
Rustig zit zij in het zonnetje. Ogenschijnlijk onberoerd door de natuur om zich heen, maar vergis je niet! Alle geluiden en reuksporen dringen tot haar door. En elke dissonant in deze harmonie doet in haar het alarmsysteem ontwaken. Zij geeuwt en inspecteert haar linker voorpoot. Hmm, die ziet er nog goed uit. Haar oog glijdt af naar haar nagels. Die middelste, daar zitten nog wat etensrestjes zo te zien. De conclusie is nog maar amper getrokken of ze brengt haar voorpoot al naar haar bek waar de ivoren dolken schitteren en blinken.

Behoedzaam krult haar tong zich om de fluwelen zool met in hun bedding verzonken staalharde vlijmscherpe nagels. Twee, drie likken aan de ene kant,ook nog even aan de andere kant en dan volgt een kleine geeuw waarbij de poot in dezelfde houding even doelloos in de lucht blijft hangen. Verveeld laat ze die poot dan zakken en strekt zich languit op de grond. Langzaam rolt ze zich in het warme zand op haar rug heen en weer. Het zand voelt weldadig aan en het kleine ongedierte in haar pels houdt zich even rustig.
Ze sluit haar ogen. Ook al ziet ze nu even niets maar haar gehoor en neus vertellen haar des te meer. In een nabije boom zit een vogel te kwinkeleren. Het doet haar niets want ze weet dat deze prooi voor haar onbereikbaar is.
Nee , ze droomt van groot, ècht groot wild. Een buffel of een antilope waar je met het jagen nog echt plezier aan beleefd. Eerst de schatting van de haalbaarheid, de galop en snelle sprint en dan de dodelijke sprong naar de hals van het gekozen dier. Is de taak gedaan en de spanning geweken dan volgt de heerlijke maaltijd van vlees, gedompeld in de geur van bloed vermengd met zweet.

Plotseling doet een geluid deze droom verstoren. Een licht geklikklak komt vanuit de verte dichterbij. Steeds dichter en dichter komt het nu nabij. Het dier in haar wordt onrustig. Er klinkt licht gekraak van houtwerk en dan klinkt er hoog boven haar plotseling: ,,poessie ..poessie… hier, lekkere brokjes voor jou.”
Auteur: Gerard Blom
Collages: Anne Vellinga
Eén reactie
Goh Anne wat heb je dat leuk gedaan met dat “”poezenhuis”” ! Prachtige omlijsting voor dat verhaaltje.