Auteur & kunstenaar

Welk dier wil je zijn en welke niet?

kolibrie en vlieg mixed media Anne Vellinga

Het is nog niet zo heel lang geleden dat ik met een aantal vrouwen op een woonboot in Amsterdam was, een paar jaar hooguit. Het lijkt verschrikkelijk lang geleden omdat de vrouw die ons samenbond er al een paar jaar niet meer is. Het lijkt gisteren. Dat ze er nog was en op die woonboot prachtige verhalen vertelde in de geest van de cantadora’s. Ik weet niet waarom ik juist vanavond aan Els denk, Els Mostert. Dit is niet haar sterfdag, evenmin haar geboortedag, maar het is of ik haar stem hoor. Niet het hele verhaal, jammer genoeg niet, want Els had een stem die je vergat als je naar haar luisterde, zo mooi kon ze vertellen; niet alleen zag je het verhaal voor je, je nam er deel aan, je werd het verhaal.
Wat ik Els hoor zeggen is maar één zin, een vraag is het, een vraag naar aanleiding van het verhaal. Ik weet het verhaal niet meer, alleen haar stem met die welluidende, opwekkende, wonderlijke vraag erin: welk dier zou je willen zijn en welk dier niet?

Dat is nog niet zo makkelijk. Het kan ook elke dag iets anders zijn. Ik zou nu bijvoorbeeld best een poes willen zijn, maar dan wel een met een lief baasje. Daar ga je al. Ik zou geen kip in zo’n kippenloods willen zijn. Ga je alweer.
Toen wist ik het meteen. Dat kwam door Els en haar verhaal. Terwijl de dieren die me onmiddellijk te binnen schoten niet in haar verhaal voorkwamen. Ze kwamen uit zichzelf aangevlogen in volle vrijheid, dus niet van die dieren die door de mens verpest zijn. Ik dacht ook totaal niet aan bedreigde diersoorten of smeltende ijskappen, de dieren kwamen zonder meer.

Als eerste kwam de kolibrie aangevlogen in volle kleurenpracht en razendsnel en toch muisstil. Er stond gelijk ook een prachtige bloem met een enorme roze bloemkelk en daar ging ze voor hangen en likte de honing er moeiteloos uit. Het leek mij het einde een kolibrie te zijn.
Toen kwam er een strontvlieg aangevlogen en die nestelde boven op een stronthoop pal voor mijn voeten. Ik denk van een paard, het zag er nog redelijk fris uit, van die paardenvijgen. Desalniettemin leek het mij een stuk minder leuk om een strontvlieg te wezen.

Els kwam met de conclusie. Daar was ze altijd heel bedreven in en op een manier dat het waar was, dat je voelde dat het echt zo was, net als het verhaal dat ze verteld had.

Volgens Els hadden we allemaal twee dieren gezien die allebei in ons zaten. Daar bleef het niet bij, al is dat op zich al interessant genoeg. Dat er een kolibrie in je zit en een strontvlieg. Want zeg nou zelf, ook aan een strontvlieg kun je af en toe best wat hebben.
Els ging een stap verder. Ze zei dat het de kunst was om ze samen te laten komen, ze te accepteren en te integreren.

Zulke opdrachten inspireren mij er iets mee te doen. In het dagelijks leven weet ik dan niet hoe ik dat zou kunnen doen. Stront opruimen doe ik trouwens dagelijks, van mijn kat en mijn kippen bijvoorbeeld, maar om nou aan een bloem te gaan hangen? Al houd ik wel van kleur, vooral om me heen, dus niet zozeer aan mijn lijf, van mij hoeft het niet zo uitbundig en opvallend, ik bevind me graag in het grijze gebied tussen de werelden. Maar ik voed me wel graag met kleur.
Wow!
Ineens snap ik wat er toen aangevlogen kwam en wat Els bedoelde…

Toen heb ik er een collage van gemaakt en die hangt nu in het grijze gebied tussen beneden en boven, tussen droom en werkelijkheid, in de gang dus, onderaan de trap.

