In mijn vorige blog vroeg ik welk dier je wilt zijn en welk dier niet. Zo kun je twee uitersten in je ziel gewaar worden en integreren, het individuatieproces van Jung. Tot mijn verrassing kreeg ik hierop een verhaal van Jeroen Zwaal, een man die put uit eigen ervaring. Hij ging door een diep dal waar hij belaagd werd door psychoses. Op een dag hoorde hij in de diepte dat er op de berg een steen lag die hem zou helpen. Hij wist uit het dal te klimmen, de berg op en daar koos hij een steen. Die nam hij mee naar beneden. Veel later ontdekte hij dat hij niet alleen de steen is die hij uitkoos, maar dat hij de berg is geworden. Nu werkt hij als ervaringsdeskundige bij Howie the Harp, een opleiding tot ervaringscoach.
Hier het verhaal dat hij mij stuurde.
KWINKSLAG – Jeroen Zwaal
Op een morgen was daar een sterk en krachtig werkpaard. Een echte Engelse ‘Shire’. Trots stond hij hoog op zijn benen. Gespierd was zijn lijf, zacht en gemoedelijk was zijn houding. Zwaarmoedig stond hij voor een ijzeren ploeg gespannen, met nog een hele akker te gaan. Hij stond stil en er was geen beweging in te krijgen. Hij keek aandachtig om zich heen. Alsof hij nog oude angst in zijn ogen had. Alsof hij zich herinnerde hoe ooit een ridder van zijn rug af was geworpen in een spannend gevecht en hij sindsdien deze ondankbare taak van het ploegen toegewezen had gekregen door een of andere boer die nergens te bekennen leek. Niemand die het echt wist, behalve dan het feit dat er geen ridders meer waren in deze tijd. De Shire was er stil, zwaarmoedig en eenzaam van geworden. Waar zijn toch die nobele ridders die strijden voor de belangrijke waarden en idealen in het leven van nu? Zo stond hij daar alleen, dagen aaneen, in maanden van stilte. Totdat hij iets hoorde. Zijn oren spitsten van nieuwsgierigheid; een eerste beweging na een lange tijd van stilstaan, die wel een eeuwigheid geduurd leek te hebben. Moest hij weer vluchten?
Op een middag zat een klein frivool vogeltje diep in het bos. Het was een Troglodytes (een Winterkoning) en deze Griekse naam betekent holbewoner. Hij zat rustig op een takje van een bramenstruik en floot een prachtige melodie. Zodra dit vogeltje floot, werden alle andere vogels in het bos even stil en luisterden ze aandachtig. Zo bijzonder was zijn melodie. Enerzijds vrolijk, anderzijds diepzinnig…maar altijd heel oorspronkelijk. Alsof dit vogeltje vooraf over elk riedeltje uitermate goed had nagedacht. En dat was ook zo. Bij elke solo gaf dit vogeltje een geheim van het oude donkere bos prijs, tenminste…voor wie er heel goed naar luisterde.
Dit vogeltje had zijn diepzinnigheid ontfutseld aan het bos, telkens als hij vragen stelde aan de nacht, wanneer hij ‘s avonds diep verscholen in het meest ondoordringbare gedeelte van het bos in een donker holletje bijna ging slapen. Al floot hij luid en duidelijk, toch was het een schuw vogeltje. Op een dag kwam het per toeval bij de rand van het grote bos uit. Voor het eerst in zijn leven zag hij een groot open veld en een horizon. Wat een ruimte! Het vogeltje werd er stil van, een beetje zoals de andere vogels stil van hem werden, maar dan anders. Deze stilte ging dieper.
Er gebeurde iets wonderlijks. Het schuwe vogeltje vloog het open veld in. En landde zonder omweg op de rug van de Engelse Shire, die al die tijd daar had gestaan. Ze waren voor elkaar gemaakt, zo vertrouwd zag het eruit. Meteen begon het vogeltje te fluiten en de Shire werd erdoor geraakt tot in het diepste van zijn ziel. De vrolijke melodie tintelde van zijn oren naar zijn hoeven; hij voelde weer spanning in zijn benen; kracht in zijn lijf; zijn hoofd kreeg weer ruimte en zijn ogen werden open. Ze aanschouwden het zonlicht op de akker en het perspectief van de horizon. Zonder er bij na te denken, kwam het paard in beweging, met het vogeltje op zijn rug. En zo maakte de ploeg zijn eerste sporen.
http://www.gedichten.nl/schrijver/Jeroen+Zwaal
http://www.howietheharp.nl
http://demonitor.ncrv.nl/verwarde-mensen/die-verwarde-man-in-de-krant-dat-was-ik
19 reacties
Goedemorgen anne,
Een dank van een mooie ochtend verhaal van u.
