de slimme opmerking: “nou daar heb ze toch wel wat voor over!”
Dat was weer een opsteker! Lieve groet!
Wat bijzonder, Ank! Dat is wel het mooiste compliment dat je kunt krijgen, ik buig voor deze dame en heel lief en leuk dat je het vertelt, dankjewel X
Wat een avontuur en meteen een geweldig verhaal. Handig, zulke kippen.
🙂 zeg dat, Wilma! deze kippen konden wel nazaten van Moeder de Gans zijn!
Wat weer een mooi verhaal, Anne. Ik denk dat Rafel, Suus de Sussex en Bleu de Lande nog wel vaker hier te vinden zullen zijn. Aan stof tot schrijven heb jij geen gebrek!
Klopt Ellie; het verhaal van vandaag heb ik bijna klaar voor publicatie 🙂
Geweldig Anne, de kippen houden jou wel bezig.
Ik herinner me nog het kippenhok van oma, ik denk dat er wel een stuk of twintig inzaten. Ze kakten in de waterbak, staken hun snavel door het gaas om die te schuren en maakten soms een hels kabaal. Buiten de ren vond ik ze fascinerend maar had niet het lef om het hok in te gaan om eieren te rapen. Ik hou van dieren maar heb het nog steeds niet op gevederde vrienden die te dicht in mijn buurt komen. Bovendien ben ik allergisch voor o.a. kip. Ze zouden bij mij dus een lang leven hebben en niet in de pan verdwijnen.
wat een mooie herinneringen aan een tijd die dierbaar is en al zo ver weg…
ik had ook nooit gedacht dat ik ooit kippen zou houden en zo van ze zou houden – dat is het geluk dat ze bij de koop van dit huis erbij zaten 🙂
mijn kippen gaan de pan ook niet in hoor, ik eet geen kip en ze mogen blijven als de leg over is, zoals bij Rafel – o ja, en erg leuk dat je weer zo’n leuke bijdrage hebt! X
Mooi verhaal, Anne. Zie het helemaal voor me. Ben benieuwd hoe het nu met Rafel gaat. Uiteraard sta ik aan haar kant want ik heb al heel wat heerlijke eitjes van haar verorberd.
Ja, wat heeft ze ons veel eitjes gegeven hè Irene! In het volgende verhaal lees je al wat meer over haar en de nieuwelingen ~ XXX
Wat een avonturen in de avonduren. Nu zoet slapen op de stok.
hoi Anne, dat is nou precies het gekke: op- dit moment gaan ze wel overdag op stok buiten rusten, maar in het nachthok kruipen ze naast elkaar in de houtkrullen die bovenop het de leghokjes liggen…