Drentelen 2 – Havelte en Harry

Wat te doen op een drenteldag in regenachtig Drenthe. Het moet een rustige aktiviteit zijn, heel rustig, want Vrouw heeft een onverklaarbaar ontstoken schoudergewricht en Man heeft in de ontbijtzaal van landhotel De Borken een kruisboog op het hoofd gekregen, wat bij het bedienend personeel geen andere reactie teweeg bracht dan ‘die is nog nooit gevallen’.

 We beginnen met een eenvoudige overdekte aktiviteit, de kringloopwinkel om de hoek, gelegen naast de goedkoopste benzinetank van Drenthe, altijd nog 4 cent duurder dan thuis, 175 dus. De kringloopwinkel laat zien dat er veel gedrentenierd wordt, tal van uitgelezen boeken en tijdschriften, afgedankte serviezen, kleding, gordijnen en zelfs beddengoed van wellicht de eerst overleden Drenteniers. Na een klein uurtje onszelf zeer rustig te hebben beziggehouden met de menselijke kringloop, heeft vrouw een stapel gezellige Happinez tijdschriften voor 3 euro en man 3 vrouwenromans, ook voor 3 euro, en wel van Mensje van Keulen, Marjan Berk en Lydia Rood. De rest van de rustgevende krokusvakantie is hiermee driedubbel gewaarborgd.

Met de tank vol Avia begeven wij ons door een druilerig regentje naar het pittoreske Havelte om wat informatie te vergaren over andere indoor aktiviteiten. Het VVV is gehuisvest in een boerderij, de rode vlaggen wijzen op de aanwezigheid van een behulpzame Drent.
Hij staat meer dan manshoog achter een toonbank, minstens een kop groter dan Man die met zijn 1.93 de kleinste niet is. Zo te zien hebben wij hier te maken met een regelrechte afstammeling van Brammert en Ellert die verderop versteend zijn als Hondsrug.
‘Kan ik iets voor u doen?’
‘Wij zoeken wat indoor aktiviteiten voor de krokusvakantie.’
Brammert komt achter de toonbank vandaan, waarbij hij krimpt. Kennelijk is er een podium achter de balie, opdat het personeel op een kruk kan zitten, op ooghoogte met de bezoekers.
Onze Brammert heeft geen zitvlees. Hij beent naar het rek met folders van hetzelfde soort als wij gisteren in Dwingeloo in de bibliotheek bestudeerd hebben.
‘Hier kunt u alles vinden.’
‘Die zijn allemaal pas open in mei. Hebt u geen weekkalender met de dingen die open zijn in de krokusvakantie.’
Brammert is niet van het goedgelovige soort. Hij neemt de som op de proef.
Beeldentuin, museum, galerie, heksenhuis.
‘O, ik zie dat alles  in mei open is, sommigen echter al in april.’
‘Ja, maar het is nu februari. Weet u dan een leuke theeschenkerij?’
Brammert duikelt er eentje op. Helaas pas open in mei. Aan het einde van zijn Latijn neemt Brammert zijn torenhoge positie achter de toonbank weer in. En wij aan de andere kant. We zijn toch zeker niet voor niets hier? Wat krijgen we nou? Brammert kan geen kant op achter die toonbank. Hij zoekt een uitweg.
‘Ik kom hier ook niet vandaan. Dan weet je het allemaal  niet zo precies. Dat wil zeggen, ik ben hier wel geboren, en ik heb hier ook op school gezeten, maar op een gegeven moment wil je weg.’
Een eigenaardige verklaring die op assertieve momenten heel wat commentaar zou uitlokken. Wij zijn hier echter voor onze rust. Wij doen er het zwijgen toe, gelijk Brammert. Stilte is de ideale broedplaats voor invallen.
‘Ik weet wel iets, dat is altijd open, het hele jaar, de modeltuinen van Harry Boerhof in Dwingeloo.’
Dat is toevallig ook nog in het dorp van ons boerenhotel. ( www.harrieboerhof.nl.)

Het is een stille boel voor het tuingebeuren van Harry. Tot onze verbazing gaan de deuren wel open. Binnen is geen hond te zien, geen klant, geen tuinman. Wel beelden, van ijzer en steen, tuinmeubelen, van hout vooral, en achterin staan tafels vol plantenstekjes. Helemaal aan het eind staat een man van een jaar of 45 op een ladder. Hij is in de weer met zeildoeken dat los, dan wel vast moet om binnen en buiten te scheiden, dan wel te verbinden.
‘Wij komen voor de modeltuinen van Harry. Waar zijn die?’
‘Modeltuinen? Geen idee. Ik loop hier stage en dit is mijn eertse klus.’
Een typisch geval van tweedekans onderwijs. Wij drentelen geheel zelfstandig door tot we het hele binnengebeuren gehad hebben en uitkomen bij een zijdeur naar buiten. Wij vermoeden de modeltuinen en Harry daarachter. De hand al richting deurknop, roept een dame met bezem ons tot de orde.
‘De modeltuinen zijn dicht. Die gaan pas in april open.’
‘O, maar de man van het VVV in Havelte heeft ons hierheen gestuurd omdat jullie de enige attraktie zijn die open is.’
‘Is dat zo? O. Nou ja, de toegang is 7 euro per persoon, ik kan u er wel inlaten, maar dat is zonde van het geld. Het miezert en er bloeit ook niks en het is levensgevaarlijk met al dat slik en glibberblad.’
‘Dan moet je Harry eens zeggen dat hij een krokuspad af moet hebben in de krokusvakantie, want verder is alles dicht. En dan moet Harry dat ook even melden aan Brammert van VVV Havelte.’
‘Als u nou eens in mei terugkomt, dan kunt u er gratis in met de tuinfair. Wacht maar even, dan haal ik de folder, als die al klaar is.’

Wij zakken met het moment meer in de broodnodige rust. In slowmotion volgen wij het spoor van de bezemvrouw. Ze komt terug met een vrouw zonder bezem in haar kielzog.
‘Jullie mogen gratis in de tuinen, want er boeit nog niks en eigenlijk is er nu niet veel aan, maar jullie zijn hier nou toch en ook nog op voorspraak van het VVV, dus. Maar we waarschuwen u wel voor het gevaar van vallen en uitglijden en struikelen en wegzakken, want alles ligt er nog.’

In slakkentempo kruipen wij door 42 moddertuinen vol bemoste beelden, doorkijkjes, vijvers en meertjes, bomen en struiken met knoppen op barsten. We snuiven het naderende leven. Zelfs zo intens, dat we erover denken ooit, in naderende tijden, te gaan Drentenieren in Drente.
Waar elders vind je dit Zen tempo?

Tot besluit van een geslaagde rustdag maak ik mijn tweede Zen tekening, geinspireerd op de vier windhoeken.
Ook deze Zentekening mag weer naar de hoogste bieder vanaf 10 euro, sturen naar annavellinga@yahoo.nl
Natuurlijk kan ieder hem gratis downloaden. Het origineel krijgt wel een extra touch met bladgoud.