Zoektocht naar verlossing 4

De werkelijkheid haalt je in voor je er erg in hebt. Ik dacht dat ik eeuwen moest wachten op mijn beurt bij André Schaap, kan ik bijna meteen komen. Mijn vriendin heeft over mijn pijn gerept tijdens haar consult bij hem, prompt zegt iemand af en mag ik.
Dan ben je een dove kwartel als je geen gehoor geeft.

‘Ik breng je wel.’
Man, nuchtere Man met voeten in aarde en handen van goud, wil met eigen ogen zien hoe het paranormale te werk gaat. Hij krijgt alles heel, behalve die eigenwijze arm van zijn meisje.
Daar gaan we.
Man weet haarfijn de weg langs weilanden met koeien, sloten met zwanen, dorpjes met klinkende namen en spitse kerktorentjes. Dit is het land waar hij geboren is en getogen en alles weet en iedereen kent behalve André Schaap. Zijn huis herkent hij raar genoeg meteen.

‘Het is die boerderij. Als jij naar binnen gaat, parkeer ik de auto.’
De ingang is aan de zijkant. Naast de deur hangt een bamboe bel, maar volgens mijn vriendin kan ik zo naar binnen. De deur geeft toegang tot een hal met een enorm prikbord. Tientallen visitekaartjes van genezers met handen en voeten meridianen, reiki, engelen, kristallen. André gunt ieder het zijne. De volgende deur leidt naar een kamer met boeddha beelden op de kast en yantra’s aan de wand. Vervolgens kom ik in een ruimte die groen is van de planten. De weg naar André is op zich al een weg van genezing, steeds dieper het hart in.

De laatste ruimte is een zee van ruimte en licht. Aan een grote tafel zit een vriendelijke man heel gewoon te zijn.
‘De weg was langer en bochtiger dan gedacht. Ik ben iets te laat.’
‘Ik heb de tijd.’
‘Ik had niet verwacht dat ik zo snel al kon komen.’
‘Dat gebeurt als het nodig is.’
Het ijs is gebroken en daar komt Man. Man weet niet hoe het toegaat in de paranormale wereld, maar past zich aan als een kameleon. Op zijn tenen probeert hij onder onze ogen onzichtbaar te verdwijnen in het vierkant achter de behandelruimte, waar langs alle wanden rieten stoelen wachten. Volgens mijn vriendin zijn die stoelen soms allemaal bezet. Op dit moment is er niemand. Man valt verschrikkelijk op.

‘Dat is mijn man. Hij mag wel aan tafel komen zitten. Als ik dan in trance raak, kan hij volgen wat er gebeurt.’
‘Kom er maar bij hoor. Twee horen meer dan een.’
Man schuift aan tafel en kijkt naar buiten. Ik zie de vijver met het Boeddhabeeld, hij ziet het huis erachter.

‘Dat huis konden wij kopen, jaren geleden. Dan had je meteen naar André kunnen gaan.’
‘Mijn buren weten niet wat ik doe, ik zeg dat nooit en ik maak geen reclame en ik heb ook geen bordje in mijn tuin. Mensen komen van heinde en verre, ze geven het aan elkaar door.’

We zijn beland bij de reden waarom ik hier ben. André heeft maar een paar woorden nodig.
‘Ik zal kijken of ik de oorzaak van je pijn kan vinden. Leg je handen maar op tafel en schuif een stukje naar voren op je stoel, dan kan ik overal bij.’
Mans ogen en oren gaan op steeltjes.
Ik voel een hand onderaan mijn rug. Ik ben in goede handen.
‘Je onderste chakra is in balans.’
Het onderzoek is begonnen.

De hand gaat hoger en hoger en hoger.
‘Je chakra’s zijn in balans. Ik ga je bloed controleren.’
Zijn hand gaat rond mijn lichaam.
‘Je bloed is goed, de lymfe… is ook goed, je spiersysteem… in orde.’
De röntgenhanden van André zijn een stuk sneller en prettiger dan al die ziekenhuisapparaten. Ik voel niets, hij alles.

