Helaas gaat het niet lukken de oase van Matisse in het Stedelijk te bezoeken. In plaats daarvan ga ik naar mijn schildervriendin. Het gaat haar ook niet lukken de oase te bezoeken. In zo’n geval schep je hem zelf. Mijn vriendin heeft de kleurige tuinstoeltjes à la Matisse al klaargezet tussen de kleurige bloemen en struiken…
… en voegt daar haar vrolijke Matisse kopjes bij met koffie en zo brengt ze mij in de stemming waar zij al in zit. Ze heeft namelijk net een Matisse workshop gevolgd op de Wackers academie in Amsterdam. Ze slaat een boek van Matisse open vol vrolijkheid en kleur, veel vrouwen met bloemen voor vensters met roeden.
Aan het eind van het boek belanden we aan het eind van zijn leven. Het is uit met de vrouwen. Hij zit in een rolstoel en de kwast wordt te zwaar, of in elk geval het vullen van doeken met verf en kwast. Hij komt op een lumineus idee: hij pakt de schaar en een paar stukken gekleurd papier en begint te knippen, zomaar wat golvende vormen die herinneren aan de rondingen van weleer. Althans, zo lijkt het.
De koffie is op, we gaan naar het atelier van mijn vriendin. Ter inspiratie van onze schilderdag haalt ze het schilderij voor de dag dat ze gemaakt heeft à la Matisse: een levensgroot blij dansend meisje naast een tafeltje met bloempot. In één woord: Prachtig.
‘Alles is plat, want dat is Matisse: vlakken en nog eens vlakken. Als je met je ogen de randen aftast van alle spullen in je huis, ga je vanzelf die vlakken zien en dat gaan we vandaag schilderen.’
Nu heb ik vandaag een klein schilderdoekje mee van 25 cm bij 25 cm, daar past geen dansend meisje op. Daarbij heb ik gekleurde velletjes papier en een schaartje meegenomen vanwege het plak- en knipwerk dat mij op voorhand, thuis, zonder boek, heel eenvoudig leek en daar moet ik het van hebben. Dat lijkt mijn vriendin ook wel wat, dus zij pakt ook een klein doekje en een schaar en houtlijm, want dat plakt goed. Daar komen we achter. Als iets eenmaal vast zit, krijg je het niet meer los!
Ook komen we er achter dat het op een plaatje heel eenvoudig lijkt, dat knip- en plakwerk van Matisse. Waarbij je allereerst voorbij gaat aan het feit dat hij op het idee kwam. Kom er maar eens op, op iets nieuws. En dan, doe het hem eens na!
Wij schilderen heel vaak samen, maar zo moeilijk als het is om gewoon maar wat vlakjes te schilderen.
En dan het knippen van simpele vormpjes…. en die erop leggen, en vastplakken…
Doe het zelf ook eens en ontdek het plezier en de genialiteit van Matisse.
http://www.stedelijk.nl/tentoonstellingen/de-oase-van-matisse
14 reacties
Dat lijkt me enorm gezellig om zo op bezoek te gaan, met een doel. Ik wil zoiets ook met mijn vriend Bart. In een gezellige ouwe schuur een houte boot bouwen, en dat mag dan jaren duren
geweldig Attila! ik heb eens een film gezien over een (oude-re) man die een boot bouwde, wat komt daar veel bij kijken, vooral liefde, voor het hout, de boot, het proces, het water, het ontstaan… super om dat met een vriend te doen, en idd hoeft nooit af 😉
Heerlijk bezig geweest, Anne! Ik ben wel naar de oase van Matisse geweest, had er een blog aan willen wijden, maar niet gedaan! Blij dat jij dat nu doet! De oase was GEWELDIG…wat jij en je vriendin hebben gemaakt is ook geweldig! Wat een feest, al die kleuren! Xxx
dat is geen toeval meer Ellie! hoe vaak wij met hetzelfde rondlopen! misschien gaat het me och nog lukken…. maar volgende week trek ik me terug in mijn schrijfhut en dat vraagt nog het nodige…
GAAAAAAAF
🙂 Joke! 🙂
Wow…gaaf zeg deze AnneJoa Matisses.
Heerlijk zo n schildervriendin met fijne tuin en atelier.
Jullie inspireren elkaar.
Ga www op pc kijken werkt niet op tel. schempje net als foutloos typen 🙂
ha Dimph! klopt van die inspiratie…. mensen kunnen toch zoveel voor elkaar betekenen! maar een dier is ook heel dierbaar 😉 – lieve groet, ook aan meneer Jansen x
jullie waren tof bezig!
Margo: JA!
Ja, Matisse is goed, een meester. Wat jullie doen mag er ook wel zijn, je hoeft ze niet naast elkaar te zetten, het zou wel eens kunnen dat de gewone mens jullie werk even graag zien als dat van de meester.
Dat is nog eens een opsteker, Edgard. dankjewel.
Zie ik Iris???
wie weet, Athy, ik sta wel op springen 😉