Kijk maar even mee hoe dat gaat.
Rood is de mailvrouw. Ik. Anne. Tja, de lentekriebels begonnen bij mij ook, maar werden door die opstekende kou prompt weer geneutraliseerd. Mijn schuur is nog steeds een schandvlek, maar ook wel weer romantisch (ben blij dat jij even tussendoor kwam met een gezellig mailtje).
1 minuut later wil Mailvrouw de Mailman die weigert haar blogs te lezen ook even wat zeggen voor ze aan zijn verzoek voldoet:
Ik zet erin, mijn meelman die niets van blogs moet hebben en niets van de onthulling van zijn prive-leven, waartoe ik al dan niet behoor, had een goed idee voor een blog en stuurde een filmpje zonder beeld waarin Sonneveld en Bomans een toneeltje opvoeren. De vraag was wat ik er nou heel precies en met mathematisch maagdelijke precisie zo leuk aan vond.
Ik kijk dat filmpje, blijft het bij dat uitgestreken smoelwerk van Bomans op zijn belangrijkst met de lippen dik als de bril erboven. Na drie minuten moet ik het statische filmpje, ofwel de cursor terugzetten om te horen wat ze zeggen, want ik wacht op beweging. Arnold is namelijk De expert op het gebied van beweging en dan verwacht ik beweging en dit beweegt niet. Even zijn brief opnieuw lezen. O, dat zegt, cq schrijft hij al. Dat het meer een hoorspel is.
Terug naar Youtube. Ik kijk en wat er gebeurt zijn gedachten die komen en gaan, waarbij de vraag van de mailman even helemaal van de baan is. Ik denk aan Mailman zelf.
Ik ben ineens vooral benieuwd waarom de Mailman die ik nooit gezien, laat staan gesproken heb, niet tevreden is met mijn kernachtige zeer to the point eindconclusie dat ik het leuk vind dat er geen doeken gewonden. Wat ik inmiddels van de maillman weet, is dat hij maskers maakt en daar toneel mee speelt. Hij is kennelijk van de maskers op en uiteindelijk af natuurlijk, lijkt mij, denk ik, neem ik aan. Hij zal dus wel stap voor stap uit de doeken willen wat ik leuk vind.
Tsja. Wat vind ik leuk. Hem vind ik leuk. Maar waarom. Ik heb hem nooit gezien. En dat was zijn vraag ook niet.
Lastig, voldoen aan de vraag. Dat lukte op geen van mijn toelatings- en eindexamens, met als gevolg omgekeerde cijfers, een 6 voor taal waar ik een kei in was en een 9 voor aardrijkskunde, maatschappijleer en kunstgeschiedenis waar ik altijd met de hakken over de sloot ging.
De mailman zet mij aan het denken. Misschien vind ik dat het leuke, want uit mezelf denk ik niet.
Wat vraagt hij eigenlijk?
O, wat er exact gebeurt tussen die twee.
Welke twee. O, Bomans en Sonneveld natuurlijk, die was ik bijna vergeten.
Wat gebeurt er tussen Sonneveld en Bomans. Wat er gebeurt tussen mensen heeft altijd al mijn interesse gehad. Dat vind ik het leuke aan e Mailman, Arnold; met zijn vragen aan mij schiet hij iedere keer in de roos.
Goed. Ik ben zover. Het filmpje nog maar eens goed beluisteren. Hoewel. Daar heb ik nu geen tijd meer voor. Door al die voorbereidende gedachten kom ik aan het antwoord op de vraag niet toe. Dat had ik bij proefwerken en examens ook.
Benieuwd wat Mailman daar op te zeggen heeft.
7 reacties
Dit is nou weer zo’n verhaal waar ik mijn aandacht niet bij kan houden. Maar nu denk ik tenminste niet meer dat ik seniel ben. Ik vind dat je dat ook moet horen. Net zoals ik vind dat bestuurders zich niet moeten omringen met ja-knikkers of hun ondergeschikten intimideren. Kijk naar Boonstra in het verleden of meneer Staal van Vestia.
Maar jij kan het wel hebben, je bent gelukkig jezelf en dat straal je uit.
Dankjewel Kees, vind ik juist prettig. Kan ik lekker toelichten, wat toch ook moet kunnen?
Dit is een ander soortig gebeuren. Het vraagt langere adem, ahum, en dat aan een zwaar grieppatient!
Je moet er ook echt het filmpje van Bomans en Sonneveld voor kijken en dan de vraag van Arnold aan jezelf stellen. WAT precies vind je leuk (of niet leuk) aan het gebeuren tussen Bomans en Sonneveld..
Dan kun je waarschijnlijk, hopelijk het gesprek tussen meelman Arnold en meelvrouw Anne volgen en kon er wel eens een leuke ontdekking volgen. Zondag.
Voor hetzelfde is dit gewoon niks voor jou. Des te leuker waar jij ons binnenkort op tracteert!
Mmm, krijg opeens een brainwave als ik dit lees… over Arnold… expert op het gebied van beweging… Als het niet je gymleraar is dan zou het zomaar Arnold uit Tiel kunnen zijn waar je meemeelt… Arnold die nu in Zeist woont.. en die ik twee weken geleden na meer dan veertig jaar weer heb ontmoet… omdat we destijds samen in een bandje zaten…
Maar het kan ook een heel andere Arnold zijn natuurlijk.
Ha Nico, wat leuk dat je reageert en het meteen door hebt!
Het IS hem!! En het gaat nog even door, Arnold kennende, (eenmaal op zijn stokpaard) en ik als kip er achteraan natuurlijk.
Heej Nico, heb je nog een foto van dat bandje in actie?
Vergeet ik nog wat: toch wel heel erg toevallig dat er zoveel linken tussen ons zijn, steeds meer. Ik ben benieuwd wat er nog volgt!
Hallo Anne,
In het stadje waarin wij opgroeiden had eigenlijk iedereen wel een link met elkaar, maar het is inderdaad frappant dat er nogal wat raakvlakken zijn tussen ons. Het viel mij trouwens op, na het lezen van het boek van Chris, dat ik veel gymnasiasten uit die tijd ken terwijl ik toch maar een simpele ULO-leerling was. Ik heb een paar foto’s van het bandje (Boldz) dat wij hadden, maar daar staat Arnold niet op terwijl hij toch de lead singer was met wie we nog een daverend optreden in het Kurhaus in Scheveningen deden in 1966.
Benieuwd wat er nog volgt? Dat Kees en ik je komen bezoeken aanstaande zomer misschien?
Ha Nico, het lijkt twitter wel, maar dan anders. Hartelijk welkom in Hoorn, wordt het toch nog gezellig! En eh, niks mis met ULO-leerlingen! Volgens mijn vader spraken die beter Frans dan die van het Gym en hadden ze meer veldkennis. Om maar wat te noemen. (Toentertijd? Onder zijn bezielde leiding?)
Ik wist niet dat Arnold zong! (zingt?) Zo hoor je nog eens wat.
Maar heb je dat filmpje nou gezien? Van Kees word ik ook al niet wijzer. Volgens de statistieken hebben tientallen mensen vandaag dit blog gelezen en de hint gekregen, maar ik zie er tot nog toe geen fimrecensent tussen. En we zijn nog niet klaar met Arnoldus.
Bomans en Sonneveld waren kijkcijferkanonnen toentertijd. Er was wel degelijk rivaliteit tussen die twee. Ingepakt in prachtige volzinnen – van het begin tot het eind – waren zij elkaar heerlijk aan het aftroeven. Ik vind het leuk omdat het Meesterlijk is.