‘Dan gaan we nu specifieker zoeken in de organen. Het hart geeft nogal eens problemen in de linkerarm.’
Dat zei mijn huisarts ook. Die ging meteen mijn bloeddruk opmeten.
‘Je hart is goed. Het kan ook in de borst zitten.’
Er lag vanochtend een oproep in de bus voor borstkankeronderzoek en daar heb ik toch zo’n hekel aan, dat geplet van je tieten.
‘Je borst is goed. Dan ga ik nu je andere organen onderzoeken. Schuif maar even naar achteren, dan kan ik erbij.’

‘Daar hebben we de stoorzender, in je darm. Ik kan het niet diagnosticeren, je milt is te gespannen.’
Hij legt zijn hand ergens links. Ik voel iets hards onder zijn hand. Je verwacht daar darminhoud, maar het is mijn milt dus.
‘Je bent een vechtertje, je milt vecht keihard, maar dat hoeft niet meer.’
Of een ballon leegloopt, zo voelt het onder André’s hand.
Hij gaat terug naar mijn darm.
‘Ja hoor, daar zit hij.’
Ik denk terug aan de diagnoses van mijn osteopaten.
‘Maar mijn maag dan? En mijn nieren?’
‘Je maag is in balans en je nieren ook.’
Dan zal het werk van Bettina en Gerben zijn. Mooi werk.

‘Je hebt een cryptococcus in je darm, geërfd bij je geboorte. Heb je veel last gehad van je darmen?’
‘Als kind had ik vaak buikpijn en kon ik niet naar de wc of ik bleef aan de gang. Dat is over, maar veel later heb ik een spastische darm gehad.’
André knikt. Ik denk aan mijn broertje die paratyfus heeft gehad.
‘Ik zal even kijken waar hij nog meer zit.’
Hij blijft hangen bij mijn linkerarm.
‘Hij zit op de darm meridiaan in je arm.’
Hij duwt links boven mijn lip.
‘Daar zit hij ook, ik voel een verdikking en dat is ook een darmpunt. We hebben de oorzaak gevonden en die gaan we verwijderen.’

Zelf verdwijnt hij in het vierkant, nagestaard door twee mensen die zich in de andere wereld wanen. André komt terug met een envelop. Hij gaat zitten en haalt een stuk koperdraad uit de envelop.
‘De cryptococcus kan niet tegen capronzuur, dus dat brengen we in je aura, dan verdwijnt hij uit je systeem.’
Hij ziet de vraagtekens dansen boven de koperdraad.
‘Alles heeft een eigen trilling. Kijk maar eens naar Emoto. Water neemt trilling op, maar koper is er ook erg goed in. De komende maand ga jij een koperdraadje met de juiste trilling voor jou dragen.’
Hij past acht stukjes af en rolt die in een stukje aluminiumfolie. ‘Capronzuur’ zet hij erop, wellicht ter versterking van de trilling.
‘Overdag draag je een koperdraadje aan een lus van je broek en ‘s nachts stop je hem in je kussen.’
Hij schrijft een schema op: 2-2-3-3-4-4-5-5.
‘De eerste draadjes draag je twee dagen, de volgende drie, dan vier en tot slot 2 x vijf dagen. Dan ben je een maand verder en is de cryptococcus je lichaam uit en ben jij van je pijn af en dan komt de bewegingsvrijheid vanzelf terug.’
‘Maar moet ik dan niet meer naar de osteopaat of oefentherapie of yoga of pillen?’
‘Als je arm gezond is, hoeft het niet, maar kwaad kan het niet. Denk er wel om dat het niet meteen over is. Je lichaam gaat erop reageren. Sommige mensen worden misselijk of krijgen meer pijn. Als het te erg wordt, doe je het draadje even af.’
‘Moet ik niet terugkomen?’
‘Sommige mensen wel, maar over een maand ben jij genezen.’

Wordt vervolgd…

http://infokit.nl/schaapinfo/

http://www.emoto-peace-project.com/entry.html