De USB stick met mijn debuutroman erop is onvindbaar. Op mijn laptop heb ik hem niet in de laatste versie.
Blijkt. Te laat. Daar is man.
”Wat zoek je?” Zijn standaard vraag aan mij.
Is het niet mijn kluts, dan wel mijn sleutels, bril, pasje, het pannenkoekmes. Kan ik lang zoeken, zo’n mes heb ik niet.
Blijkt. Te laat. Daar is man.
”Wat zoek je?” Zijn standaard vraag aan mij.
Is het niet mijn kluts, dan wel mijn sleutels, bril, pasje, het pannenkoekmes. Kan ik lang zoeken, zo’n mes heb ik niet.
Ik ben voor de Chip waarvoor de bijbel waarschuwt, zo’n Chip in je voorhoofd, met alles erop. Ik ben ook voor universeel gereedschap, zoals het aardappelmesje, waar je ALLES mee kunt. Zelfs aardappelen schillen.
,,Dat ding waar Sophie op staat.”
,,Die USB stick? Waar heb je die dan?”
,,Ja eh, als ik dat wist, zocht ik hem niet.”
,,Je hebt dat boek toch allang af?”
,,Volgens Arnold kom jij er veel te slecht vanaf.”
,,Ik? Wat klets je nou?”
,,Otto! Snap dat dan. Sophie zat toch 10 jaar met die Otto en Arnold snapt dat niet.”
,,Dat zei ik gelijk al. Je moet wel volslagen blind zijn om het een maand met zo’n betonnen hark op een meditatiekussen uit te houden, volslagen onzinnig om die lantaarnpaal 10 jaar tijd te geven in dat boek.”
,,Dat was omdat Sophie 10 jaar nodig heeft om van voetveeg te veranderen in vrouw die eigen boontjes dopt.”
,,Heeeeeee????”
,,Je hebt het toch gelezen?”
,,Daar gaat dat boek toch helemaal niet over.”
,,Waar dan wel over.”
,,Wat vrouwen allemaal voor onzinnige dingen doen als de man aan het werk is.”
Man kiest hazenpad. Vrouw vliegt, rent, sluipt, kruipt achter de man die alles kan en onbegrijpelijkerwijs al 20 jaar voor alter ego speelt.
Hij duikt in de schooltas van gerenommeerd merk, waar al zijn collega’s jaloers op zijn, zo’n kwaliteitstas met stiknaden en vakken voor alles wat de gemiddelde docent kwijt moet in zijn tas – de tas die vrouw voor 2 euro bij het Leger des Heils heeft opgeduikeld, maar dat weet man niet en moet hij ook niet weten, want dan wil hij ook weten wat vrouw met die andere 200 euro van zijn bankrekening gedaan heeft (FICTIE!!!!) – en haalt er mijn USB stick uit.
,,Ik had dat boek even laten kopieren voor Arnold, weet je nog?”
Kortom, de hele wereld leest dat boek nog voor het uitgegeven is, dus eigenlijk hoeft het al niet meer uitgegeven te worden. Daabij heb ik net mijn plot doorgegeven aan mijn fbvriend Arthur Japin, die er wel een begrijpelijk boekje van zal weten te brouwen, want voor begrijpelijkheid zijn mannen onmisbaar in deze samenleving die van onbegrijpelijkheden aan elkaar hangt.
Nu ik die USB stick weer heb, kan ik natuurlijk wel een paar bladzijden aan mijn trouwste 101 bloglezers laten lezen, ja, precies evenveel als er dalmatiers waren, maar dan ook precies. De andere 400 komen te hooi en te gras, nou, die missen heel wat. Morgen de eerste bladzijde. Overmorgen de 2e. En zo kunnen we 275 dagen vooruit, kunnen jullie feedback geven en hebben we geen uitgever nodig.
Nu ik die USB stick weer heb, kan ik natuurlijk wel een paar bladzijden aan mijn trouwste 101 bloglezers laten lezen, ja, precies evenveel als er dalmatiers waren, maar dan ook precies. De andere 400 komen te hooi en te gras, nou, die missen heel wat. Morgen de eerste bladzijde. Overmorgen de 2e. En zo kunnen we 275 dagen vooruit, kunnen jullie feedback geven en hebben we geen uitgever nodig.
9 reacties
Als die 101 trouwste lezers nu eens allemaal 100 euri lappen dan kun je het boekje zelf uitgeven. Voor 10.100,- moet je toch wel een 2000 exemplaren op de kop kunnen tikken.
