Seks – spel 7

Dit was spannend op een manier die ik niet kende. In niets te vergelijken met de smoorverliefdheid op mijn eerste vriendje. Wij dreven op het kompas van onze oneindige verliefdheid. De blik, de glimlach, de zoen op mijn neus, de dans en de tintelingen.

De aantrekkingskracht tussen Paul en mij was van een onbekend soort. De wilde jongen en het wijze meisje zochten hun ontbrekende deel in de ander.
Na het zevende spelletje strip poker zat ik zonder vest en zonder sokken op het bed en moest Paul zijn laatste kledingstuk uittrekken. Ik voelde hoe schaamteloos vertrouwd hij was met zijn lichaam, wat mij vertrouwen gaf.
,,Heb je wel eens een naakte jongen in bed gehad?”
,,Nee,” zei ik.
,,Ben je nog maagd?”
,,Ja.”
,,Dan doen we vandaag de eerste les en gaan we daarna slapen.”

Tot mijn verbazing werd hij ineens heel serieus. Niets geen gezoen, gepaai, gefleem of aanraken, zoals vreemde jongens nog wel eens probeerden op de dansvloer. Meermaals sloeg ik een joch van me af die ineens zijn tong in mijn mond wilde steken.
Paul zat op zijn knietjes op het bed. Bloot, maar daar zag ik niets van.
,,Pak mijn hand eens.”
Ik had tientallen jongenshanden gepakt, als de sfeer ernaar was, de situatie, het verlangen, een verjaardag, een dans, een verliefdheid. Nog nooit had ik de hand van een jongen gepakt met vol bewustzijn.

Ik keek naar de stevige jongenshanden die rustten op een paar gespierde bovenbenen. De nagels kort en recht geknipt, haartjes glinsterend in het zacht oranje licht. Ik keek omhoog naar zijn gezicht. De grote mond die altijd alle kanten op danste, lag als een maansikkel in zijn gezicht. Zijn donkere ogen keken zo diep als mijn eerste vriendje kijken kon. Hij zei geen woord. Bewoog niet. Zat roerloos. We kregen kippenvel.

Ik stak mijn hand uit naar die van hem. Legde mijn hand op de zijne, een warme, stevige hand, gespierd van het deeg kneden. Het voelde heel gewoon. En toch spannend. Ik pakte zijn hand van zijn been en nam hem in mijn hand. Zijn hand nam de vorm van de mijne aan, als water in een kom, een poes op je schoot. Hij had zijn ogen dicht, de mijne volgden.
Ik voelde zijn hand in de mijne, de warmte, het kloppen van zijn bloed, of waren het kleine kneepjes, van mijn hand of de zijne? Het onderscheid was weggevallen.
Ik opende mijn ogen precies toen die van hem open gingen. Zachte bruine ogen. Tegelijk lieten onze handen los en de betovering. We keken elkaar aan alsof we wakker werden uit een droom.
,,Doe dan nou die jurk maar uit, dan gaan we slapen,” zei Paul.
Dat deden we. Lepeltje lepeltje.

wordt vervolgd