Sinds kort zijn er twee mannen die mij proberen te verleiden. Ik laat me niet zomaar verleiden. Nou ja, dat ligt eraan. Zie ik bloemen in het gras, taartjes op een schaal, kersen in een boom, jurkjes aan een rek, okee, dan voel ik en proef ik. Daarbij ben ik knuffelig, wie niet? Ergens in een vorige eeuw gaf je een hand, een hete, een harde, een slappe hand. Aan de handdruk herkende je de mens. Toen kwam het zoenen, eerst 2x, bij mijn verhuizing naar Amsterdam deden ze het daar 3x. Toen kwam de hug, afgekeken van de Russen toen het gordijn gevallen was. Tijd terug. Armen om elkaar en drukken maar. Sinds enige tijd komt de zoen erbij. Eerst 2x, beide wangen, en nu doet de derde zoen haar intrede, op de mond. Je staat ten afscheid te vrijen met de wildvreemdste kerels, nog even en elk bezoek begint ermee.
De mannen die mij proberen te verleiden doen dat via internet. En dan bedoel ik niet die humoristische figuren die mij dagelijks van de straat houden met hun invallen, humor, links, mailtjes, notities en berichtjes, daar zit (tot nog toe) geen ander konsekwentie aan dan dat ik met vierkante ogen zo bleek als een melkfles de hele dag gekluisterd aan het scherm zit. Daar gaat het niet over.
Ik heb het over twee hele andere mannen, Drs. die mijn blog niet kennen en mijn facebook gelukkig ook niet. Ik weet niet of ze elkaar kennen, ik zou zweren van wel. Soms denk ik dat het een en dezelfde man is. Al beweert hij de ene keer dat hij in de UK woont, dan heet hij Dr. Blake, de andere keer woont hij in India, dan heet hij Dr. Shobba. Het begon met Blake. Hij schreef dat hij van 1 – 7 juli ‘inquiry’ bij ons wilde boeken. Dat kwam neer op twee kamers met vier bedden. Hij haalde er mevrouw Blake bij en twee dochters Blake. Dat had hij niet moeten doen, mijn prikkelbare hersenen sloegen gelijk op tilt. Geen man noemt zijn voltallige gezin met naam en toenaam stuk voor stuk met de leeftijd er ook nog bij. Dr. Blake, ook zoiets, Dr.? Met hoofdletter ook nog iedere keer. Dr. Blake mailde dat hij hier een research programma had en zijn gezin kwam een weekje mee. Het was een heel gedoe Dr. Blake tussen de andere gasten te proppen in die ene week, maar goed, met schikken en schuiven had ik de boel rond voor Dr. Blake. Kwam Dr. Shobha uit India ineens ook op de proppen, niet met vrouw en kinderen Shobha, maar met nog drie Drs. Laat zij nou ook twee kamers zoeken met vier bedden, ook met naam en toenaam en leeftijden erbij. Voor de week erop. 8-15 july.
Dat vind ik verdacht. Man daarentegen was blij dat vrouw zulke goede zaken doet. Zaken zijn zaken. Man stuurt de rekeningen, vinden mannen leuk. Per kerende post krijg ik een mailtje van Dr. Blake, dat hij van e-mailadres veranderd is. Of we de rekening nogmaals kunnen sturen. Doet man. Per kerende post komt Dr. Shobha ook met een mailwijziging. Is er een volksverhuizing gaande? Dr. Shobha vroeg daarbij ons volledig adres en telefoonnummer omdat hij 9000 euro extra wilde gireren. Negenduizend euro? Ik heb hier geen bordeel en ook geen goktent of drugspaleis. Is niet nodig. Die 9000 euro zijn niet voor mij. Of ik ze wil overmaken op een nader te noemen banknummer van een ‘prepaid transport consultant’.
????????
Het had mij eventueel nog kunnen verleiden dat iemand in India zo’n vertrouwen in mij heeft. Maar geld, nee, daar doe ik het niet voor. Daarbij ben ik lui. Ik mail dus Dr. Shobha dat ik er niet aan begin en geen verantwoording wil voor zijn geld.
Krijg ik de volgende dag mail van Dr. Blake. Laat hij nou hetzelfde voorstellen, met nog een schepje er bovenop. Hij wil 11.000 euro extra sturen. Het antwoord is NoNoNo! De verleiders vallen stil. Allebei in rook opgegaan.
