Herten schieten in de Waterleidingduinen

Zonder mensen loopt het gesmeerd in de natuur. De een eet de ander op. Klaar ben je. Ander is de zwakke en Een blijft leven tot de dood. Dan komen de grote opruimers, de lijkenpikkers, hyena’s, gieren, kraaien en de rest en de onderkruipsels, wormen en pissebedden gaan tot de laatste kruimel. Behalve de wilde dieren heb je de wilde planten en aarde, water, vuur en lucht en als er teveel planten komen, komt de bliksem met brand en als het te droog is komt de regen met water en zo kringloopt de natuur maar door. Soms sterft er iets uit, ineens zijn alle dino’s dood, maar daar treurt de natuur niet om, hadden ze maar niet zo groot en lomp en vraatzuchtig moeten zijn en aan alles komt nou eenmaal een eind, en zo leefde de de aarde lang en gelukkig.

Kom daar eens om in een natuurreservaat. Daar eet de een de ander niet op en dan komen er teveel, bijvoorbeeld hertjes in de Waterleidingduinen, in handen van een stad. Zal je altijd zien. Wat weten Stadjes van de natuur. Ja, dat mensen meer nodig hebben dan stress. Dus wijs je gebiedjes aan voor de natuur. Iedereen blij. Blijft toch sodeju de natuur niet binnen de perken en zit je met nog meer stress.

Kijk, 1 hertje in de Waterleidingduinen van Amsterdam is een wonder van de natuur, met trots vermeld in de spannende autobiografie van de Nieuwe Sjamaan Klara Nog Wat die in de duinen haar totemdier ontmoette, een levend hertje, jammer dat hij/zij, wat is het eigenlijk, niet wit was, dat was nog sjamanistischer geweest.
500 hertjes zijn leuk voor de wandelaar die van de natuur houdt.
Bij 1000 wordt het van alle mensen die toevallig iets tegen het lijf lopen, een antieke klok, een buurvrouw of een hert langs de weg, best leuk.
Bij 2000 begint het te lijken op een plaag. Die rot beesten eten de tuinen leeg, vormen een gevaar voor het verkeer en dan gaan ze ook nog liggen creperen voor onze edele ogen.

Dan moet zo’n stadsbestuur met verstand van verkeerslichten en drempels en metrolijnen en graafwerkzaamheden ineens beslissen hoe het in de Waterleidingduinen met het overschot aan herten moet.
En vraagt een overschot niet om het lossen van een schot?
Koren op de molen van de Partij van de Dieren natuurlijk, bij monde van Johan van Lammeren, ook hier zegt het woord het al, een schot voor open doel van het onschuldig lam Van Lammeren: schieten! Of liever: Niet schieten!
Van Lammeren komt met een slogan van heb ik jou daar!
‘De natuur moet zichzelf regelen!’
Tsja.

Ik ben voor de dieren, voor de planten, voor de mensen, voor de samenleving, voor de natuur.
Maar. Er is in Nederland GEEN natuur…
We hebben wat natuurreservaten, van die plekjes die we naar eigen goeddunken reserveren voor de natuur, of wat wij willen dat natuur is: lieve, onschuldige hertjes met reebruine ogen die huppelen langs de bosrand in de schemer van ochtend en avond, dat wij ze dan zien en ons wanen in de ongerepte natuur…
Desnoods maken we er kampen voor. Hertenkampen.

De natuur kent geen pardon. Het is overleven of sterven. Survival of the fittest. Eten of gegeten worden. De sterkste blijft over, wat zorgt voor gezonde dieren. De natuur kan geen gekke koeienziekte gebruiken, geen mond- en klauwzeer en geen vogelgriep. De natuur gaat voor in stand houding van de soort.
Om voor een sterke hertenpopulatie te zorgen heeft de natuur iets verzonnen, het fenomeen van de natuurlijke vijand: lynx, wilde kat, bruine beer en wolf. Zij eten de lieve, onschuldige, zieke, trage, slappe hertjes op, want ja, de wolf en de kat en de beer en de lynx moeten ook leven…

In Nederland hebben we geen natuurlijke vijand van het hert. De hond zou iets kunnen betekenen, dat je windhond ineens met een reekalf thuis komt, maar honden mogen niet los lopen in onze natuurreservaten.
Daar zitten we met ons allen met een probleem.
Een patstelling.
Amsterdam wil schieten en de Partij van de Dieren niet.

Ik houd wel van tegengestelde meningen. Om je verstand wakker en gezond te houden, is een tegenstander de aangewezen persoon. Maar hoe ik mijn hersens ook afpijnig, ik kom er niet uit.

Wat bedoelt Van Lammeren met zijn speerpunt van ‘de natuur moet het zelf regelen’?
Bedoelt hij dat de herten moeten creperen van honger?
Bedoelt hij uitzetting uit ons land naar een land met vijanden?
Bedoelt hij dat we de natuurlijke vijand van het hert binnen moeten halen?
Of bombardeert hij de mens tot natuur en moeten wij met ons allen met onze auto, motor, scootmobiel naar de Waterleidingduinen om de nodige verkeersslachtoffers te maken?