Tonke Dragt heeft een geheim. Ze wil nooit op de foto en al helemaal niet op de film. Geen wonder met zo’n sprankelende, mysterieuze binnenkant als zij heeft. Daar legt elke buitenkant het bij af. Tonke heeft mijn lievelingsboek geschreven, De brief voor de Koning en dat wordt nu verfilmd voor Netflix. Met een miljoenenbudget. Je houdt je hart vast. Afgelopen zaterdagavond was ze op EenVandaag. Dat moest ik zien want Tonke is onzichtbaar.
Als lezer heb je geen idee hoe Tonke er uit ziet en als boekhandel ook niet, zeker niet in de tijd dat ik werkte in kinderboekwinkel De Bellenboom in Nijmegen. Mijn vriendin Dineke runde deze oase met verve. Ze was haar tijd kilometers vooruit en wist tal van schrijvers naar haar winkel te lokken. Tonke Dragt zou de kers op de taart zijn. Maar ja, Tonke stond als mysterie bekend. Ze wilde zich nergens laten zien. In een vlaag van moed en vertrouwen en geloof en hoop en liefde belde Dineke haar op, Tonke Dragt! Tonke was zo geraakt dat ze brak met haar principe niet in de openbaarheid te treden. Ze wilde ons kleine boekwinkeltje bezoeken! Dineke blij, ik blij, iedereen blij. Maar, wat moesten we aan? Voor mij was het niet zo moeilijk. Ik droeg in die tijd altijd iets met blauw, dus dat werd blauw. Dineke daarentegen wilde als eigenaresse extra goed voor de dag komen, dus die ging op sjouw in Nijmegen en kwam terug met drie tassen vol mogelijkheden en een lege portemonnee. Maar.
De avond voor Tonke komt leest ze ter voorbereiding voor de honderdste keer De brief voor de Koning. Bij lezing van Tonkes verhalen wordt een geheimzinnige snaar geraakt en zo staat Dineke de volgende ochtend met bibbers voor de spiegel in telkens een ander ensemble. Niets staat. Het past niet bij Tiuri en dus ook niet bij Tonke. Met de moed der hoop trekt ze haar meest ridderlijke outfit aan, een rode rok met een wit truitje en een zwart vestje. Hijgend komt ze de winkel binnen.
‘Anne! Help! Ik heb geen idee hoe Tonke er uitziet en het is oerstom als ik haar niet herken.’
Dus ga ik op de uitkijk staan, terwijl zij Tonkes boeken op de tafel uitstalt, een stoel zoekt, thee zet en koffie voorbereidt. Je weet niet wat zo’n geheimzinnige schrijver drinkt!
Van verre zie ik Tonke komen. Een vrouw alleen. Lopend over de stoep. Zoals er al een hele stoet is langsgelopen. Maar dan onvergelijkbaar anders. Fier. Ik weet meteen dat zij het is. Het kan niet missen. Ons idool draagt hetzelfde riddertenue als Dineke: rood-wit-zwart.
‘Tonke,’ giechelt Dineke zenuwachtig, ‘we lijken wel een tweeling.’
Tonke lacht ontwapenend.
‘Ik heb iets met tweelingen. Mijn debuut is niet voor niets ‘Verhalen van de tweelingbroers.’
Al gauw loopt het boekwinkeltje vol. Ouders, kinderen, een oudere dame die Tonke nog kent van het Jappenkamp en zelfs een paar straatmuzikanten. Tot onze verbazing is Tonke veel gemakkelijker en gezelliger dan wij vreesden. Ze drinkt thee èn koffie, eet brood èn koek en bij de muziek klapt ze het ritme mee.
Als iedereen weg is, wisselen we geheimen uit die geheim moeten blijven.
Over de verfilming van het boek kan ik kort zijn: dat lees je overal.
Tonke zegt er zelf van: „Toen het in de krant stond, begon ik het pas te geloven”.
Als je de uitzending van Een Vandaag gaat bekijken, zie je haar niet, daarvoor moet je mijn oeroude kiekjes bekijken, maar je voelt wel wie ze is, waar ze voor staat, haar huis, haar wezen en daar gaat het om.
