Het was in de tijd dat de nieuwe chirurgen van het almaar uitbreidende Westfries Gasthuis bij ons een studio huurden zolang ze niet voor vast waren aangenomen. Het was in de tijd dat mijn moeder nog leefde.
Het was avond, het was donker, het was in deze tijd van het jaar.
Kees werkt tot laat op de avond op zijn school, de inpandige chirurg is voor een ‘spoedje’ naar het ziekenhuis, mijn moeder slaapt al, het huis is in rust, ik ben in rust, ik geeuw.
De klok wijst 9, dus eigenlijk is het al 10 uur of juist 8? Ik was om 6 uur al op, maar toen was het 7 uur of omgekeerd. Net als ik grip op de tijd krijg, barst buiten een alarmerend gekwaak van wilde eenden los.
Instinctief doe ik alle lichten uit. Ik voel mij veilig in het donker. Onzichtbaar.
Een zwerm eenden komt los van het grijze water naast onze boerderij. Paniekerig vliegen ze in de richting van de voortuin. Het gevaar moet achter zijn. Ik sluip naar de achterdeur. De tuin is gehuld in duisternis, de maan is donker, geen tuinlamp brandt, toch is er licht op het bruggetje dat achterin over de sloot ligt. Het is een spookachtig blauw licht en daarin zijn zwarte gedaanten zichtbaar, die hoekige bewegingen maken. Wat doen die figuren op ons bruggetje? Hoe kunnen ze daar komen? Onze tuin is ommuurd en waar geen muur is, is sloot, brede sloot. Ik vraag me af of ik droom.
Ik verlaat de veilige omhulling van het huis om poolshoogte te nemen. Als ik de tuin in loop, springt een gedaante uit het blauwe licht het duister in. Ik hoor hem naderen door de bladeren die ik nog niet bijeen geharkt heb. Ik blijf staan. Hij komt op me af. Met getrokken pistool. Het lijkt verdacht veel op een droom.
In nood identificeert mijn Onbewuste zich met De Held. Dat heb ik mezelf geleerd toen ik 9 was en geteisterd werd door nachtmerries. Op een keer kreeg ik de goede inval me overdag voor te bereiden op mijn nachtmerrie. Ik stelde me voor hoe ik kon ontsnappen aan verdrinkingsdood, achtervolging, gesloten deuren en torenkamers. De oplossing was dat ik me in mijn droom herinnerde dat ik droomde. Dat lukte. Bij verdrinking kon ik me voortaan rustig laten zakken tot de bodem, bij achtervolging hoefde ik de hoek maar om te gaan, bij gesloten deuren had ik de passende sleutel in mijn achterzak en bij torenkamers zette ik het venster open en vloog naar buiten. Vliegen kon ik ook in mijn droom. De eerstvolgende droom kwam ik wel klem te zitten in elektrische draden, maar toen ik overdag zag dat vogels geen schok krijgen, was ik ook van deze nachtmerries verlost.
Het pistool op mij gericht, vlucht ik dus niet, dan heb je dat pistool in je rug. Ik loop rechttoe rechtaan op de schim af. Een overhemd licht op, een donkere stropdas. Dit voor het geval ik de schim moet identificeren in Opsporing verzocht.
,,Doet u dat pistool eens heel gauw weg! U bent hier in mijn tuin! Wat doet u hier?’’
In een boek zou niemand het geloven, in het echt is het gewoon waar.
,,We hebben een arrestant.’’
Een spookhand licht grotesk op voor mijn gezicht. Is dit een losgebroken psychopaat met waangedachten? ,,Wie denkt u dat u bent?’’
,,Politie Hoorn. We kunnen de uitgang van dit perceel niet vinden.’’
Vastzitten en er niet uit kunnen, de man zit in een nachtmerrie. In het donker ontwaar ik een glanzende plas onder de voeten van ‘politie Hoorn’. Doet-ie het in zijn broek van angst? Ik kalmeer hem.
,,U kunt eruit via de tuinpoort. Ik zal de sleutel even halen.”
De man volgt me op de hielen. Bij de achterdeur houd ik hem tegen.
,,Rustig! Wacht u maar even buiten.’’
Hij stopt braaf bij de achterdeur.
Als ik het licht aanknip, lijkt de man verdacht veel op een verklede agent in een komische film, iel, natte broek, droog hemd, pistool, witte kop, rode koontjes.
Hij maakt vreemde gebaren richting bruggetje. Daar bewegen nog steeds gedaanten in blauw licht. Op het sein draaft een kudde agenten naderbij. Met man en macht verslepen ze een woesteling die schopt en slaat en krijst. Het politie cordon heeft hem amper onder controle. Ik snel naar de tuinpoort, de wilde bende achter me aan. Mijn agent houdt zijn magere hemdsmouwen beschermend om me heen. Ik ruik modder en mannenlucht.
,,Is dit een oefening?’’
,,Nee mevrouw! Dit is echt! Onze arrestant heeft ingebroken bij de Lidl. In een klopjacht zijn wij hem gevolgd. Toen hij in de sloot sprong, gingen wij er allemaal achteraan.’’
Vandaar de geschrokken eenden.
