Mijn verhouding tot voeding is veranderd sinds ik twee kippen onder mijn hoede heb. Koken kwam bij mij op de laatste plaats. Als ik alleen was, kookte ik net zo lief niet. Een pannenkoek met prei vond ik nog wel leuk om te maken en op te eten. Met mijn kippen is voedsel iets levends geworden. Dat was het niet, dat wist ik niet. Ik kocht heus wel gezond voedsel, vers, biologisch, weinig vlees. Maar ik had er geen echte verbinding mee en waar je niet mee verbonden bent, komt onderaan je lijstje.
Nu heb ik twee kippen en die zou je aan iedereen die geen interesse in eten heeft, yogi’s, anorexiapatienten, nonnen en voedselstakers moeten geven. Kippen zijn namelijk gek op eten. Niet dat dat aanstekelijk is. Het zit subtieler in elkaar.
Ik begin waar de vorige eigenaar gebleven is, een verwaarloosd kippenhuisje met een grote kippenren en geef de kippen wat ze gewend zijn en wat is achtergelaten: kant-en-klaar onverschillige voeding voor kippen in plastic tonnen. Alles zit erin, net als in kattenbrokken, koeienbrokken en paardenbrokken. Makkelijk, maar wat het bevat: geen idee. In geval van kippen zijn het grauwe legkorrels die er allemaal hetzelfde uitzien. Met die legkorrels ga ik de ren in en gooi de inhoud in de afgedankte koekenpan zonder steel. Als ik de ren uit ben, koen de kippen uit hun schuilhoeken en beginnen lusteloos in de bak te pikken. Ik vind het eigenaardige kippen, net kranten, zo plat. Ik vind ze ook een beetje eng met die klauwende poten en scherpe snavels. En dan die ogen en die lellen.
De volgende ochtend liggen er twee eitjes in het hondenhok dat als leghok is neergezet door de vorige eigenaar.
Dat doet me wat.
Dat daar twee eitjes liggen. Voor mij. Zomaar. Uit die magere kippen. Kakelvers. Ik heb ze horen kakelen toen ze die dingen eruit geperst hadden.
Dat dat nog een heel karwei is, ontdekte ik in de loop van de eerste week: ze doen er zo’n anderhalf uur over. Bezorgd zoet ik op internet of dat wel normaal is.
Ja, dat is heel normaal.
Dat is het dus niet. Niet meer.
Nu leggen ze in een oogwenk een ei en zijn gespierde, zelfverzekerde kippen. Ze scharrelen door de tuin, wieden het zogenaamde onkruid en eten wat ze vinden, levend en wel, verser dan vers. Ze tokkelen in alle toonaarden en zodra ze me horen, komen ze aangerend, of ik nu zing of zaag, huppel of sluip; ze blijken goede oren te hebben en ook hun reukvermogen is veel beter dan ik dacht. Heel secuur pikken ze de lekkerste hapjes het eerst uit de schaal na een dag scharrelen, alles vers en biologisch, ook de granen en zelfs de legkorrels. Van mij hoeven ze niet te leggen, maar dat doen ze wel, elke dag, ook nu het eind november is.
de kippen komen aangerend zodra ze me horen
Zo ben ik er achter gekomen dat kippen heel snel hun instinct herontdekken als je ze de kans geeft, ze zijn dan veel interessanter in de omgang.
O ja, in mijn enthousiasme zou ik bijna vergeten waar mijn verhaal omdraait, voeding! De eieren die eruit komen, maken ze van wat erin komt. Dat is als een bliksem bij me ingeslagen door de levende omgang met mijn kippen. Ik at ‘gezond’ omdat ik van de natuur houd en die niet wil verpesten met chemicaliën en hormonen. Maar het was theorie voor mij.
Nu ik in de praktijk eieren van mijn eigen kippen krijg, elke dag twee verse eitjes, zit ik natuurlijk wel met 14 eieren in de week. En ik eet er hoogstens drie. Bij mij komt van het een altijd het ander, dus…
wordt vervolgd
lees hier het vervolg
https://annevellinga.nl/2016/11/22/opvoeding-renske-en-rafel-2/
33 reacties
Jij bent straks het eiervrouwtje waar iedereen graag kakelvrrsje eitjes komt kopen.
Ik vind kippen ook eng. Bbrr durf ze niet eens vadt te pakken
je bent er als de kippen bij, Dimph 🙂 🙂 🙂 – ik verklap nog niks hoor…
Ik heb al eens in een Duits hotelletje ‘s morgens een ei bij het ontbijt gehad, nu ben ik dol op eieren vooral scharreleieren, ma deze waren niet te pruimen. Ze smaakten naar Duitse salat compleet met knoflook, ook dat lust ik best maar niet in eieren. Toen ik uit het raam keek zag ik de oorzaak, de baas was net de kippen aan het voeren met de restanten van het eten van de vorige dag.
Wat ik nu maar wil zeggen, kijk wel uit wat je de kippen voert als je een lèkker vers eitje wil hebben.
Eet smakelijk, scharreleieren zijn gezond.