In de uitzending zie je ook Paul Trijbits, de Nederlandse filmproducent die vanaf zijn kindertijd verliefd is op De brief voor de Koning en dus op Tonke. Hij maakt de serie voor Netflix. Het is typisch Tonke dat ze er vooraf graag en vaak met hem over wilde spreken en ook dat ze hem al gauw alle vertrouwen gegeven heeft.
We kunnen ons verheugen op het resultaat. De opnames in Nieuw-Zeeland zijn al afgerond. In Praag wordt dit jaar gedraaid. Tiuri wordt gespeeld door een nu nog onbekend acteur, Amir Wilson.
O ja, Tonke zei ook nog dat ze nu wel door moet gaan met leven, ze wil de film zien!
Hier kun je Tonke zien/niet zien. Veel plezier!
https://www.npostart.nl/eenvandaag/19-01-2019/AT_2109351
(ik sta blauw-wit met de armen over elkaar)
25 reacties
Heerlijk stukje dit. Ik heb de uitzending ook gezien. Bijzonder om niet in beeld te willen. Ik werd direct fan van haar. Nu durf ik het bijna niet toe te geven maar ik heb het boek nooit gelezen. Ik ga de schade inhalen. Zeker nu ik jouw verhaal heb gelezen.
Wat leuk dat jij het ook gezien hebt, Mies. Ik ben benieuwd hoe jij het boek gaat vinden, het is een echt avonturenboek dat ik menigmaal verslonden heb in jonger jaren, maar ik ga het weer lezen, ben ook benieuwd wat ik er nu van vind.
Ik heb het voor me liggen. Het boek is een stuk dikker dan ik verwacht had. Nu is mijn leestempo weer bedroevend op het moment dus het gaat nog wel even duren. Eerst In koelen bloede van Truman Capote uitlezen. Dan komt Tonke. Ben erg benieuwd.
wat enig dat je dit laat weten Mies ~ en op zo’n echt Tonke-uur ~ ik kijk uit naar je bevinding en bewaar geduld…
Net als Mies Huibers, ga ik zeker eerst het boek lezen om daarna (hopelijk) de film te kunnen zien.
Prachtig geschreven, heel beeldend Anne !
Leuk dat je het wilt gaan lezen Joke. Ik ben benieuwd hoe je het vindt.
En dankjewel voor je mooie woorden.
Jij maakt nogal wat mee; je lijkt wel 100
🙂 haha Harie toch, dat moet je niet verklappen!
Ik ben nu ook wel benieuwd naar het boek, want ik ken het niet. Leuke foto’s ook!
Lezen Jannie! En de foto’s was even zoeken in een hele oude doos, maar leuk hè 🙂
Wel grappig, heel veel mensen kennen het boek maar ook veel niet.
Ik ook niet, ga snel naar de bib om het te lezen.
Gr Jan(Wilde een Tuin)
Wat leuk dat ook jij het boek gaat lezen Jan Wilde een Tuin en nu een Boek!
Als ik me jouw tuin voor de geest haal, ben ik in het wilde woud waar dit boek van Tonke zich afspeelt, je gaat er vast van genieten!
Ik ken noch Tonke noch het boek.
Voel me een cultuurbarbaar na het lezen van jouw blog. Dat ga ik snel goedmaken, geen zorgen.. 🙂
O wat gaaf Dimph! Ik heb Tonke leren kennen dankzij een bibliothecaresse in Arnhem. Ik zat daar op de Pabo en moest een literatuuronderzoek doen waar ik totaal geen zin in had. Toen kwam zij met het idee jeugdliteratuur te nemen en gaf me tien dikke boeken mee die ik nog altijd koester: Brief voor de Koning, maar ook Vloek van Woestewolf (Paul Biegel), De gebroeders Leeuwenhart (Astrid Lindgren), Momo en de Tijdspaarders (Michael Ende) en en en…. ik heb honderden jeugdboeken gelezen vanaf toen en dat kwam me goed van pas bij het lesgeven aan kinderen en bij het werk in de kinderboekwinkel.