Net als ik de poort open heb, de agenten met arrestant naar buiten gaan, drie politiewagens met blauw zwaailicht aan de andere kant van de poort staan, komt Kees thuis. In plaats dat hij zijn mobieltje pakt en alles filmt, komt hij met lege handen aangerend. Vangt de politie een keer een boef, ook nog in onze tuin, hebben we het niet op film.
21 reacties
‘Wat een verhaal en wat een lef! Wilt u dat pistool eens even weg doen hahaha.. Ik moet zeggen dat ik dat ook graag op film had gehad!
we moeten het nu hebben van mijn filmisch geheugen, Anke…
Tjee Anne jij bent voor geen kleintje vervaard.
Doe dat pistool’ns weg zo koelbloedig. En die arme Kees kreeg er van langs omdat hij niet filmde terwijl hij zijn prinses wilde beschermen, heb wel’n beetje medelijden met hem hoor .
Na dit enge stoere verhaal duik ik het donkere park in om meneer jansen uit te laten. Helaas zonder stoere Kees, ik laat me ook niet kisten hoor.
Dat is lief Dimph! Kees is hierbij vergeven 😉
Leuk verhaal! Koelbloedig!
Zo had ik het nog niet bekeken, Erik. Koelbloedig. Dat komt misschien wel voort uit het schrijven op een onverwarmde kamer…. nooit bij stilgestaan. Dank!
Mooi die figuren in her blauwe licht en hun hoekige bewegingen
Goedemorgen Attila – met dank
Haha Anne, jij bent een echte held! En natuurlijk ging Kees niet filmen – hij is ook een held!
Het lijkt me knap ingewikkeld als zoiets gebeurt maar gelukkig kun je op je onbewuste zelf vertrouwen 😉
Slim ook hoe je al als kind je nachtmerries aanpakte!
Goedemorgen Marjolein!
Kees schrok zich wild, maar om daar nou een blog mee te eindigen 🙂
Fijne dag!
Wat weer een spannende gebeurtenis….je hebt er ook weer een leuke blog van gemaakt!
Dankjewel Ellie 🙂
heerlijk, he , om te herkennen hoe je als kind leert voor de toekomst….. droomtrucjes werken ook in het echt………….. 🙂
Dt zou zomaar kunnen, Joke, net als dat koelbloedige van Erik. Als kind sliep ik ook altijd op een onverwarmde kamer… boeiend gegeven weer.
Niet te filmen Anne!; wat ’n verhaal weer
-en wat ’n actie ook van de politie die, met een héél bataljon, met getrokken pistolen er zelfs niet voor terugschrikken de sloot in te springen om één zielige dief, die bij de Lidl winkeldiefstal heeft gepleegd,te achtervolgen.
Kijk nou Marije! Ik dacht ineens na al die tijd, laat ik het eens opzoeken op internet.. Ik lees nu pas dat die man (ook) gewapend was…:
Overval op Lidl in Hoorn
Een filiaal van supermarktketen Lidl in winkelcentrum Huesmolen in Hoorn is gisteren rond 20.00 uur overvallen. De dader, een negroïde man van ongeveer 1.80 meter in donkere kleding, ging er na de overval op een fiets vandoor. Hij is voor het laatst gezien bij Poortwachter. Het is onbekend of de man iets heeft buitgemaakt bij deze gewapende overval.
BRON:
RTV N-H
het mooiste is nog wel die zwerm eenden, die los komt. je ziet haast de traagheid, terwijl ze zo hun best doen snel te zijn. lekkere woordkeuze.
Lekkere woordkeuze, dat smaakt!
Dankje Ton
*glimlacht*
Het einde laat me glimlachen. Dat je daaraan dan denken kunt. Maar voor de rest, chapeau, je nam me treffend mee in jouw spannend avontuur.
Warme omarmende genegenheid en heel vredige dinsdag, sunset (ingo)
Wat een lieve reactie, blij mee,
dankjewel Sunset 🙂
Geweldig verhaal!
Die doodnuchtere reactie van jou…
En dat ze hem allemaal achterna springen, ha ha! Lijkt wel een slapstick.
Maar dan bedenk ik dat hij waarschijnlijk geweld heeft gebruikt, het gaat er vaak niet zo zachtzinnig aan toe bij supermarktovervallen, ze moet het hebben van intimidatie. En dan gewapend… Toch goed dat ze hem ‘hadden’.
En wat grappig dat jij rond dezelfde leeftijd als ik je dromen ging beïnvloeden. Nachtmerries liever gezegd. Maar bij mij bleef het toch nog een hele strijd. Ik probeerde mezelf ook wakker te maken, wat ook niet altijd helemaal lukte, behalve om dan in een andere droom terecht te komen. Ik vind (ik doe het nog wel eens) dat je er erg moe van wordt. Dromen zijn om dingen te verwerken en als je gaat ingrijpen, kost me dat veel energie.
Bij mij waren zware dekens de aanleiding van mijn nachtmerries en slaapwandelen. Wist jij wat jouw oorzaak was? (Dat hoef je niet te vertellen, maar ik kan me voorstellen dat je dit achteraf begrepen zult hebben, intuïtief mens dat je bent)