Vogelvrij

Het is geen dag om vogels te tellen. Punt 1 is het te koud, punt 2 zit mijn eigen koutje in de weg. Het is wel gezakt. Letterlijk. Mijn hoofd is gekalmeerd, wellicht dankzij alles wat ik erin gespoten en gesnoven heb. Dat eucalypsspul kan ik iedereen aanbevelen, van Weleda, je spuit het op je hoofdkussen of een zakdoek en je ademt de hele nacht door terwijl je slaapt. Je wordt niet wakker van ademnood. Niet te geloven. Het koutje is er niet mee weg, maar als gezegd, wel gezakt. Het zit nu in de onderliggende regio: keel, borst en schouders en, heel raar, tussen de knokkels van mijn handen. Is dat het verband tussen schouders en handen, of hebben mijn handen de hele nacht mijn schouders vastgehouden? Wie het weet, mag het zeggen.
Ik wil wel mijn jaarlijkse vogeltelling doen, 30 minuten achter het raam moet kunnen. Niet dus. Ofwel de vogels blijven weg door mijn koutje met aanhangende hoest, ofwel het is de koude buiten. Ik heb welgeteld 2 koolmezen en 1 merel gezien in 3 minuten. Toen moest ik niezen en waren ze gevlogen. Tellen heeft geen zin in dit tijdsgewricht.
Ik weet welke vogels hier fourageren en nestelen. Ik ken ze van buiten en van binnen: 12 koolmeesjes, 8 pimpelmeesjes, 2 roodborstjes, 2 winterkoninkjes, 10 staartmezen, 2 boomklevers annex muurkruipers, 4 appelvinken, 2 heggemussen, 3 bonte spechten, 3 ijsvogels, 2 visdiefjes, 1 uil, 1 havik, 4 eksters, 4 vlaamse gaaien, 4 merels, geen mussen, 30 kokmeeuwen, 1 aalscholver, 1 egel, o dat is geen vogel, diverse vleermuizen, wel vleugels geen vogels, 4 kraaien annex kauwtjes met een-a-, en in de taxusbessentijd komen daar vele kramsvogels en koperwieken bij.
Ja, de vogels zijn mijn trots.
Vandaag staken ze. Massaal. Wellicht een statement voor meer tuin, meer groen, meer natuur. De waarneming van die 2 doorgewinterde wind en weer trotserende koolmezen stuur ik niet op, daarmee doe ik de andere 100 vogels tekort, wat zeg ik, teniet. Alsof die er niet zijn als ze er niet zijn.