Hier de mail van de mailman die niets van blogs moe(s)t hebben.
En dan B&S. Je hebt het gedaan!!Waarom ik dat vroeg? Om je te leren kennen natuurlijk. Niks leuker dat hetzelfde zien (horen dus, want geen beeld) en dan te kijken wat de ander meegemaakt heeft. En ik dacht dat je dit vast wel leuk zou vinden. Bomans kan ook zo prachtig waarnemen in zijn schrijfsels. De combinatie van deze twee mensen is zo krankzinnig dat het alleen in het zieke brein van een programmamaker kan zijn opgekomen om die twee samen te laten spelen. Leuk hoe je diverse dingen precies zo waarneemt als ik.
‘Maar de gang is natuurlijk, hoe breekt de artiest de interviewer af.’
En leuk hoe je B met een veldheer vergelijkt. De subtiele afbraak, stap voor stap. Je kijkt naar de rollen die ze spelen. Haha ja, inderdaad die omkering, de interviewer die helemaal door de artiest het heft uit handen wordt genomen. Maar dat is nou net het gekke: de artiest is toch eigenlijk Sonneveld. Bomans is een intellektueel die boeken schreef en pas laat voor de camera is gehaald. Maar met die gekke onverwachte stoten van Bomans weet Sonneveld, die een ervaren en beroemd cabaretier is waar je iets van mag verwachten, geen raad. Hij blijkt niet de fantasie te hebben om met Bomans dartele geest mee te spelen.
Hij komt meteen in het begin al niet verder dan “hee, hee” te zeggen. De nichtentoon die in de context van zijn eigen stukjes (nu blijkt dus dat hij die vast niet zelf heeft geschreven) wel leuk is, blijkt een flauw maniertje te zijn en hier gewoon niet te werken; maar het is het enige waar hij zich aan vast blijft houden.
Het “hoebedoelu” is uit een van zijn stukjes; hij kan gewoon niets ter plekke bedenken. Hij herhaalt een laatste woord “leed”, zegt “o ja” , “hee”, en het enige wat het leuk zou moeten maken is de nichtentoon : daarmee zingt hij de gevraagde toon A, en daarmee begint hij het lied te zingen. Dat liedje heeft hij kennelijk voorbereid, daar wil hij gauw naar toe en door het gek te zingen hoopt hij de lachers weer op zijn hand te krijgen. Des te grappiger hoe dat meteen wordt afgekapt (wel een beetje gemeen). Verder zegt S eigenlijk verbazend weinig. B heeft ook iets van een judoka die de kracht van de ander benut om hem te vloeren. Ik moet zo lachen om die twee persoonlijkheden: Bomans de intellectueel met zijn levendige geest, Sonneveld de gevierde cabaretier. Maar de ervaren toneelman komt er nauwelijks aan te pas, wat hem natuurlijk ergert, hij wordt voorzichtig, wil er niet weer inlopen, waarop B hem zegt dat hij vooruit gaat. Het liedje lukt ook niet echt en zijn pianospel loopt ook niet lekker vergeleken met B’s spel. Aan het slot houdt-ie het niet meer en komt dan met dat kwal, brallerig etc. Dat is nauwelijks nog gespeeld. En zelfs dan wordt-ie bijna achteloos over de schouder geworpen; een houdgreep komt er niet eens aan te pas.
Na deze mail ging ik nog een keer kijken. Moet je ook doen! Luister, en zie wat je ziet.
http://www.youtube.com/watch?v=k4ibK54YFlM
Voor meer ongekende mogelijkheden in jezelf moet je bij hem zijn, Arnold Sandhaus, www.Theater-Atelier.com
Arnold in het theater
6 reacties
Na het stuk beluisterd en de verschillende reacties gelezen te hebben, komt er nog een andere mogelijkheid boven. Er kan natuurlijk ook gewoon geoefend zijn. Een toneelstukje dus! Is er wel sprake van improvisatie. Met de aanname, van improvisatie, kan je meegaan met de redenering van Arnold. Zonder kan het ook in een ander licht geplaatst worden.
Ja Kees, dat is wat ik ook dacht. De antwoorden van Bomans kwamen zo snel, dat ik dacht, dit is opgezet. Er wasren te weinig pauzes om na te denken in. Ik vond het geestig; en het kan best zijn dat B zo’n grote geest is dat dit gewoon direkt uit hem rolt. Sonneveld kwam er wel een beetje bekaaid van af. Afgeserveerd.
Zoals in die jaren zo vaak het geval was had Willem (O.) Duys er de hand in:
http://members.quicknet.nl/gheluck/curiosa/images-curiosa/muziek/bomans-sonneveld-tekst.jpg
Of zat hij soms ook in het complot?
De ontdekking gaat door, en dat vind ik boeiend, de aantrekkingskracht van archeologie. Het houdt nooit op, steeds een laagje dieper. Net als met vriendschap.
Erg leuk Nico dat jij dat stuk van Duys hebt weten op te vissen.
Ik dacht bij eerste beluistering dat het een persiflage was, dat Sonneveld zichzelf karikaturiseerde. Dat ze beiden de spot dreven met belangrijkheid. Nu weet ik het niet meer. Het kon wel eens echt zijn in al zijn improvisaties.
En wat ik er uiteindelijkm nu, halverwege, van vindt? Uitwisseling/gesprek is gewoon het mooiste dat er is. Maakt niet uit waarover.
Mijn hoofd kan zoveel tekst niet verwerken
en mijn pen blijft dus leeg…
tja, niemand weet hoe het in elkaar zit.. das toch wat.
enne..met je beperkt beschikbare woordjes..idd..ben je wel heel gauw uit geluld…natuurlijk.