Postcodeloterij

Terug van vakantie brengt elke dag iets nieuws. Vandaag de post. Dat is zo’n berg kranten, 4 kerstkaarten en 40 enveloppen die je uitstelt. Daartussen een envelop van de PCloterij. Ik ben daar ingetuind in de stad, zo’n jong van een toneelschool die mij gek maakt, nou goed, voor 1 keertje dan. Kom er vervolgens maar weer vanaf. Stoppen is moeilijker dan beginnen. Neem roken. (Nooit gedaan). Neem snoepen. (…)
Pal voor de kerstvakantie deed ik een poging tot stoppen met de PCloterij. Werd ik afgeleid.
Nou ja.
Ik open de PCenvelop. Je raadt het nooit. Ik heb een prijs! En wat voor prijs…
Een rookworst en een pak soep. De prijs kan ik ophalen in de videotheek. Dan denk je echt even dat je het niet goed leest. Dat het een vermomde kerstkaart is. Een reclamestunt van de videotheek die als kleine zelfstandige moet zien te overleven in deze crisistijd waarin nog nooit zo weinig werklozen waren, en nog nooit zoveel winst gemaakt is door de winstmakers. Ik denk dat ze me een worst voorhouden, dat het om een video gaat van Hansworst in Soeppak. Of, dat kan ook, dat Gerzon Worstowitz daar de hele vakantie al op me wacht met zijn brede smile en nog bredere check.
Ik erheen. Met prijsbewijs.
Het eerste en enige dat ik zie in de videotheek is een rek volgestouwd met zakken rookworst en soep. Heb ik dat gewonnen? Krijg nou wat. Ik mag de hele buurt wel vragen op de boerenkool met worst, soep vooraf. Biologisch ook nog.
Ik krijg de zak. Twee zakken. Dankzij mijn verdubbelaar. De rest is voor de buurt. Zelfde PC.