Bovendien ben je dan zelf uitgever (Vellinga Publishers) en zijn wij aandeelhouders in jouw uitgeverij. Buiten het feit dat wij dan uiteraard als eersten het felbegeerde boek in handen krijgen lijkt het mij een goede belegging. Het zou zo maar kunnen dat niet alleen jij, maar ook wij de rest van ons leven op onze lauweren kunnen rusten door deze investering…
Maar Anne, het is toch niet zo dat het werk van jaren op één enkele USB-stick is weggeschreven hè? Je hebt toch nog wel ergens een kopietje hoop ik???
Lijkt mij een goed plan van Nico. Wij willen jou graag een zetje geven. Kom maar op met dat rekeningnurmmer van VellingaBoekColumn en Blog. En als die trouwe 101 elk hun netwerk warm maken voor de complete serie zit jij volgend jaar op het Boekenbal.
Anne, alles staat toch niet op één (Alt+130) USB stick? Sorry, maar dat is ècht (Alt +138) een beetje dom. Belangrijke dingen moeten op drie plaatsen, want alles kan het begeven. CD, DVD, en harde schijf. Ik spreek uit ervaring. Ik geef je ook zo honderd Euro hoor.
Ik moest snel weg, maar tegelijkertijd moest ik toch even kijken en kon me niet inhouden.
Zo meteen te laat voor een afspraak. Moet kunnen.
Wat een verrassing en enthousiasme en vertrouwen, ik gloei helemaal.
Des te enger morgen de eerste bladzijde te openbaren…. maar, ik ga ervoor.
Ik heb een heel bakje met USB sticks. Elk boek op een andere USB, columns op weer een andere, etc. En alles in de laptop. Dus 2x alles. Maar dankzij jullie advies ga nog meer sticks kopen en alles nog een keer kopieren.
Kees, ik heb dat nummerieke niet op mijn laptop. Nico had een andere (betere?) tip gegeven, maar die moet ik nog oefenen.
Nico, kun jij een uitgeverij beginnen? Volgens mij kun jij dat veel beter dan ik. Ik heb je website bekeken. WOW! Maak eens een blog van al je uitvindingen/ontwerpen!
Hahaha… een uitgeverij… Ik wil best je boek vormgeven, (je hebt zelf de omslag vast al in gedachten), en het in opdracht laten drukken is ook niet zo moeilijk, maar het echte uitgeven is – naast de regie – vooral de verspreiding (en het laten vertalen voor het buitenland).
Als wij met z’n allen jouw boek gaan uitgeven moeten we het zelf ook nog eens aan de man brengen. Deels kan dat via deze website, maar dat is niet genoeg. En of wij met z’n 101-en ieder twintig boeken kunnen slijten is nog maar de vraag… Wel is het zo dat er snel genoeg een tweede druk nodig zal zijn als je die tweeduizend boeken naar eigenaren van boekwinkels zal sturen (een uitstervend beroep, naar het schijnt), maar voor die tweede druk zullen we dan weer in onze buidel moeten tasten…
Dus… wie het weet mag het zeggen…
Ik voel beweging! Nico, wat een genereus aanbod dat je mijn boek wilt vormgeven! Goed dat je in de zomer komt. Het heeft nog wel even tijd.
Arnold is druk bezig een e-book te maken van de Engelse versie van zijn boek ‘acteren, drama en beweging’ – en Kees dacht ook al aan een e-book – dus zit daar zeker een mogelijkheid die ik serieus overweeg.
Mijn boek is anders dan dat van Arnold, het is immers een roman met plot, karakters, ontwikkeling, gelaagdheid (ingewikkeldheid) – en als schrijver ben je toch ook je eigen blinde vlek. Voor ik tot uitgave over ga, heeft het boek feedback nodig van lezers/redacteurs. Morgen zet ik het begin op m’n blog. Het schijnt dat de eerste 4 bladzijden zo moeten zijn dat iemand verder wil lezen, anders kun je het wel vergeten. Dus dat wordt nog spannend.
Ben erg blij met het meedenken, 3 via reactie, 1 via yahoo, dat = 4% van de vaste lezers(tot nog toe.)
Anne laat je niet verleiden door al die mannen, het word gewoon uitgegeven, kwestie van tijd en vertrouwen, ik heb geen 100 euro maar wel een mooi handschrift, dus desnoods schrijf ik het 2000 x.
Aha, de eerste vrouw! Meteen een ander gezichtspunt, vertrouwd, dichtbij. In mijn hart heb ik dat natuurlijk het liefst – tijd, vertrouwen en een uitgever met hart voor mij en mijn boeken.
Dankjewel voor je vertrouwen Minke – en je handen!