Vandaag is Nico Heimans onze gastschrijver. We kennen Nico misschien van zijn originele reacties op ons Blog, velen kennen hem zonder te weten dat ze hem kennen. Zo verging het mij. Een tijdje terug alweer kreeg je bij diverse supermarkten eindelijk eens iets leuks kado bij elke 10 euro aan boodschappen, een soort constructiespeelgoed dat in de verte deed denken aan Lego, maar dan veelkleuriger en veelvormiger, Triqo genaamd.
Ik begon ingenieuzer in te kopen om telkens het tientje te halen, want bij 19,75 kreeg je er 1, bij 20 kreeg je er 2. Toen de actie was afgelopen had ik genoeg om een kind blij te maken. Hoe kwam ik aan meer? Sinds kort weet ik het, bij onze eigen Nico Heimans.
De originaliteit die zijn ontwerpen uniek maakt, komt er niet alleen uit bij badkuipen en rolstoelen, maar ook in zijn verhalen. Vandaag een ZKV van hem, ofwel een Zeer Kort Verhaal. Twee keer lezen, minstens.
Maar dat was nu verleden tijd, zijn tanden waren er klaar voor, het apparaatje was niet langer nodig!
De tandarts gaf het haar. Ze bedankte hem. Ze glimlachte naar haar zoon, kuste zijn voorhoofd, wikkelde het beugeltje zorgvuldig in een zakdoekje en stak het in haar tas.
Toen ze met de tandarts naar de voordeur liep om hem uit te laten kuste hij haar hand en wenste haar heel veel sterkte met dit verlies.
Mocht je benieuwd zijn naar de ontwerpen van Nico Heimans, van flosharpje tot kinderspeelgoed en CityHopper, ben je welkom op zijn website: http://www.nicoheimans.com/
10 reacties
Ik heb nu de volledige tour gedaan op Nico’s site. Ik vind de City Hopper rolstoel heel ingenieus bedacht. Beter nog, heel revolutionair.
Zij liet de tandarts uit, dat is bijzonder. Het zou toch andersom moeten zijn? Ik voel wel aan wat er tussen die twee is maar toch snap ik het niet helemaal. Eh helemaal niet.
Nog een keer lezen Kees, dat heb je met ZKV’s……. Mijn Kees had ook 3x nodig voor hij door had wat er aan de hand is en om welk verlies het gaat…. typisch Nico, je moet er maar op komen…. Roald Dahl in de dop –
Met Roald Dahl had ik nooit moeite, ik geef het op hoor na zes keer. Ik snap het écht niet.
Prachtig pijnlijk!
Annelies
Het pijnlijke verlies voor de moeder wier zoon nu de grote wereld intrekt steeds verder van haar.
Geen klein kind meer met die mooie rechte tanden.
Of het kind hoeft niet meer getroost,de wereld ligt nu aan zijn voeten.
Of de moeder die het uitje naar de galante tandarts kwijt raakt.
Ik ben slecht in puzzelen en heb het drie x herlezen.Wie verlost ons van het raadsel?
Het is toch duidelijk, dat kind is dood en moeder wou hem op z’n mooist in de kist, zonder beugel, met mooiste glimlach, uiteindelijk.
Dank je wel Gert…
Anne en ik zaten al te bedenken of we hints moesten gaan geven, maar dat zou ik toch wel beschamend hebben gevonden. Uiteindelijk…
Ach Nico, jij hoeft je niet te schamen. Laat dat maar aan de anderen over! Weer wat om over na te denken. Misschien moet ik dit nog uitleggen!
Hèhè, nu pas lees ik hoe het zat. Mooi Nico!
🙂 leuk dat je hem weer gevonden hebt Kees 🙂