Door het tillen en draaien van mijn moeder is er iets verdraaid in mijn onderrug. Het leuke daaraan is, dat ik van de ene therapie in de andere rol. Telkens als de betreffende therapeut klaar is, verwijst hij of zij naar de volgende. Zo ben ik via bodystressrelease, chiropractie en fysiotherapie nu aan de eurythmie. Op een rijtje zie je de lijn: eerst de body ontstressen, dan wervels op hun plek, dan stijve spieren een beurt en tot slot de body opnieuw leren bewegen, ditmaal op een gezonde manier.
Eurythmisten zie je niet veel, en deze heet er ook nog Lennard bij, een verfijnde versie van Leonard en veel verfijnder dan Lennie. Lennard begint met de anamnese. Die bestaat uit achteruit lopen. Achteruit ermee! Aan dit loopje ziet Lennard waar de schoen wringt en gaat een therapieplan maken.
Het echte werk begint de week erop met een voorbereidende oefening. Niet gelijk aan de gang, eerst voorbereiden. Het hele probleem in een notendop, in feite zouden we nu kunnen stoppen met de eurythmie. Dat doen we niet.
De voorbereiding is eenvoudig. We gaan lopen over het vloerkleed, zij aan zij. Wel erg langzaam. Hierbij raakt mijn evenwicht zoek. Heb je alle lange afstandspaden gelopen, raak je uit evenwicht op de vier meter van een vloerkleed.
Het echte werk begint de week erop met een voorbereidende oefening. Niet gelijk aan de gang, eerst voorbereiden. Het hele probleem in een notendop, in feite zouden we nu kunnen stoppen met de eurythmie. Dat doen we niet.
De voorbereiding is eenvoudig. We gaan lopen over het vloerkleed, zij aan zij. Wel erg langzaam. Hierbij raakt mijn evenwicht zoek. Heb je alle lange afstandspaden gelopen, raak je uit evenwicht op de vier meter van een vloerkleed.
,,Dat is tamelijk normaal, hoor.” Tamelijk.
Aan het eind van het kleed komt een aanwijzing.
,,Probeer de vloer met je tenen af te tasten zoals je dat met vingertoppen doet.”
Ik en mijn lichaam zijn een en in deze pluralis majestatis hebben we meteen meer evenwicht. De derde keer gaan we lopen met meer spanning in de voet, waardoor de ontspanning een kans krijgt. Ik loop op gespannen veren.
,,Probeer nu je blik voorwaarts te richten.”
,,Probeer nu je blik voorwaarts te richten.”
Goed idee, ik kan dat grauwe kleed onderhand uittekenen. Recht voor me hangt een onaantrekkelijke wandklok, links en rechts hiervan is een venster met uitzicht op neerslag van geen betekenis. Lennard heeft mij echter in trance gebracht, waardoor deze neerslag betekenisvol tegen het raam tikt.
Dit is de voorbereiding. Tijd uit te rusten op een kruk.
,,We gaan nu een golfbeweging doen. Stel je voor dat je in de Middellandse Zee op de branding zit en dan komt er een golf uit Engeland.”
Dit is de voorbereiding. Tijd uit te rusten op een kruk.
,,We gaan nu een golfbeweging doen. Stel je voor dat je in de Middellandse Zee op de branding zit en dan komt er een golf uit Engeland.”
Dat is nog niet zo makkelijk. Zit je in de Middellandse Zee in de warme golfstroom, komt daar een koudegolf uit Engeland. Hoe gaat zo’n golf. Met een kronkel? Een bocht? Een spiraal om je heen?
,,Ach nee, ik ben even in de war, hij komt uit Afrika. Je voelt die warme golf in je rug en die neemt je mee naar het strand van Zandvoort.”
Ik kolk met een vreemde bocht om Gibraltar heen.
,,Ach nee, zo gaat hij niet, hij gaat naar Frankrijk.”
Hij grinnikt, ik grinnik, onze humor heeft een klik, we hebben reuze schik.
,,Stel je maar voor dat de golf van achteren komt. Daar moeten je handen ook zijn. Ze gaan mee met de golf tot de zijkant van je lichaam en tegelijkertijd moet de enigszins doorgezakte rug op dat moment omhoog.”
Dit gaat bij Lennard heel goed, ook het vervolg, waarbij de handen voorwaarts gaan en weer naar achteren, waarbij de rug ontspannen doorzakt. Doe dat eens! Mijn handen roeien er lustig op los, maar mijn rug lijkt wel een plank.
Dit gaat bij Lennard heel goed, ook het vervolg, waarbij de handen voorwaarts gaan en weer naar achteren, waarbij de rug ontspannen doorzakt. Doe dat eens! Mijn handen roeien er lustig op los, maar mijn rug lijkt wel een plank.
Lennard ziet me zwoegen en vindt het tijd voor een moment van pauze, die hij vult met een illustratie. Met zijn handen op zijn hart demonstreert hij het ritme van het hart, Paf de inspanning en Poeoeoeof de ontspanning. Hiermee zou hij een reclamefilmpje voor de hartstichting moeten maken en dat elk moment vertonen. Ik zie het mijn hart niet zomaar doen.
,,Maar Lennard, tussen Paf en Poef zal mijn hart toch wel even moeten stilstaan, anders gaat het toch niet?”
Hij glundert. ,,Dat is het geheim. Baby’s die dat moment van stilte niet in hun harteklop hebben, hebben weinig levenskans.”
Hij glundert. ,,Dat is het geheim. Baby’s die dat moment van stilte niet in hun harteklop hebben, hebben weinig levenskans.”
Een subtiele manier om mij duidelijk te maken waar die verdraaid pijnlijke rug vandaan komt. Niks moeder tillen en draaien. Ik ren erop, ik race erover, ik schrob en schraap en schrijf en dram maar door.
Als mijn hart zo deed, was ik dood.
Als mijn hart zo deed, was ik dood.
Eén reactie
En wat doen veel Nederlanders? Die slaan de lunch over. Zodat ze ”harde werkers” lijken in de ogen van collega’s. Of van hun chef. Dit verzin ik niet hoor, het stond in de krant als resultaat van een onderzoek. Maar dan ligt een burn-out, is er een Nederlands woord voor, op de loer. Een Franse loodgieter doet dat niet hoor, en een Spaanse bouwvakker ook niet.
Als je even de tijd neemt kan je ook overdenken of het beter kan, toch? Ik heb in mijn leven ook te maken gehad met chiropractie en fysiotherapie. Zij weten van wanten. Mijn jongste had een vorm van autisme. Toen kregen we te maken met wat ik de ”zachte sector” noem. Alleen maar praten, in plaats van te onderzoeken. Nadat er 15 minuten onderzoek was gedaan door een deskundige bleek, dat al-die-jaren stress en praatsessies voor niets waren geweest. Maar we hebben er wel een hechte vriendenclub aan overgehouden sinds die tijd. We zaten allemaal in hetzelfde schuitje en het is ”vanzelf” weer allemaal goed gekomen.
Hoe gaat de amnese bij amnesie, wel eens over gedacht?