Zoals we van Anne Vellinga gewend zijn.
Een fijn weekend,
Lieve groet,
Imsookyoo
Goedemorgen Imsook! Dankjewel ~ jij ook een fijn weekend, en lieve groet, Anne
Wat een prachtig verhaal Jeroen Zwaal.
Iedereen heeft iemand nodig om te bloeien en te groeien.
Dank voor het plaatsen Anne!
met liefde gedaan, Corry ~ fijn dat je reageert met zoveel warmte
Nou.., door het ‘A L’ er bij te voegen,
zodat je voor jezelf Het ‘Heelal’ wordt !!
Goeden middag U sprak met………………..
En als U een bent met Uwzelf bent U heelalleen!
Vanavond Het Groot Dick Thee der Neerlantste thaal !!
Goedenavond U sprak met
Ben weg…
🙂 goeie tip Joshua 🙂
Fijne avond met een Thee en Dick
Sterk in zijn eenvoud. Wel een puntje: troglodytes is een Griekse term. Leuk weetje over het winterkoninkje: er is een oud verhaal (wordt al aangehaald door Aristoteles in de vierde eeuw voor Christus) waarin verhaald wordt van een wedstrijd waarbij de vogel die het hoogst kon vliegen, koning van de vogels zou worden. De adelaar werd hierin verslagen door een klein vogeltje dat zijn pluimage had verstopt. Het zou hier eigenlijk gaan om het goudhaantje, maar door de eeuwen heen is het winterkoninkje kennelijk met de eer gaan strijken.
Hartelijk dank Joost! Een erg leuke aanvulling! En ‘het puntje’ gaan we direct aanpassen.
Vriendelijke groet.
Ze vullen elkaar prima aan. Fijn om te lezen, dit verhaal.
Zojuist ook nog even een antwoord gegeven op je eerdere blog; Welk dier ik niet wil zijn! (goed dat je me er aan herinnerde)
Fijn weekend, Anne
Ik ben benieuwd Mieke, ga gelijk even kijken 🙂
En idd, ze vullen elkaar prachtig aan, het grote, sterke werkpaard en het fragiele, piepkleine vogeltje.
Wat een mooie warme en betrokken reacties allemaal. Hartelijk dank! Hoe dit verhaal ineens op zijn plek valt, ervaar ik als heel bijzonder! Anne, nogmaals dank! Hartelijke groet, Jeroen
We zijn je dankbaar Jeroen, voor je ervaring en het verhaal dat daaruit ontstaan kon.
Anne wat een bijzonder verhaal van Jeroen Zwaal. Waarom ? Ik ben vandaag naar de afscheidsdienst van een 39 jarige vrouw, moeder van , dochter van…die vorige week zondag een einde aan haar leven maakte omdat ze voor iedereen de zon zag schijnen behalve voor zichzelf.
Geliefd was ze bij haar leerlingen, vrienden, familie alleen voelde ze het niet.
Zij was het sterke werkpaard dat verstarde , alleen de zwarte nacht kende , de winterkoninkjes om haar heen niet voelde alleen maar gaf.
Wat verdrietig Dimph, ik krijg er kippenvel van.
Het beeld van Jeroen valt precies op de plek van pijn en rouw, bijzonder – ook hoe jij dit beeld terug ziet in hetgeen jij in deze periode ervaart – het getuigt van empathie en warmte, hoe jij de winterkoninkjes om haar heen kon zien en ook de zwarte nacht waar dit lieve werkpaard niet uit wist te komen…. sterkte met dit verlies. Dikke liefs van mij voor jou X
Dank je wel voor het delen van je woorden Dimph. Niet voor te stellen bijna en ook weer wel. Sterkte gewenst voor alle mensen om haar heen en ook voor jou.
Wat een prachtig verhaal , Anne, over Jeroen Zwaal. Zo vol van symboliek. Zo helder en waardevol. Veel liefs.
Dankjewel voor je warme woorden Wicky. Lieve groet X
Ja, ik vond het ook een mooi verhaal, zeker in verband met het bericht van Dimph. Groetjes John.
Dankjewel John! Blij jou weer eens te zien 🙂