Rita is zo blij dat haar man het gered heeft en het bootje en de stoelen en de koelboxen, dat we gelijk proosten.
Jos drinkt niet, hij vaart.
Jos hoeft niets, hij staart.
Kees daarentegen, niet te verwarren met Kees Versluis die er de goede naam voor heeft en inderdaad ook vaart (dit ter vulling van teveel wit, en het voorkomen van elkaar overlappende foto’s – zo kom je nog eens wat te weten wat nergens op slaat of wel), Kees daarentegen zit op De Stoel van Rik Felderhof.
Hoe heerlijk deze knalstoel ook zit voor de bezitter, voor de overige passagiers is het een obstakel voor handen, voeten en uitzicht.
Waar waar laat je zo’n stoel op een bootje zonder bergruimte?
En waar moet Kees dan zitten?
Jos achter, Kees voor? Kees wil zien wat komt.
Rita gaat als boegbeeld tussen de koelboxen.
Bovendien kan zij goed schenken in een wiebelboot. Opgelost.
Maar waar laten we De Stoel?
We passeren een café met de welluidende naam ‘De eerste Aanleg’.
Ik ken het hier vanaf de wal! Echt niet van het zuipschuiten, hier loop ik langs naar mijn vriendin. Bij haar is De Stoel veilig.
Het is aan de kersverse schipper zijn schuitje met nagelnieuwe buitenboordmotor door een almaar smaller en ondieper wordend slootje te varen. Lukt!
Intussen zien we op de foto de plek waar de beste stuurlui staan, Kees en mijn kleurige vriendin.
Ze is de volgende dag jarig en het toeval wil ook wat: ze was net haar tuinstoelen aan het plaatsen in een grote kring op het grasveld.
De Stoel komt als geroepen.
Wij herschikken de plaatsing in de boot, een sinecure als op een voetbalveld. Nog sinecuriger. De gewichten moeten zo verdeeld zijn dat we geen bakzeil halen, niet steigeren en niet zinken. De juiste opstelling wordt met veel omhaal gevonden. Jos blijft achter, Rita op de voorplecht en Kees en ik in het midden op twee klapstoeltjes. We glijden door het water als een mes door de boter.
Glaasje erbij.
Wij drinken. Wij zingen.
De stuurman heeft de schuit net gehuurd.
Dat is ons aller geluk.
Bob is blij dat mensen op water elkaar helpen.
Bob kiest eieren voor zijn geld.
Bob gaat voor anker.
Bob wacht tot nadere order.
Waarheen?Wahahaaaaarheeeeeeeeen?
Onze stuurman weet het: rechtsaf naar Enkhuizen.
Dit is van verre te zien aan de prachtigste gebouwen die er al eeuwen staan en die je nooit meer vergeet als je ze eenmaal gezien hebt.
Vanaf het water nog mooier dan vanaf vaste wal.
We varen door de mooiste vaarwatertjes.
Dwars door het stadje.
Fraai zicht op wallekanten
Dwarse grachten
Oude huizen
Achterkanten van huizen……En zo zoek ik bijpassende woorden ter vulling van witruimte en ter plaatsing van de laatste foto van vandaag. Ik heb er 75, die ik niet plaats, dan ben ik een maand bezig.
Dan hier het lieflijke stadje Enkhuizen vanaf het water. Nu eens niet de plaatjes van de bekende ansichtkaarten, maar een doodgewoon doordeweeks grachtje met doodnormale huizen waar doodgewone mensen wonen.
7 reacties
Wat een spannend verhaal….. Ook veel gelach(en) zeker?
Annelies
Ja, we hebben ons slap gelachen en het gekste moet nog komen! Morgen….
ben benieuwd!
moet héél mooi zijn, Enkhuizen zien naderen vanaf het water.zoals je schrijft kunnen we allemaal mee reizen.leuk!!
Yes, indeed….enjoy!
Ik hoef niet te wachten tot morgen, want het is morgen. Ik ben verslaafd aan varen. Elke gelegenheid grijp ik aan. Ik vaar.zelf met een reddingboot die we bij scouting zo hebben omgebouwd dat je er met tien jonge mensen mee op vakantie kan gaan. Het is echt waar wat ik hierna schets, in Amsterdam gebeurde het meerdere keren. “Wanneer gaan jullie duiken?”
“Over tien munitiën mevrouw!” Om vervolgens door te varen. sinds een jaar heeft de reddingsboot een uitlaatdemper en dat was ontzettend nodig. op zee natuurlijk niet. Dan hoef je alleen maar van een brandend booreiland weg te varen. Er zat een pomp in die met een sprinklersysteem zeewater over de buitenkant sproeide. Als de luiken dicht waren kon je met behulp van de twee enorme luchttanks een uur door een vuurzee, letterlijk een vuurzee, varen zonder lucht tekort te komen. De overdruk die daarbij ontstond zorgde er voor dat er geen gevaarlijke gassen naar binnen konden komen. Ik vaar alleen met die boot, ik slaap er niet in en ga er ook niet mee op vakantie. Maar het is heel leuk, net als jij varen in slootjes Anne. Enkhuizen is leuk hè? Door al het varen merkte ik ook hoeveel uitdrukkingen er in de Nederlandse taal uit de scheepvaart komen. Aan lager wal raken. Schiet eens op. Heel wat voor de boeg hebben. Het gaat hem voor de wind. Alle zeilen bijzetten. Ik kan nog wel een half uur doorgaan. En nu ga ik met veel zin het vervolg lezen.
Gezelligen en leuke fotos ,toppie dat jullie de stoel kwamen brengen kon ik weer even de koningin zijn