Mijn dierenarts jaagt me de stuipen op het lijf, of eigenlijk de assistente. Ik doe het vandaag zonder dierenarts en zonder kat, want elk kattenbezoek is 75 euro zodra ze de drempel over zijn. De assistente is een kranig wijf met knalrode lippen en haar op de tanden. Kom daar eens zonder kleerscheuren langs.
‘Kan ik u helpen?’
Dat vraagt ze altijd en vandaag is het antwoord ‘misschien’.
Ze kijkt over de balie, van glas voorzien vanwege mogelijk gevaar.
‘Is hij dood?’
Ze is een vrouw recht op het doel en ze doelt op Lukkie. Zij was erbij toen de noodarts geen raad wist en ons naar Utrecht stuurde.
‘Lukkie heeft het gehaald, maar het was wel een dure grap, zoals altijd wanneer de dierenarts er niet zelf is. Hij moet eens wat betere vervangers regelen die je niet gelijk naar Utrecht sturen.’
Dit wou ik niet zeggen, maar is precies hoe ik erover denk.
De dierendame komt meteen in het geweer, terwijl de vraag waar ik gratis antwoord op wil nog gesteld moet worden. Ze komt op voor alle vervangers die stuk voor stuk van de beste kwaliteit zijn.
Ik onderbreek haar.
‘Ik zit met twee andere poezen. Ik wil weten of er iets gebeuren moet voor die met het vliegtuig naar Sri Lanka kunnen.’
Ze vergeet de dierenartsen en hun kwaliteit.
‘Wat zegt u? Welke poezen heeft u het over?’
‘Ik heb toevallig net even in de kattenpaspoorten gekeken, twee Franse paspoorten, want de poezen komen uit Parijs en daarin staat Savannah.’
‘Hebt u een Savannah?’
‘Ik heb ze niet, ik pas er op en het zijn er twee.’
‘Hebt u ze in huis?’
‘In een studio.’
‘In een kooi?’
‘Ze hebben een complete gastenstudio en daar rennen ze achter elkaar en de speelgoedmuis en duiken onder de bedden en springen op de balken en vissen latjes uit de houtmand en gooien alle schemerlampen om en ze halen alles uit de kast.’
‘Ze moeten wel naar buiten kunnen.’
‘Dat kunnen ze.’
‘Hebt u een buitenverblijf?’
‘De tuin en zover ze willen.’
‘U bedoelt dat u met ze wandelt? U hebt ze toch wel aan de lijn met een speciaal Savannah tuig?’
‘Het zijn geen honden! Ze gaan zelf. Het gekke is wel dat ze gelijk komen als ik ze roep, wat dat betreft zijn het net honden. Maar daar kom ik niet voor. Ik wil weten of ze nog een speciale injectie moeten voor Sri Lanka en hoeveel tijd van te voren.’
‘Twee Savannahs in het vliegtuig? Dat kan alleen met huisdieren die niet meer wegen dan zes kilo, inclusief kooi.’
‘Dus het kan.’
‘Heeft u de F1 of F2 of F3?’
Ik heb geen verstand van vliegtuigen. Ik denk een normale lijnvlucht.’
‘Ik bedoel de Savannahs!’
‘Die hebben geen nummer, het zijn gewoon katten, ze lijken een beetje op Siamezen, met zo’n spitse kop, de een zwart, de ander goud.’
De dierenartsdame schudt haar hoofd of ik sta te liegen voor haar glazen kooi.
‘Ik weet wat een Savannah is, een Savannah is een directe kruising met een Serval.’
‘Een Serval?’
‘Een pracht dier dat geweldig kan horen en jagen en springen, sprongen van 8 of tien meter zijn niets.’
‘Dit zijn hele tamme poesjes, al sprong die ene wel tegen mijn raam.’
‘Dan zijn het nog jonge dieren. Het duurt 3 jaar voor ze hun gewicht bereikt hebben. De F1 krijgt zeker 60 cm flankhoogte. Die kan niet zomaar mee in het vliegtuig. U moet zich melden bij de ambassade en bij de voedsel- en warenwet, die weten of deze dieren uitgevoerd mogen worden.’
Ze is er klaar mee. Er komt geen woord meer uit.
Thuis zoek ik een centimeter en meet mijn eigen grootste kat, Lukkie de jager. Hij is 30 cm hoog. Het begint mij te dagen waarom deze jonge katten zoveel eten, per kat twee keer zoveel als mijn beide katten samen. En ze wegen ook zo raar zwaar. Of je een zak aardappelen optilt, het gewicht zit onderin, bij de achterpoten waarmee ze die sprongen maken. Je tilt ze op en ze komen maar niet los van de grond, er zit almaar rek in, net trekharmonica’s.
Nu hoop ik wel dat hun bazin snel komt en meteen met hen wegvliegt, want ze groeien met de maand.
Dan moet zij dus niet gaan aarzelen wat ze met haat boot wil. Misschien moet ik daar ook wat voorwerk voor doen, anders duurt het allemaal veel te lang en die katten groeien maar door en dan zit ik straks opgescheept met twee onmetelijke katten.
11 reacties
Jeetje, Anne. Zijn dit de katten of een Serval?Je komt wel voor van alles te staan met je gasten.
Inderdaad, een dialoog met een vrouw met haar op de tanden.Fijn om je weer te lezen.
Ha Athy, ik heb deze afbeeldingen van google – want ik wou nu toch zien hoe ze worden. De bovenste is een Serval, de onderste een Savannah F1.
Inmiddels ben ik erachter dat de F1 het dichtst bij de Serval staat, 1 generatie ertussen, de F2 twee generaties, en zo verder tot F7.
In de paspoorten zie ik nergens een F, maar het zijn Franse paspoorten, ik weet niet of ze daar hetzelfde systeem hebben.
Deze Savannahs hebben geen stippen, maar je hebt ook zwarte en gouden. Misschien zit daar iets in van een poema of een leeuw?
omg… Dat heb jij weer 🙂 met gelukkig een oplossend vermogen en ongelooflijk veel geduld.
Genoten van je verhaal, als verhaal :-)))
Sterkte!
Dankjewel Soli!
Je maakt wat mee. Prachtig verhaal !
Ja, zeg dat wel. We hadden hier ook eens een man te gast die ontsnapt was uit een psychiatrische inrichting…. maar dat was voor mijn blog – en is ook helemaal goed gekomen…
Ik woonde in een ver verleden ooit in Australië. Elke morgen als we zaten te ontbijten kwam er een kangoeroe bij het raam. Ik gaf hem altijd wat brood. Als ik een beetje te lang wachte dan stampte hij met zijn achterpoot op de grond, hoe langer ik wacht des te harder.
Het dreunde door het hele huis
Dat is pas een vreemde kostganger, Rikus. Ik zie het voor me, zo’n stampvoetende kangoeroe onder je raam. Leuke bijdrage, bedankt Rikus.
Zo Anne,
ik heb alles weer gelezen en ben weer bij. Jeetje wat een katten zeg, dat wordt nog wat hoor. En de motor, is die ook weg? Ik weet de spectaculaire aankomst nog.
Liefs,
Kees
Gezellig dat je er weer bent, Kees. En de Harley is hier weg – waar hij is weet ik niet. De broer heeft gelukkig de eindverantwoording genomen en alles ergens ondergebracht, dus dat is ook allemaal goed aan het komen.
OK… verscheurende roofdieren in de maak… ik zeg: lozen…