Wat een ervaring, Egbert Jan! Leuk dat je dit hier lekker uitgebreid vertelt. Ik geef ze bio granen speciaal voor kippen en knapperige groente, geen doorgekookte restjes, ook geen rode biet, want een rood ei lijkt mij eng en ook geen knoflook, want ik was er al bang voor dat ik dan stinkende eiren zou krijgen, terwijl ik zelf wel van knoflook houd. Fijne avond!
leuk stukje…kippies zijn zo leuk,ze kunnen heel aanhalig zijn…
Leuk Joyce jou hier te zien! In gedachten zie ik jou puur natuur met je uilen!
Lieve Anna, geweldig!! Met een glimlach gelezen. En: hel herkenbaar die kippen. Er lopen er een tig-tal rond op de Michaelshof op Wieringen, de communale Permacultuur tuin waar ik 1 dag in de week werk en geniet, van de tuin, de kippen en de mensen en de plek. Goddelijk!!!
Lieve Hans! Wat fantastisch joh, die Michaelshof – is dat op het uiterste puntje van Wieringen? Waar geen dijk is? Dat komt nog in gewijzigde fantasievorm voor in mijn volgende boek, waarschijnlijk, zo’n inspirerende plek! Heel leuk dat jij daar wekelijks bent, echt goddelijk, helemaal nu er ook nog kippen rondscharrelen! Groet, ook aan ‘Michael’!
Het doet je goed op je nieuwe plek te zijn, Anne! En heerlijk hoe je steeds weer tot nieuwe inzichten komt. Nu wat betreft voeding en bezig zijn met eten…en de kippen dus ook. Zij zullen trouwens blij met jou zijn, zij worden nu echt vertroeteld en verwend met lekker eten en een leuker leven <3
Bijzonder hoe een plek met alles erop en eraan iets met je doet, hè Ellie. En jij ziet dat 😉
En weet je Anne, de 6 bruine en 6 witte verse eitjes gekregen van ook een lieve Facebook- en ‘echte’ vriendin, smaakten mij zoveel beter dan de ‘scharrel’ of ‘vrije-uitloop’ eitjes uit de winkel!
Wat leuk dat je dit nu net meemaakt en zelf ervaart, dat heb ik ook! De structuur is heel anders, veel steviger, de dooiers kun je met blote handen vastpakken en dan gaan ze nog niet stuk, en ze zijn van een prachtig warm geel en smaken me nog lekkerder dan de biologische scharreleieren waarvan ik tot nog toe dacht dat dit het optimale ei was… de eieren zijn ook niet elke dag hetzelfde, maar wel per kip determineerbaar – wie had dat ooit gedacht 🙂 🙂 🙂
Geweldig hoe de kippen vrolijker zijn geworden van lekker en gezond voedsel. Ik vermoed dat jij zonder bezwaar wel een extra eitje in de week mag eten. Nog een tip van mijn oma: zij stampte de eierschaal altijd fijn op haar bord en gaf het aan de kippen terug. Goed voor de nieuwe schaalvorming was haar wijsheid.
Geen idee of het klopt. 🙂
Groetjes uit NH
Wat een wijze oma heb jij toch, Corry. Heerlijk die oude wijsheden. Ik gaf ze aanvankelijk de gebroken eierschalen, tot iemand met kennis van zaken me waarschuwde dat kippen dan hun eigen eieren kunnen gaan herkennen door de geur en hun eieren kapot gaan prikken en opeten. Nu jij dit schrijft, heb ik toch weer vertrouwen in de wijsheid van je oma – en zal het eens heel fijn stampen en door hun andere hapje mengen. Ik geef ze ook schelpengrit voor het verteren van hun voedsel. O ja, het bewegen en rennen en springen over heggetjes en onder struiken door maakt de kippen ook zo blij en levenslustig, ook nu het veel kouder begint te worden. Dank voor je uitvoerige raad!
Waren we laatst bij jullie, zijn we de beloofde verse eitjes vergeten. We waren er niet als de kippen bij. Dus dan gaan we gauw weer naar jullie toe komen! Klaske
Dat zag ik ook te laat, Klaske! Inmiddels is dat doosje naar iemand anders gegaan, maar de kippen leggen nog steeds, dus je hebt nog volop kans! Gezellig XXX
Eieren horen tot mijn favoriete voedsel. Rauw, gekookt, gebakken, als mayonaise of schuimpje, allemaal heerlijk. Ik neem ook aan dat deze eieren even top smaken als de kippen er nu uit zien?
Maak jij zelf mayonaise? Wat een goed idee! Nu nog een (makkelijk) recept 🙂
Ook voor schuimpjes 🙂
Kom maar gauw hierheen, dan gaan we samen aan de gang en kun je zelf oordelen hoe lekker de eieren zijn!
Ik moet onmiddellijk aan mijn moeder denken. Wat wilde ze toch graag kippen! En dat is nooit gebeurd helaas. Omdat Pa geen hok wilde/kon maken? Af en toe komt er ‘n raadsel voorbij Anne…O wacht: ik vraag aan mijn broer Cor (89) of die daar iets van af weet. Mijn vitale lieve broer die nog klarinet en saxofoon speelt en naar de sportschool gaat. Anne, geniet van de eitjes! Je zorgt zo goed voor de makers!
