Vriendinnendag en wat daaraan vooraf gaat

Eens in de maand hebben we een vriendinnendag. De ene keer bij haar, de andere keer bij mij. Om en om verwennen we elkaar met hapjes, drankjes en iets creatiefs. Vandaag word ik verwend in Alkmaar. Daar moet ik wel eerst heen met de trein en de treinkaart.
Doet mijn kaart het niet. Laat er nou toch een conductrice langslopen die net een cursus gevolgd heeft ‘hoe herkennen wij de demente passagier en hoe kunnen we die bij de trein brengen en houden’.
De leerstof vers in het geheugen ziet zij het prototype voor de paal staan hannesen met kaart en oog.
Kordaat stapt zij toe met een I-phone voor conducteurs. Of ze helpen kan.
Dat kan, maar daartoe moet eerst haar ding opgestart worden. Dat duurt een eeuwigheid.

‘Zolang kan ik niet wachten, ik moet de trein naar Alkmaar.’
‘Maakt u zich maar niet bezorgd, want die moet ik ook, en hij vertrekt niet voor ik fluit.’
Ik zak in haar handen. Zij voelt mijn onmetelijk vertrouwen in haar en gaat dat helemaal waar maken.
Zodra haar apparaat piept en oplicht, vraagt ze beleefd naar mijn kaart.
‘Ach mevrouw, die is verlopen. U heeft toevallig niet de nieuwe kaart ook bij u?’
‘Zou best eens kunnen.’

In de haast van vertrek naar mijn vriendin heb ik een tasje mee waar ik alles inpleur waarvan ik niet weet waar ik ermee heen moet. Dat haal ik er nu allemaal uit. Een berg visitekaartjes en pasjes om het spoor geheel bijster te worden. Zij niet. Daar ben je conductrice met fluit voor. Zij ordent mijn stapel naar visitekaartjes en bankpasjes en winkelpasjes en ziekenfondskaart en zegt erbij wat wat is en wat voortaan wel thuis kan bijven, dan heb ik niet zo’n zware tas bij me en kan het ook niet gestolen worden. Hartstikke handig zo’n personal coach. Heel erg toevallig, of eigenlijk ook helemaal niet toevallig, zit mijn nieuwe treinpas ook in de opbergtas.
Zij glimlacht van hier naar Alkmaar.

‘We gaan even voor u checken of u er geld op heeft staan.’
Zij houdt mijn kaart boven haar alziend oog en jawel, er staat 41 euro op. Dat heb ik ooit automatisch laten doen en dat werkt nog steeds, ook op de ongebruikte nieuweling.
‘Misschien staat er ook nog geld op uw oude, dat kan kosteloos overgezet worden op de nieuwe. Ik kan nu niet met u mee naar het loket, daar is het nu te laat voor, want de trein had al weg moeten wezen, u kunt beter nu met mij mee als u op tijd in Alkmaar wilt zijn.’
Zij neemt mij bij de hand en begeleidt me naar het incheckpaaltje naast de trein naar Alkmaar. Ze wacht tot ik het kaartje voor het oog houd en wijst naar het lichtschermpje bovenin.
‘Zie, u bent nu ingecheckt, en dan moet u straks in Alkmaar niet vergeten uit te checken voor net zo’n paal.’
Zo krijg je nog eens instructie en ziet zo’n conducteur met eigen ogen de problemen waar haar demente passagiers voor staan.

Geheel in onze rol van hoofdconductrice en hulpbehoevende begeleidt ze mij vervolgens naar de tweede klas. Zo kom ik dement en wel in Alkmaar, onder verschrikkelijk toeziend oog van de conductrice met fluit, die bij elke halte, Obdam, Heerhugowaard, Alkmaar Noord komt melden dat ik moet blijven zitten, want ik ben er nog niet. Ik ben niet de enige passagier, dat je dat niet denkt.

Kun je nagaan hoe ik er vanochtend uitzag, dat ik volledig en volkomen en totaal pas in het profiel van de hulpbehoevende. Hopelijk een uniek moment vanwege het voorafgaande. En dan bedoel ik niet de haast waarin de week uitmondt omdat ik geen oog dichtdoe omdat ik abrupt wakker schrik uit een droom waarin drie rode katers mijn hele huis besproeien en toen was het Lukkie mijn kat, die ongelooflijk handig op middernachtelijk uur langs de ijzeren steigerpoten op het nieuwe balkon is geklommen, maar er niet meer vanaf kan en dus net zo lang voor de slaapkamerdeur miauwt tot ik wakker word. Kom dan maar weer eens in slaap.
Waarbij terloops eindelijk vermeld kan worden hoe ik afgelopen zondag door mijn hoeven zakte. Je leest het goed.
Nou, dan ben je in een klap dement en bejaard en hulpbehoevend en een wrak, en dat op het lang beloofde familiefeest…

Nou vooruit, dat kan er ook nog wel bij, morgen…

Als je door wilt lezen is hier de link: https://annevellinga.nl/2013/09/08/vriendinnendag-2-en-wat-er-nog-meer-aan-voorafgaat/