Ik hoor Els lachen, die warme, volle lach…

http://www.volkskrant.nl/magazine/mostert-was-haar-tijd-ver-vooruit~a3811910/

https://www.kinderopvangtotaal.nl/management/actueel/2014/11/grondlegster-kinderopvangpedagogiek-overleden-1643910w/

kolibrie en vlieg collage ~ anne vellinga
kolibrie en vlieg
collage ~ anne vellinga

Deel dit bericht:

Eva Terra Incognita

Eva Terra Incognita
Te bestellen bij de boekhandel

Sophie - Genius Loci

Sophie - Genius Loci
Te bestellen bij de boekhandel

39 reacties

  1. Ik zou het één, twee, drie ook niet weten Anne. Ik ben dol op vlinders, maar of ik er één zou willen zijn? Ze leven zo kort is het eerste bewaar dat naar boven komt, afgezien van het magere vlinderjaar dat we achter de rug hebben.
    De collage is schitterend, alleen jammer dat het grote exemplaar omsluierd is en na de klik een klein exemplaar. Ik zou het graag groter zien, zodat ik alle details kan bewonderen!

    1. Ha Corry, wat leuk dat je meteen meedoet!
      Ik zal morgen bij daglicht proberen een betere foto te maken; dit is een oude foto die ik nog in mijn bestand had van het moment dat ik er nog geen zwart omheen had – dus morgen zie je er zwart omheen…

      1. Ha Anne, Is een stuk beter zo. Ik ontdek nu de wondere onderwaterwereld, de kolibries en de strontvliegen (in mv). Is dit magisch realisme?
        Zwaai,
        Corry

  2. De links heb ik geopend en gelezen; wat een bijzonder vrouw was Els! Eerder had ik wel over haar gehoord, maar wist haar naam niet meer. Fijn dat jij je gedachten op papier zet. Op deze manier is ze weer helemaal in ons midden.
    Als ik mocht kiezen, zou ik graag een kat willen zijn. Maar ook een meeuw. Allebei dieren waar ik wel iets mee heb; ze zijn allebei intelligent en doen een beetje wat ze zelf willen, zonder een ander tot last te zijn.

    Wederom graag gelezen, Anne <3

    1. Wat een enige reactie, Mieke, en zo leuk om te weten dat jij van haar gehoord had! En ik voel ineens nog een aspect van haar: door een verhaal te delen, is het in ons midden, en door jouw woorden voel ik haar ineens zo aanwezig, heel fijn. Dankjewel.
      O ja, in de geest van Els ‘welk dier wil je nou juist niet zijn?’
      Hoor je het haar vragen? Met die ondeugende ondertoon van haar 🙂
      Warme groet X

      1. Mieke! Ik krijg hem niet beter dan zo, maar als je de foto vergroot is hij nu wel duidelijker te bekijken ~ dank voor de intensiteit van je aandacht voor dit verhaal, de links en de afbeeldingen ~ fijne dag X

        1. Dankjewel Mieke! Wel een kat (of meeuw) en geen hond ~ daar kan ik me iets bij voorstellen, ik heb ook meer met katten dan met honden 🙂

  3. Wat een prachtig, spiritueel verhaal hetgeen ook geldt voor de beeldschone collage Anne. Zelf denk vaak aan een jaguar die ik in mij verbeeld. Een tweede dier komt niet zo gauw naar boven. Daar ga ik me op bezinnen. Ik heb weer genoten van je verhaal,dieprakend.
    Liefs.

    1. Ha lieve Wicky, wat leuk jou hier te vinden!
      Een jaguar ~ en laat ik nou vandaag een broek dragen met de print van een jaguar…
      Liefs

        1. een jaguar en een uil…. twee dieren die mij ook inspireren! ze hebben allebei iets geheimzinnigs ~ lief terug van de kolibrie 🙂 !

  4. Els moet zeker een fascinerend persoon geweest zijn, maar wat zegt dit verhaal veel (meer) over jouw inlevingsvermogen en creativiteit.

  5. Els liet dus wel duidelijk met haar verhaal en vraag merken dat je het beste van beide kan wezen, al is het ene uit ijdelheid en het andere om je weer op beide been op aarde te brengen.
    Bovendien moet je je tegen strontvliegen op kunnen stellen als strontvlieg, en als colibrie het luchtige leven van colibrie kunnen leiden.
    Ik wilde dat ik Els gekend had, lijkt me een interessante en verstandige vrouw te zijn geweest.

  6. Anne wat een prachtig verhaal. Je laat me een vrouw leren kennen die ik nooit ontmoet heb. Wat zou ik dat geweldig hebben gevonden. Fijn dat jij haar wel hebt mogen ontmoeten. Dat ze het onderste in jouw creatieve inlevingsvermogen heeft bovengehaald.
    Wat een ontzettend mooie collage heb je gemaakt, ik raak er niet op uitgekeken. Zie er zoveel dieren in.
    Ik zou beslist geen krokodil willen zijn. Wel een lieveheersbeestje of , hoe kan het anders , een hond om zijn onvoorwaardelijke trouw en echtheid.