Vragen Miep, ik ben ook benieuwd 🙂
En wat een hoopgevend voorbeeld zo’n oom die blijft sporten en muziek maken.
Vanochtend weer twee eitjes gekregen, Miep, onvoorstelbaar dat zij dat elk etmaal klaar spelen, en zo lekker ook nog.
Leuke column Anne!
Blij dat je dat vindt Wilma, dank je!
Maar Mevrouw …., U was er toch altijd al als De Kippen en Het E I van Columbus er bei….
ooooooh, is dat zooo?
Klinkt goed Joshua, bedankt X
Hoi Anne,
Ik alleen kan 10 eieren per week aan. Dus vlak in de buurt is een groot afzetgebied.
TIEN??? Geen wonder dat je met een doos met plaats voor twaalf kwam aanzetten 😉
Liefs XXX
Hoi lieve Anne. Hans Nusink stuurde me deze blog door en met een ontroerende glimlach heb ik alle commentaren gelezen. Ik ben ruim 35 jaar geleden begonnen met 4 kippen en een haan in het tuintje van het rijtjehuis waar ik toen woonde nu lopen er op de Michaëlshof meer dan 40 rond en 3 hanen. Allemaal afstammelingen, dus ongeveer 15 generaties kippen. Elk jaar gaan de overtollige haantjes van 1 jaar oud naar de buurman en zo houdt de kippenstand zich zelf op peil. Zelf eet ik geen vlees omdat ik ook zelf geen dieren wil doden. Ik nodig je uit hier eens te komen kijken en inspiratie voor je boek op te doen. Ik schrijf zelf ook en ben reuze benieuwd naar jou, ook omdat het er in de reactie op Hans, op leek dat je mij kende?? Ik hoor het wel. Vrede en alle goeds, Michaël
Wat enig Michaël! Als jij woont waar ik denk/hoop dat je woont, hebben we elkaar zo’n vijfentwintig jaar geleden ontmoet op het uiterste puntje van Wieringen, waar toen al enige tijd ‘iets’ in wording was. Dit bezoek was zo inspirerend dat ik er (wellicht) iets mee doe in mijn volgende roman 🙂 Het is dus een heel goed idee dit inspiratiemoment te verversen! En je kippen te zien en alles van jou te horen waar je hart vol van is. En erg leuk dat Hans Nusink boodschapper was, spontaan – in het verleden kregen boodschappers nog wel eens de kous op hun kop, maar nu niet: dankjewel lieve Hans!
Lieve ANNE, In de loop der jaren zijn hier zeker 1000 of meer mensen langs geweest, voor bezoek, cursus, excursie, sjamanisme en soefi activiteiten. Dus vind je het heel erg dat ik je me niet meer herinner? EN dat nog wel terwijl we allebei in Zeeland geboren zijn en ik kortgeleden nog op de Westpunt in West Kapelle gegeten heb met uitzicht over een onstuimige zee met de monding van de Westerschelde in zicht! Laten we dus gauw een dagje plannen voor 2 zeeuwse levenskunstenaars om elkaar te inspireren over de rijke en ook grillige wederwaardigheden die het leven ons tot nu toe geboden heefT. Donderdag is meestal een geschikte dag voor mij, dus wat vind je van 8, 15 of 22 december? Het nieuwe jaar is ook goed hoor. Ik zie er naar uit. Lieve groet, Michaël, met eveneens dank aan Hans.
Wat een fijne, verrassende reactie, Michael. Het lijkt me heel erg leuk! En Zeeland en West Kapelle zijn eveneens achtergronden in mijn nieuwe boek – dus extra leuk om elkaar te inspireren. Ik zoek een donderdag en laat het je ‘persoonlijk’ weten. Lieve groet en tot ziens X
Ik zou graag inbreken in dit Zeeuwse onderonsje als echte Aernhemmer… En globetrotter. Ik pleit voor 8/12 22/12. Wel in de ochtend rond het middag uur. Of volgend jaar in een even week. Liefs en het allerbeste, beiden. Zouden we elkaar ook eindelijk gaan zien, Anne!!!! 🙂
Ha, ik lees je achterstevoren maar dat geeft niet. Heb er plezier in jou te lezen. Midwinter zou het kunnen zijn dat de kipjes niet leggen, ze hebben een rustpauze nodig. Maar nu het zo zacht blijft…
Ik lees jou ook achterstevoren en door elkaar, kom almaar nieuwe verrassende reacties van je tegen, erg leuk. De kipjes zullen eerdaags wel ei-pauze nemen, maar nu hebben ze er nog steeds plezier in mij bijna elke dag een ei te geven en dat zonder legkorrels, maar wel gezellige hapjes voor de nacht, daarvoor komen ze de tuin uit, de ren in, zoals bijvoorbeeld zo af en toe een omelet van hun eigen ei, met hun fijngemalen doppen erdoor en allerlei kruiden – ja, nu ik eenmaal dankzij ‘hen’ het koken ontdek, kom ik los… warme groet voor jou!