PS wat heb jij toch dat ik altijd zo aan de praat raak met je. Lieve groet!
Anne geen idee , maar je bent niet de enige. Was vanmiddag naar de kapper en raak daar in gesprek met een vreemde mevrouw over haren kleuren. Zo heerlijk vind ik dat.
Ik lees jouw antwoorden ook altijd met heel veel plezier. Xx
Was één van die geheimen die jullie uitwisselden het Woord uit De Torens van februari? Dat wil ik al mijn hele leven weten.
Een echte fan! Joepie!!! Alleen…
🙂 ~~~ kan ik hier niets over zeggen Renate ~~~ 🙂
Eén geheim kan vandaag wellicht het licht zien: Tonke vond de naam Tiuri niks, maar Tiuri wilde deze naam en geen andere, wat ze ook verzon.
Nog een geheim: je kunt Tonke schrijven en het haar zelf vragen! Naar mijn ervaring beantwoordt ze elke brief, soms zelfs met een kopie van haar nieuwste collage… maar of ze Het Woord opschrijft… dat is nu nog in nevelen gehuld, misschien als de sterren zingen (haar nieuwste boek)
Ik voel mij net als Dimph een cultuurbarbaar, maar gelukkig, na het lezen van je stukje kriebelt het, wil ik meer van Tonke weten. Dank Anne voor je enthoisiasme, heel aanstekelijk xx
Er zal een wereld voor je opengaan Ellie 🙂 ~ heerlijk in wintertijd!
Ja, ik weet het nog goed, Anne.Je woonde toen een tijdje bij ons in huis…. Het boek heb ik eindeloos voorgelezen aan onze kinderen, en heel vaak cadeau gegeven en nu een film, die ga ik zien. en op school was er een leesboekjes serie:’De blauwe maan’ van Tonke Dracht, weet je het nog? De Bellenboomwinkel is er niet meer, maar wel de de Kinderboekenwinkel.
Heerlijke herinneringen Gijs! Ik kan er nog altijd van genieten.
Ja, de Blauwe Maan! Voor elke klas/groep een boekje met oplopende moeilijkheid, ik heb de serie nog steeds!
En die Kinderboekwinkel weet ik ook nog – die kwam overgewaaid uit Arnhem en zij hadden veel meer geld waardoor ze een betere plek konden huren en De Bellenboom kon inpakken…
Ik heb het boek gelezen, maar heb eerlijk gezegd geen flauw idee meer waar het over gaat.
Hoi Wilma, dan is het vast lang geleden… of juist heel kort, ligt maar aan het lange- of korte termijn geheugen 🙂 Omdat jij het bent: enkele ridderknapen zitten in de kapel de dag voor ze tot adder geslagen worden. Dan wordt er op de deur geklopt, en daar mag volgens de regels geen gehoor aan gegeven worden. Tiuri hoort de noodkreet, opent de deur en krijgt een geheime brief die hij naar de koning van Unauwen moet brengen, en dat levert een groot avontuur op, prachtig beschreven.
In de jaren 80 van de vorige eeuw zat ik in een werkgroep kinderboeken. Deze werkgroep was gestart vanuit de Bellenboom.
Ik ben vaak in de winkel geweest maar kan me niet meer herinneren welke straat het was ( van Broeckhuyzenstraat?) en welk nummer.
Ik ben bezig met ‘het verhaal van mijn leven’ en daar krijgt dit ook een plaatsje in..
Met vriendelijke groet,
Berdine
Wat leuk van je te horen Berdine! We zullen elkaar daar vast weleens gezien en gesproken hebben, en zeker Dineke. Wat leuk dat je aan het schrijven bent en dat de Bellenboom een plaatsje krijgt in je levensverhaal. De winkel was gevestigd in de oude muziekwinkel, idd in de van Broeckhuyzenstraat. Ik dacht op nummer 7.
Ik zou het heel leuk vinden je verhaal te lezen; ik houd van levensverhalen, en de Bellenboom is in dit geval de kers op de taart. Sukses en vooral veel plezier met het schrijven!