    1. Ik weet zeker dat jij ook bijzonder genoten zou hebben van Els, haar uitstraling, haar wezen en bezieling en van haar verhalen natuurlijk!
      Een krokodil en een lieveheersbeestje, een prachtige combinatie om te integreren! En er een collage van te maken. Wie weet Dimph, waar je nog toe komt.
      En je onvoorwaardelijke trouw en echtheid voel ik altijd in je reacties op mijn verhalen, alleen al dat je vaak hier aanwezig bent doet mij altijd goed.

    1. Dat zie ik helemaal voor me, Klaske – de olifant voorop 🙂
      Ik ben natuurlijk ook benieuwd naar het dier dat je echt niet zou willen wezen! Dat heeft Els bij me losgemaakt 🙂

  7. Anne, wat een prachtige vrouw was Els en wat heb jij een mooi verhaal geschreven. Het zegt veel over jouw inlevingsvermogen, heel veel zelfs. Klopt het dat je al eerder over Els Mostert hebt geschreven? Het is alsof ik haar heb gekend.

    1. Ha Ellie, vaag staat me bij dat ik een keer geschreven heb over onze kennismaking, ons eerste gesprek – ik heb even tussen mijn blogs gezocht, maar het zijn er zo veel dat ik het ‘zo gauw’ niet kan vinden, maar nu ben ik wel nieuwsgierig wat ik toen geschreven heb, dus ik ga nog verder zoeken – maar nu niet. Misschien ga ik dat blog dan nog eens plaatsen, want ik merk dat veel mensen iets met haar hebben.

  8. Waarom weet ik niet, heb je lang niet gelezen en ben bezig met een inhaalslag. Ik weet het trouwens wel, ik ga ‘s avonds laat achter mijn pc en dan ben ik te moe. Deze zondagmorgen…wow wat heb ik jou, door eigen toedoen gemist. Maar ik ben er weer bij, jawel en ga nog even door met lezen. Over deze alleen al kan ik lang nadenken. Bedankt, Anne.

    1. Je comeback! Wat fijn Athy, je bent hier meeeeeeer dan welkom 🙂 maar in het donker achter de pc na een lange dag is het mij ook vaak te vermoeiend al het schoons van anderen te lezen – kortom ik snap het volkomen. Lieve groet X

  9. Dit is het tweede anekdotische verhaal dat ik van je lees Anne, een ware oefening om weer te leren lezen, het lezen van verhalen. Weer neem je mij mee met je beeldende manier van schrijven. Tsja, en welke dieren zou ik dan zelf willen zijn? Ik heb iets als vogelliefhebber iets met de majestueuze Grutto, een vogel die weemoedig stemt, was het niet door zijn verbondenheid met het oude polderlandschap, zijn baltsgedrag en klaaglijke roep dan wel door het met uitsterven worden bedreigd van deze soort. En ik heb iets met Metselbijen die bij ons in het insecten hotel zitten te wachten om uit hun modderige cellen te komen…. Ook zo’n mooi voorbeeld van voorjaar… Anne, ik zal trachten je te blijven volgen de komende tijd. Mogelijk is dat een mooie opstap om ook eens ECHT aan een van je boek te beginnen: Sophie Genius Loci… Lieve groetjes van Elbert

    1. Wat een mooie uitvoerige reactie, Elbert! En laat ik nou bekend staan als ‘het gruttomeisje’ 🙂 in de jaren ’90 was ik de oprichter van ‘De Dondervogel’ – om de grutto en alle andere weidevogels te behoeden voor uitsterven – de slogan ‘eerlijk is heerlijk’ heb ik toen bedacht en staat nog steeds op vele pakken biologische melk; ik heb er zelfs een nota voor geschreven die ook nog is ingediend en subsidie heeft opgeleverd voor natuurvriendelijk boeren, laat maaien en geen kunstmest dus – het drijft allemaal boven, kan ook nog eens een boek worden en dat krijg je dan van mijn cadeau. Lieve groet, Anne

      1. Dat laatste zou ik erg leuk vinden Anne… Ik zie overigens erg uit naar je nieuwe verhaal op je blog. Nu ben ik dus begonnen in je boek Sophie Genius Loci… Nu ik je antwoord lees krijg ik zin om deze zondagavond weer verder te gaan lezen, ben n.l. even het dichten moe…Lieve groetjes van mij…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *