En dan naderen we de Aylsumaheerd,
nogmaals, weer vanaf de achterkant, hetzelfde boerenerf van gisteren met twee machtige kapschuren, en op dat erf een reusachtig, ruig roestbeeld naast een bult ruige mest. Waar zijn we beland? Naast een van de groene deuren hangt een bord dat opheldering verschaft.
Deuren hebben altijd aantrekkingskracht op mij gehad, de werelden die je erachter vermoedt, doen mijn hart bonzen. Waar we de koeiengang verwachten, is een open galerie. Benieuwd stappen we de open ruimte in.
- ‘Op de Wind’
Geen loeiende koeien, maar bloeiende schilderijen van kunstenaars die door het museum ten onrechte over het hoofd zijn gezien, zoals de galeriehoudster vertelt, een kittige dame in kleurig kort rokje, die plotseling achter mij opduikt. Als argeloze bezoeker op zo’n grote boerderij verwacht je een gemoedelijke Groningse boerin aan te treffen, staat Jet daar ineens, Jet Hogewind, een naam waar alles inzit, het gezellige en het overzicht.
Wat een bevlogenheid. Met verve vertelt ze over haar leven als boerin, dichter, moeder en galeriehoudster. Mensen van vlees en bloed rijzen op, allereerst Harm Janssens, haar echtgenoot die geen landbouwgif op zijn land duldt en de koeien gezonde mueslibrokken te eten geeft. Voor mijn geestesoog zie ik Boer zoekt Vrouw, maar Jet geeft mijn romantische fantasie geen ruimte; ze schildert realistisch hoe Herbert Nouwens staat te werken aan zijn reusachtige roestbeelden in de oude melkfabriek van Slochteren en hoe Hans Sas door de velden dwaalt in alle vroegte door alle seizoenen heen en zijn weergaloze foto’s schiet.
Ze wijst naar een onooglijke kunstwerkje van opgestapelde lapjes en plaatst dat in een kunsthistorisch perspectief van ruimtelijkheid en expressie dat het kleinood voor je ogen groeit, je nieuwsgierigheid opwekt en je verlangen kunst in je eigen huis te halen om deze ruimtelijkheid en schoonheid in je dagelijkse habitat op te nemen. Jets grootste wens is dat beeldende kunst buiten het atelier treedt en zich handhaaft in de publieke ruimte en in onze eigen woonruimte, want dan kan gedeeld worden en dat delen maakt kunst tot kunst.
In een museum heerst doorgaans een nogal steriele sfeer, de ruimte en dus de tentoonstelling is te bedacht om werkelijk te delen. In de galerie wordt het anders, daar wordt kunst gepresenteerd op haar best, want iedereen die een galerie bezoekt, weet dat direct contact met de kunstenaar mogelijk is en dat het werk gekocht kan worden. De kunstenaar heeft de stap gewaagd zijn werk naar buiten te brengen in de semi-openbare ruimte van een galerie en wij kunnen de volgende stap maken door zo’n werk te kopen, iets dat gemaakt is zonder vraag vooraf, vrij dus en ongebonden. Aldus Jet Hogewind.
De eerstvolgende nieuwe expositie in haar Galerie is van 14 juli – 19 september.
De opening belooft een mooi feest te worden en is 14 juli om 16.00 uur.
Een goede gelegenheid om kennis te maken met het Groninger Hoogeland, de Groningse kunstenaars Herbert Nouwes en Hans Sas en de boerderij waar alles zich afspeelt, Aylsumaheerd, bestierd diir Harm Janssens en gesierd door Jet Hogewind.
www.opdewind.nl & www.aylsumheerd.nl & www.jethogewind.nl
copyright foto Hans Sas
www.herbertnouwens.nl & www.hanssasfotografie.nl
2 reacties
Oh Anne,
wat een inspirerend verhaal over die roestbeelden. Op het moment dat je het maakt weet je dat het eindig is en steeds verandert, net als het leven. Ik heb net een paar beelden bekeken van Herbert Nouwes en ik vind ze prachtig. Het beeld wat ik ooit zag en nooit meer vergeet was ook van ijzer en helemaal verroest. In de tuin van het Prado in Madrid. Prachtig, prachtig. Ik heb wel een voorkeur voor het stevige en massieve van Herbert.
Nou Kees, op de motor 14 juli en kijken! En fotograferen. En je ervaring plaatsen als gastblog. Vind ik leuk.