Of hebben ze zich bij een van jullie gemeld? Laat even weten.
Menu
8 reacties
:-)))
Nee Anne, bij mij niet!
Ik heb geen tuinatelier of tuinkamer te huur………(gelukkig)
Mijn tuinhuisjes zitten al vol… Dus nee, bij mij ook niet!
Als jongeman van 18 vond ik het wel wat hoor, die Franse meiden die je maar één keer had gezien en je al zoenden.
Keurig op de wang hoor, maar ik vond het geweldig.
Ik merkte jaren later hoe gewoon we het vonden om dat ook in Nederland te doen.
Twee keer destijds.
Mijn toen nog a.s. vrouw door mijn vrienden werd gezoend.
En ze bloosde.
Ze wist niet wat haar overkwam.
Engeland was nogal stijfjes en gereserveerd.
Maar wat je vertelt over de derde keer op de mond, dat is nieuw voor mij.
Misschien gaan we er ook nog bij liggen over een paar jaar.
Gezonde achterdocht, niets mis mee. Ik krijg via mijn werkmail regelmatig erfenissen, prachtige banen en weet ik wat allemaal aangeboden.
Als het té mooi lijkt om waar te zijn, dan is dat ook meestal zo.
Ooit probeerde iemand mij te paaien voor een duister zaakje en deed dat via mijn jonge zoontje.
Ik vertrouwde het al niet maar zei niet zo veel, uit beleefdheid.
“Ik vind dat een rare meneer”, zei mijn zoontje.
En het was ook een rare meneer.
Zelfs kinderen voelen dat aan.
Ik ben maar één keer opgelicht in mijn leven.
In elke nieuwbouwwijk, dat is voor mij drie keer geweest, komen er mensen aan de deur met schilderijen.
En een verhaal over een collectief, vergunning om dit te doen en een uitnodiging om officieel het schilderij te laten signeren tijdens een feestelijke bijeenkomst.
Me hoela.
Ik kreeg de uitnodiging nooit en kwam er pas achter dat het een zwak verhaal was, toen ik bij een collega ook een schilderij van dezelfde ‘schilder’ zag hangen.
Met het bekende verhaal.
Dat was de eerste en de laatste keer.
Toch ben ik niet wantrouwend. Alleen maar voorzichtig.
Wel fijn om jouw verhaal te lezen.
Ik moet wel lachen om dat ‘erbij gaan liggen’ van jou, Kees! Dat op de mond is me nu 2x overkomen, bij 2 verschillende mannen die dat heel normaal vinden, misschien is het Westfries.
Leuk verhaal ook van jou. En inderdaad, we blijven de mensen vertrouwen, anders kun je wel ophouden. Het is wat je zegt, je voelt iets raars. Dit vond ik raar.
Een gewaarschuwd mens telt voor 2, en met twee Drs. telt het voor 4.
Ik ben wel benieuwd of anderen benaderd zijn door soortgelijke Drs. Met tuinkamers.
Of ben ik nou zo bot, lui en wat dies meer zij.
Dank voor jullie reacties!
Griezelig verhaal, Anne, niet dat zoenen, vind ik wel leuk, een stevige berenomhelzing erbij, alleen van goede vrienden, maar die twee doctoren, nee, dat is niet pluis, zegt mijn intuïtie.
Wel weer een mooi verhaal om te lezen.
Ik vond/vind het ook rieken naar iets anders dan gevraagd/aangeboden wordt. Laat ik me niet mee in, dan is een knuuffel echt veel pluizer!
ha, ha, welkom op het internet Anne…soms is het niet te volgen wat mensen allemaal
bedenken…
Wat de begroeting betreft: inmiddels zoen ik maar één keer en vind ik je lief
krijg je er een knuffel bij.
Van te voren roep ik ook, ik zoen maar één keer hoor, langer kan ik mijn gedachte er niet bijhouden want dan moet ik gaan tellen…
voor jou één zoen en een dikke knuffel,
groet van Pip
Dankje Pip! Leuk je weer eens te lezen! Schrijf je nog stukken? Ben benieuwd.
En goed idee om vooraf te melden waar je voor ‘in’ bent – helemaal met die reden erbij ‘langer kan ik mijn aandacht er niet bij houden’ – en als je het nog sterker wilt, vervang je er door jou…